beyaz düğmeler bizi bitirdi.
ep. 10
yukhei kişisinden sesli arama
kabul et
"gün çiçeğim."
renjun nefes alamıyor gibi elini göğsüne götürdü. bir ay olmuştu, dile kolay bir ay. bitirmişti, yukhei'yi, kendini, aralarındaki her şeyi.
"renjun yalvarırım cevap ver. göğüsüm sıkışıyor. bir ay oldu. biliyorum, benden nefret ediyorsun ama ne olur yapma bunu bana. sesini duyayım, gün güzeli."
"senden nefret etmiyorum, lucas. sana çok fazla kırgınım."
chenle'nun cebinde bir ay önce bulduğu beyaz hap paketlerini avucunda sıktı, bu paketler tüketmişti ikisini.
"bunları chenle'ya verdiğin halde seni sevdiğim için senden değil kendimden nefret ediyorum."
"bunlar?" birkaç saniye sessizlikten sonra, yukhei anlamıştı neyden bahsettiğini. "Renjun, bırak onları. Sakın güzelim, bırak."
Renjun seslice kıkırdadı. "Bu haplar yüzünden beni kaybettin, tekrar kaybetmeye göze alırsın değil mi?"
Yukhei cevap vermedi, tek yapabildiği yumruğunu sıkmaktı. Telefon kapandı, Renjun avucuna döktüğü tüm beyaz düğmeleri ağzına attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gün çiçekleri güne küstüğünde | luren
FanfictionGenç adam elini küçük bir sırıtış ile boynuna götürdü ve izlerin üstüne bastırdı. "Ağladı, çok fazla ağladı. Canını yaktığımı sandım, çok kötü hissettim Taeyong. Özür diledim, her zerresini öpmek istedim. Ama dedi ki," Yüzündeki küçük sırıtış soldu...
