İNTİKAM YILDIZI

7.Bölüm

Hemen mühimmatların bulunduğu odaya yani hangara gidip hazırlandık üstümüzü giyindik. Beylik tabancamı kılıfına yerleştirdim ve keskin nişancı tüfeğimi elime aldım diğerleride hazırlandı ve zırhlı aracımıza binip yola koyulduk.

"Ee heyecanlı mısın deli kurt?" dedi Kemal abi. Ah Kemal abi hemde nasıl bir bilsen.

"Evet abi heyecanlı ve mutluyum."

"Yıldızcım Tüfekte eline pek yakıştı ha" dedi canım yavşak bey.

"Eyvallah yavşak bey" dedim ve ensesine bir tane patlattım.

Bi an Burakla göz göze geldim her ne kadar gözlerimi devirmek istesemde şuan görevde sayılırdık ve şefti benim üstümdü o yüzden önüme bakmakla yetindim.

Gidene kadar planımızı konuştuk. Onlar 2.kattaki teröristin cama doğru yaklaşmasını sağlayacaklar bende karşıdaki binanın çatısına çıkıp onu indireceğim böylelikle 1. Rehineyi kurtarıcaz. Daha sonra yanlarına geri döneceğim. Daha sonra 4 tanemiz arka 4 tanemizde ön kapıdan girerek diğerini sıkıştırıp öbür rehineyi de kurtaracağız.

"Yıldız hemen çık dikkatli ol ben bu megafonla onunla konuşarak sana uygun ortam hazırlayacağım" dedi Burak şef operasyonda olduğumuz için aramızdaki husumeti bir köşeye bıraktık hemen.

"Tamam şef"

"Dikkatli ol ilk görevin heyecan yapma" dedi. Başımı sallamakla yetinip hemen koştum karşıdaki binaya rastgele bir zile baktım. Bina kapısı açıldı ve merdivenden yukarı çıkmaya başladım koşarak önüme çıkan teyze "sen kimsin" diye sordu maskem olduğu için kız olduğumıda anlayamıyodu.

"Nenem bak ben polisim benim acil çatıya çıkmam lazım hadi yolu göster" dedim telaşla.

"Gel gel kızım hemen" dedi ve önümden koşmaya başladı Bi merdivenin önüne geldik.

"Burdan yukarı çık kapağı yukarı doğru ittir çıkarsın kızım Allah yardımcın olsun" dedi yaşlı kadın.

"sağol nenem sağol" dedim ve hemen merdivenleri tırmanıp kapağı yukarı ittirdim. Hastanenin tam karşısına silahımı kurdum ve yere yatıp mevzi aldım. Kulağımdaki cihaza dokunup

"kurt 2 hazır şef" dedim.

"Anlaşıldı Kurt 2 bizden haber bekle"

"Anlaşıldı."

(Burak)

Yıldız hazırdı hızlıydı hızını sevdim belkide 30 saniye sürmüştü çıkıp hazır olması abartısız. Operasyonlarda ve görevlerde aramızdaki anlaşmazlığı köşeye bırakmak zorundayız çünkü biz polisler özel hayatımızı işimize karıştırmamalıyız. Özel hayat mı ne özel hayatı of. Fazla saçma düşüncelere dalmadan hemen elime aldığım megafonla konuşmaya başladım o sırada Ahmet ve Koray diğer polislere burdan sonrasının bizde olduğunu söylüyordu.

"Baş belan geldi bebeğim cama çıkta Bi gül yüzünü göreyim." görende sanacak manitam görmeye kapısına geldim. Ama biz hep böyle önce şakamızı yapar sonra canını alırız.

"Demek naz yapıyorsun. Şuan hastanenin etrafı bütün katları sarılı ya camdan atlayıp ebediyen yok olacaksın ya da Türk adaletine teslim olup cezanı çekeceksin. Ayrıca Bi rehinen olduğuna da inanmıyorum görmediğim şeye nasıl inanayım dimi." dedim. Adım Gibi emindim cama çıkacağına rehineyi gösterip inandırmaya çalışacağına. Bu kadar salak bunlar. Ve daha önce böyle salakla çok karşılaştığım için pek zorlanmıyordum. Hemen kulağımdaki cihaza bastım ve konuşmaya başladım.

" kurt 1 kurt 2"

"Kurt 2 dinlemede"

"Hazır ol en az 4 saniye"