My Hopes To My Mr. Cassanova (Complete)

CHAPTER 23 // Chance?

STILL LARRA'S POV

Nagkukwentuhan silang tatlo sa may sala habang ipinapakita nila mama kay Troy ang mga baby pics ko.

At heto ako naghuhugas at pinagdarsal na wag ipakita ni mama ang pic na nakabrace ako.

Patuloy parin ako sa paghuhugas ng biglang may tumabi saakin.

"Tulungan na kita~" Sabi nito at itinupi ang polo nito upang di mabasa.

"Anong pinakita ni mama sayo??" Agad ko itong tinanong dahil sobra sobra na ang kahihiyan na natatamo ko.

"Yung nga baby pics mo." Napagaan ang loob ko ng sabihin nya iyon at saka tumawa.

"Pati yung nakabrace ka." Napatigil ako sandali sa paghuhugas at di sya pinansin.

Agad itong lumapit sa Tainga ko. "Maganda ka parin sa paningin ko kahit anong mangyari~" I felt a severe goosbumps through ny body nung sabihin nya iyon.

I felt his breath and escaped a sighn. At saka bumalik sa paghuhugas ng pinggan.

[TIME SKIP]

Nasa labas na kami ng bahay ni Troy para ihatid sya sa sasakyan nya ng bigla nyang kunin ang magkabilang braso ko at iharap sa kanya.

"Tell me Larra may Chance bako sayo??" He glares at me making my body froze.

"Just tell me." Maamong sabi nito.

"We'll see Mr. Lorenzo, but for now I have no Answers pa." Sagot ko rito na ikinatungo naman ng ulo nya.

'Naawa ako shems bat kase marunong magpacute to??? Pogina nga cute pa'

"Whenever you're ready my queen." Sagot nito saakin kas=sabay ang maamong ngiti nito.

"Lets see eachother tomorrow ok?" Nagpapaka seryoso ako ngayon para ipakita sa kanya na di biro ang papasukin nya at di ako easy to get.

"Then I'll see you tomorrow Ms. Rodri~" At bigla itong lumapit sa tainga ko.

"I had a blast thank you." At hinalikan ang pisnge ko na ikinatigil ng mundo ko.
______________________________________________

Nakatingin parin ako sa kawalan at iniisp ang mga susunod na pupwedeng mangyari kung papayag bibigyan nya ito ng chance.

Naalala konalamang ang mga masasayang nagawa namin nang magkasama kami and gusto kona magdagdagan yon. Gusto kong maranasan magmahal ng totoo at maranasan ang pagmamahalna matagal konang ninanais.

Ngunit may kaunting kaba ako na nararamdaman, thoughts na pano kung masaktan ako? pano kung masaktan kosya?  pano kung hindi kami magtagal? Sobrang daming katanungan sa isip ko.

Kasalukuyan akong nakaupo sa nay study table ko at nakatingin sa labas ng binta while thinking the same questions I've been thingking last 20 mins.

Pinagdikit ko ang dalawa kong kamay at saka pumikit.

Kung gagawin ko'to sana hanggang dulo na kaie dahil sya nalang ang ipapanalangin ko na mapasakin.

Lord, please be the center of all of this lalo na ang decision ko.

At saka tumungo sa aking higaan at mabilis nang nakatulog.

To be Continued
≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫≫