My Hopes To My Mr. Cassanova (Complete)

CHAPTER 14 // Confession

LARRA'S POV

It' s 4 in the afternoon at 'di ko alam kung ano ang dapat kong suotin. Pinili ko lamang ang sipleng oversized shirt at denim shorts at tinernohan ko ng white nikey air force.

Nagayos talaga ako dahil ngayon ko narin napagisipang magtapat ng nararamdaman kay Spencer. 'Di ko rin makalimutan kagabi na kiniss nya ang cheeks ko...hindi talaga ako makatulog kagabi kakaisip tungkol dun.

5 pm magsisimula ang party kaya naisipan konang umalis at nagtake ng grab  para hindi malate.

____________________________________________

[PARTY]

Habang nasa party ako halos halo halo ang mga tao dito at masasabi mo talagang mga party goers ang mga ito.

Tumagal din ako kakahanap kay Spencer at nakita kosyang nakikipag usap sa mga babae na nakapalibot sa kanya.

Dinakona pinalagpas ang pagkakataon na ito kayat naglakas loob akong lapitan sya.

"U-uhmm Spencer." Pagtawag ko dito.

"Oh hey Larra you made it!" Sabi nito

"May sasabihin sana ako sayo." Kabado kong sabi

"Sige lang ano yun?"

Diko alam kung paano ko sasabihin to kaya hinayaan konalamang ang puso ko gumawa ng trabaho at ikumpas sa bibig ko ang sasabihin ko.
"Ano kase~ uhmm."
"Ano?" Tanong muli nito

"Gusto kita I mean Crush kita!" Dahil sa aking kaba napalakas ang pagsabi ko na tila lahat ng tao nagtinginan saamin.

Nagkatinginan lamang kami at biglang nasira iyon ng may sumabat.

"Wow ganyan ka na talaga kadesperada pagdating sa boys Larra." Sabi nito saakin.

"What are talkig about?" Tanong ko dito.

"Don't you get it?? Wag kanang umasa na may magkakagusto sayo kasi di ka naman ganun kaatractive." Pagpapahiya nito saakin.

"Alam ko yun hindi mo na kailangan ibroadcast pa." Sabi ko at aakmang aalis na

"Ohh are you hurt? Sorry Larra pero ayan ang napapala ng nangaagaw ng di sakanya." Sabi pa muli nito.
"Your just a trying hard wannabe." At saka ngumiti na akala mo ikinapaproud nya ang kanyang ginagawa.

Kasabay nuon ang pagtatawanan ng mga tao sa paligid ko. Ngayon ulit ako nakarmadam ng hiya at sakit.

"Stop it already Micheal don't you think its too much?!" Pagsabat ni Spencer sa usapan namin

"Oh c'mon Spencer wag kana magmalinis sabihin mo kay Larra lahat ."

Agad naman akong napatingin kay Spencer ."Wait, what do you mean nagmamalinis?" Tanong ko dito.

"Tell her Spencer" pagtuloy ni Micheal 

"I'm sorry Larra ."

"Stop, I knew it." Matapos kong sabihin yun ay agad nakong lumisan sa lugar na sana 'di ko na pinuntahan pa.

Nang makarating na'ko sa labas ng bahay ni Spencer agad naman akong hinabol nito.

"Larra wait!" pagpigil saakin nito.

"Let me explain."

"Go ahead." Tipid kong sagot.

"Balak kona talagang sabihin sayo to I just cant --"

"You just can't...You know actions really speaks louder than words, that's what I believe, but in our case? words indeed has to be believed than your fake doings" Sabi ko dito , dikona napigilan ang sarili ko.

"You know Troy was right, hindi dapat ako lumalapit sayo." Sabi ko at saka nagwalkout.

Diko alam ang dapat maramdaman bakit kaya nya nagawa saakin yon? Alam kong di ako attractive o kung ano man pero baket ako pa??.

Patuloy akong naglalakad kung saan man ako dalhin ng paa ko, ayoko ring umuwi ng ganto pag nakita ni kuya to.

[Playing : Umaasa - วรวัชร เชื้อสกุล ]

Habang naglalakad, hindi ko na mapigilang mapaiyak dahil sa totoo lang ay nasaktan ako ng sobra. Diko alam kung anong dapat gawin, sino ang dapat kong lapitan.

Kinocontact ko si Alwina pero busy sya.

Habang naglalakad kaagad naman kumulog at nagbabadyang uulan.

At 'di nga ako nagkamali, umulan ng malakas. At heto ako naglalakad sa kawalan at naisipang tumungo sa isang tahimik na kugar kung saan pwede akong sumilong sa ilalim ng puno.

Naiyak lamang ako ng naiyak at niyayakap ang sarili dahil sa lamig na nadarama.

Nagulat na lamang ako ng hindi na'ko napapatakan ng ulan dahil may nagpapayong saakin.

"T-Troy?!" Gulat ko

"Ano g-inag-awa mo di-dito?" hindi ko matuloy ang aking pagsasalida dahil kasabay nito ang nginig at paghikbi ko.

'Di na lamang nya ako pinansin at niyakap nalamang ako ng mahigpit.

"Shhhh it's ok just cry." Tipid na sagot nito.

At umiyak nalamang ako sa balikat nito. Wala nakong inisip na iba kundi yumakap nalamang sakanyang mga bisig at nakatulong iyon para gumaan ang pakiramdam ko...

To be Continued
≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫

Sagip moments yarn?? Chariz