Umuwing malaki ang ngiti nang dahil sa hawak nyang laruang snorlax. Taeyong was puzzled at his 'weird' look that is really questionable since the boy is gloomy recently.
"Anyare sayo? Ang creepy mo." Taeyong commented na galing kusina at nakasuot pa ng apron.
"Bango ng luto mo." Yumakap naman bigla si Doyoung na mukhang naglalambing, malapad parin ang ngiti nito at hawak parin amg snorlax na laruan.
"Uy bitaw... ang weird mo talaga saka maligo ka na muna. Amoy pawis ka." Taeyong tapped his back signalling that he should let him go because he cannot breathe and needs to finish cooking.
Taeil faked a cough as he arrived at the house just to see these two embracing each other kaya bumitaw na si Doyoung at umakyat na muna sa kwarto nya para magpalit ng damit. Bumaba din naman sya para tumulong kay Taeyong.
"Anyare sa kanya?" Pambungad ni Taeil kay Haechan at Mark na nanonood ng tv sa sala.
"Oh Doyoung hyung?" Mark asked which earned a nod from Taeil. Nangiti naman agad ang bata at nagtinginan sila ni Haechan.
"Kinikilig lang yun." Tuwang tuwang sabi ni Haechan. "Bumisita kasi kami kanina sa work nya syempre kasama yung minamahal nya. Kumain kami ng sabah sabah tapos binigyan sya ng happy meal."
Lumapad naman ang ngiti ni Taeil sa nalaman. Masaya sya na masaya ang kanyang kaibigan. Sana lang talaga ay magtagal ito. Hindi sa pinipilit nya na piliin mo si Doyoung but the guy deserves it and you also deserve a man like him.
Nagising na si Yuta at bumaba na rin sya habang nagsidatingan na rin sila Jungwoo, Johnny at Jaehyun.
Nagsikainan na kayo ng hapunan at finally magkakasabay kayo parang normal lang din. Wala namang tensyon at awkwardness after what happened sa bakasyon na nakakaloka naman talaga. Nagtatawanan lang kayo pero biglang natahimik nang magsalita si Jungwoo.
"Eto yung sandok ng kanin Lex."
Ayun lang naman ang sinabi pero bigla talaga silang tumigil sa kaingayan nila na para bang big deal yung sinabi sayo. "Bakit natahimik kayo?" You asked.
"Wala wala." Pag-iba ni Johnny. "Uy sarap ng bulalo mo Taeyong."
Patuloy na ulit kayo sa pagkain until Taeyong asked something. "Kumusta paghahanap nyo ng school?"
"Di pa kami makapah decide eh." Sagot Ni Haechan. "Pero may dalawang choices na kami. Diba Mark?" Tapik naman nito sa kaibigan.
Di naman ito namalayan ni Mark dahil sya ay tulala at tila malalim ang iniisip. "UY MARK LEE." Pagkuha ulit ni Haechan sa atensyon nya kaya nabalik na ulit sya sa realidad.
"Oh yes. We... haven't decided yet." He replied lowly.
Nag-alala naman kayo sa kanya dahil biglang naging matamlay si Mark samantalang kanina ay nakikisali pa sya sa harutan nyo.
"Okay ka lang Mark? Masama ba pakiramdam mo?" Pangungumusta ni Yuta.
"I'm fine. I just remembered something." He forced his smile so everyone will stop worrying about him. It's not a big deal but it is tough.
Ikaw at si Mark ang assigned sa plato. Napansin mo namang he is spacing out again dahil kanina pa nya sinasabon yung isang plato, baka mapudpod na nga kaka kuskos nya ng sponge.
"Sure ka ba Mark na okay ka lang? Pahinga ka na kung masama pakiramdam mo. Kaya ko na to." You suggested worriedly.
He finally came back to earth and shook his head. "Sorry. I'm fine." He replied.
"Kung may problema ka, sabihin mo lang sakin." Sabi mo naman. It is an obvious thing that something is bothering him. Ngumiti lamang sya sayo and assured you that he is perfectly fine.
Nang matapos kayo sa gawain nyo ay pinaakyat mo na sya sa kwarto nya dahil mukha talaga syang down pero ayaw naman nya magsalita kaya hindi mo na lang sya pinilit. Sasabihin din naman nya siguro kapag handa na sya. You are just hoping that he is okay and whatever it is that is bothering him, you hope that he can overcome it.
Paakyat ka na ng kwarto nang tawagin ka ni Jungwoo at nilingon mo naman sya.
"Pwede ba tayong mag-usap?" He asked shyly. You nodded as response.
He brought your favorite chocolate drinks for both of you. You are in the rooftop with him. Wow memories. Sa rooftop ka rin kasi umamin nung nasa resort.
"Lex, first of all sorry talaga." Paghingi ulit ng tawad ni Jungwoo sa parehas na dahilan parin. This time naiiyak na sya. "Ayoko talaga na masaktan ka pero ayoko lang talaga na umasa ka. Diba ayaw mo sa paasa? Ayoko din sa ganun. Mas mabuting maging honest diba?"
Naawa ka naman pero may konting gigil kasi ang cute talaga netong kaibigan mo. You patted his head and tried to stop him from crying. "Sssh. It's alright. Hindi ko naman hinihingi yun sayo. Ang gusto ko lang naman kahit i-reject mo ko ay di parin magbago tingin natin sa isa't isa. Best friends parin tayo. Walang awkwardness parang kung ano tayo normally. Inaamin ko medyo iniwasan kita pero di ibig sabihin nun ay galit ako sayo." Medyo umiiyak parin si Jungwoo pero pinagpatuloy mo parin ang sinasabi mo.
"I love friend. Seryoso yan. Hindi ako galit sayo. Promise. Hindi ko itatapon yung pinagsamahan natin dahil ni-reject mo ko. Sana ikaw din."
Tumigil na sa pag-iyak si Jungwoo at humarap na sayo. "Salamat talaga. Oo hindi ko din naman kaya ng wala ka. Walang manlilibre sakin." Biro naman nya indicating na nagiging comfortable na sya.
"Mukha ka talagang libre. Bakit ba kita nagustuhan? Kung sakaling maging tayo, ako pa gagastos." Biniro mo din sya.
"Kaya nga humanap ka ng lalaki na manlilibre sayo at higit sa lahat may gusto din sayo." Sambit naman ni Jungwoo. "Deserve mong ilibre este mahalin."
"Salamat talaga. Deserve mong gutumin este magmahal. Kaya I am allowing you na maghanap ng mamahalin mo pero sana naman maayos at wag mo naman perahan." Balik mo naman sa kanya.
"Grabe ka talaga sakin."
"Basta hintayin mo, makaka move on din ako sayo. Yung mas pogi, matalino at higit sa lahat hindi laging nagpapalibre."
"I will look forward to that. Take your time, Super Friend."
BINABASA MO ANG
My Roommates and I [NCT 127 Tagalog ff]
FanficAlexa Lim was left with a big family home by her parents. Instead of living alone in a big mansion, she used it by earning money and having the rooms for rent. Money plus friends indeed.