"နင့္ဆီမွာအႏွိပ္ခံရင္င့ါေက်ာနာတာသက္သာသြားမယ္လို႕ေျပာခ်င္တာလား?"
စုန္႕ရန္ကသူမေမးခြန္းကိုတည္ျငိမ္စြာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္...
"သူေျပာတာနားမေထာင္နဲ႕! သူကမင္းကိုအသားယူခ်င္ေနတာ..."
"ဟုတ္တယ္! သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္သြားတာနဲ႕မင္းကိုဘာလုပ္မလဲဆိုတာမင္းဘယ္လိုေျပာႏုိင္မွာလဲ..."
"သူဘယ္သူလဲမင္းသိေရာသိရဲ႕လား?"
မိန္းမပ်ိဳေလးကထိုလူငယ္အုပ္စုဘက္ကိုၾကည့္ကာမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ရင္း
"နင္တုိ႕ကေရာဘယ္သူလဲ?"
လူငယ္ေတြအားလံုးအသံေတြတိတ္သြာသည္။ စုန္႕ရန္က
"ငါမင္းကိုကုသေပးႏုိင္တယ္..ဒါေပမယ့္အေျခအေနတစ္ခုကိုမင္းလက္ခံရမယ္"
"အေျခအေန? နင့္အေျခအေနနဲ႕အေျခအေနတစ္ခုေတာင္းဆိုရဲေသးတယ္လား? နင္ဒီမွာဒီေလာက္အၾကာၾကီး ဘယ္ေဖာက္သည္မွလဲမရဘဲရပ္ေနတာငါသိျပီးသား! ငါအခုထြက္သြားရင္..ေနာက္လူတစ္ေယာက္နင္ ဘယ္ေတာ့မွရမလဲမသိဘူး...ဟုတ္တယ္မလား..."
ခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးေနာက္ စုန္႕ရန္ကေခါင္းညိတ္ကာ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာေျပာလိုက္၏ "ေကာင္းျပီေလ...ပထမဆံုးလာေမးတဲ့လူအျဖစ္မင္းကိုငါလက္ေဆာင္တစ္ခုေတာ့ေပးလုိက္ပါမယ္မင္းရဲ႕ေနာက္ေက်ာနာက်င္မႈေရာဂါကိုေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔။သမားေတာ္နဲ႕အျမန္ျပျပီးကုလိုက္ပါမဟုတ္ရင္မသန္စြမ္းျဖစ္သြားႏုိင္တယ္.."
"မသန္စြမ္း!? ဘာ..ဘာကိုဆိုလိုသလဲ?!"
ထိုမိန္းကေလးငယ္ကသူ႕စကားကိုၾကားရေသာအခါထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ စုန္႕ရန္ကေတာ့ မရည္႐ြယ္ခဲ့ေပ။ မင္းရဲ႕က်င့္ၾကံမႈ မွာပံုစံမေကာင္းလို႕ျဖစ္လာတဲ့နာက်င္မႈမဟုတ္ဘူး။ ဒါကေရာဂါသက္သက္ပဲ..။
"ဒါ..ဒါ..အတိအက်ကဘာျဖစ္တာလဲ..."
**
စကၠန႔္အနည္းငယ္မွ်တိတ္ဆိတ္စြာေနၿပီးေနာက္ထိုမိန္းမငယ္သည္ေခြၽးစမ်ားစထြက္လာသည္။
"ငါ..ငါလုပ္မယ္...နင္ေျပာတဲ့အေျခအဆိုတစ္ခုဆိုတာကိုငါလက္ခံတယ္"
YOU ARE READING
ႏွစ္ကိုယ္တူ
Historical Fictionထာ၀ရအျပစ္ေပးျခင္းေခ်ာက္ကမ္းပါးက ေကာင္းကင္ဘံုကအစံြဆံုးလူပ်ိဳကလူ႕ျပည္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လူတစ္ေယာက္ကိုယ္ထဲျပန္လည္ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့သည္။ အျမင့္ဆံုးက်င့္ၾကံမႈေတြနဲ႕လူက လူ႕ျပည္ေရာက္ကာ အနိမ့္ဆံုးက်င့္ၾကံဆင့္နဲ႕ျပန္လည္ရုန္းကန္ခဲ့သည္။ ဒီစာအုပ္ကလူၾကီးဖတ္စရာပါ...
