Chapter 2

22 6 3
                                    

Ariez’s POV

Tapos na ang last class namin at pauwi na ako. Yes, hindi ko kasama sina Minds at Gian kasi ganun talaga kami. Kapag tapos na ang last class namin diretso uwi na pwera na lang kapag may napag-usapan kaming lakad.

As I walk, madaming mata ang nakamasid sakin at kapag nginingitian nila ako ay nginingitian ko din sila. I’m not a snob duh?

Malapit na ako sa gate ng University nang may biglang tumawag sakin.

“Ariez!”

Tumingin ako sa paligid para malaman kung sino ang tumawag sakin then my eyes stopped at Clark and Daniel waving at me. They’re together with Kian and Radan. I smiled at them as I waved back. Nang nasa harap ko na sila ay nginitian nila ako.

“Hi! Um.. Bakit nyo ako tinawag?” I asked.

“May gustong sabihin si Radan.” Sabi ni Daniel at siniko pa si Radan sa tagiliran. Radan glared at him. “HAHA woah chill dude.” Tumingin ako kay Radan at tinaasan ko sya ng kilay, waiting for him to speak up.

“So?” I asked.

“Dude sabihin mo na. Nakakahiya na kay Ariez.” Clark said and I chuckled.

“HAHA don’t be.” Sabi ko. Clark just smiled. Napako ang tingin ko kay Kian na matiim akong tinitingnan. I gave him a questioning look but he just looked away. Ano namang problema nito? I shrugged, not minding him.
Tiningnan ko ulit si Radan na hindi makatingin sakin.

“Hoy magsalita ka na dude. Nag-iintay si Ariez oh.” Daniel said then Radan finally looked at me. He seems hesitant.

“Ariez.” Radan said and my eyes instantly widened. Did he just called me by my name? Ghad! That’s the first time. Music to my ears. I want to hear it again but I immediately composed myself because I think I look like a fool right now.

“Yeah?”

“May gagawin ka ba ngayon?”

“Nothing. Why?”

“Um.. Can you spare me a moment?” I bit my lower lip to hide my smile but I failed.

“Oo naman. Bakit?”

“We’ll just talk about things.”  Radan said. Sa tingin ko alam ko na ang pag-uusapan namin. Hayyy. It’s about Minds.

“Ahh okay. Pero san?”

“Starbucks na lang. it’s near.” I just nodded. Naglakad na si Radan at sumunod naman ako pero agad ding napatigil nang mapagtantong hindi sumusunod yung tatlo. Tumigil din si Radan at tiningnan ako.

“Ahh hindi ba sila kasama?” I asked while pointing at those three. They are looking at us and they smiled when they saw me pointing at them.

“Yeah.” Nanlaki ang mata ko sa sagot nya.
“So it means… tayo lang dalawa? As in?” Gulat kong tanong at mukhang nahalata yun ni Radan.

“Oo. Is there a problem with that?” Malumanay na tanong nya. I shook my head.

“No. It’s just that I thought they are going with us.” I reasoned out. He just nodded then continued walking. He didn’t even wait for me. Hmp! But that’s okay. He seems like he’s not open and good at communicating to a stranger…. Like me.

Stranger… that doesn’t sound good.

Sumunod naman ako sa kanya hanggang sa maabutan ko sya. We walked side by side. Okay I’m admitting it. HAHAH kinikilig ako! Kulang na lang na mag-holding hands kami para HHWW na kami. Just like what couples usually do.

Out Of My ReachTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon