"ငါရွင္းရွင္းပဲေျပာမယ္...ဂိုဏ္းသားစုန္႕ရန္..မင္း..မင္းမွာ...င့ါေရာဂါကိုကုႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းရွိလား?"
အခန္းထဲမွာ စုန္႕ရန္ကအိပ္ရာေပၚမွာထိုင္ေနကာအၾကီးအကဲလန္ကသူ႕ေရွ႕မွာမတ္တပ္ရပ္ေနရင္းကနက္ေမွာင္ တဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ၾကည့္ကာသူ႕ကိုေမးလိုက္သည္။
"ဟမ္?ေရာဂါ? အဲဒါေရာဂါမဟုတ္ဘူး..."
"မင္း..."
သူ႕စကားေၾကာင့္အၾကီးအကဲလန္အမူအယာကေတာင့္ခဲသြားသည္။ သူဘာေတြေျပာေနတာလဲ? သူမမွာေရာ ဂါျဖစ္ေနတာကိုသူလဲေသခ်ာသိထားရဲ႕သားနဲ႕!
"မင္းဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ?" သူမကေမးလိုက္သည္။
"အဲဒိ့နာက်င္မႈေတြကေရာဂါမဟုတ္ဘူး..ခႏၶာကိုယ္ဖ်ားနာမႈတစ္မ်ိဳးပဲ"
စုန္႕ရန္ကေပ့ါပါးတဲ့အသံနဲ႕ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"မင္းဘာေျပာတာလဲ?ဖ်ားနာမႈ?ဘယ္လုိျဖစ္ႏုိင္္မွာလဲ?င့ါလိုတစ္ႏွစ္တစ္ခါေတာင္မဖ်ားဘူးတဲ့လူကိုမင္းကဖ်ားနာ ေနတယ္လို႕ေျပာခ်င္တာလား?"
"အၾကီးအကဲလန္..ဒီဂိုဏ္းမွားအၾကီးအကဲလိုတည္ရွိမႈမ်ိဳးကရွားပါးပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္စစေတြ႕ခ်င္းတုန္းကဆို မယံုႏို္င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္မိတယ္"
"မင္း..ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ?" အၾကီးအကဲလန္ကမ်က္ခံုးေတြတြန္႕သြားသည္။
စုန္႕ရန္ကအိပ္ရာေပၚကထကာသူမနားကိုေလွ်ာက္လာသည္။အၾကီးအကဲလန္ကေတာ့ေနရာကမေရြ႕ဘဲသူ႕ ကိုေလးနက္စြာျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ရုတ္တရက္ စုန္႕ရန္ကသူမမ်က္ႏွာနားကိုတိုးကပ္လိုက္ကာ ေခြးကအနံ႕ခံေနတဲ့အတုိင္း..ႏွာေခါင္းနဲ႕ အနံ႕ရႈေနတဲ့ပံုလုပ္လိုက္သည္။
"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ!?"
အၾကီးအကဲလန္႕ေနာက္ကိုအျမန္ဆုတ္လိုက္ျပီးသူမ်က္ႏွာကနီျမန္းေနကာ
"မင္းေသခ်င္ေနတာလား?!"
"ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ...ခင္ဗ်ားကခုထိစင္ၾကယ္သန္႕စင္ဆဲမိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာပဲ"
စုန္႕ရန္ကျပံဳးရင္းေျပာလုိက္သည္။
"ဘာ... မင္း..မင္း...ဘယ္လို.."
YOU ARE READING
ႏွစ္ကိုယ္တူ
Historical Fictionထာ၀ရအျပစ္ေပးျခင္းေခ်ာက္ကမ္းပါးက ေကာင္းကင္ဘံုကအစံြဆံုးလူပ်ိဳကလူ႕ျပည္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လူတစ္ေယာက္ကိုယ္ထဲျပန္လည္ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့သည္။ အျမင့္ဆံုးက်င့္ၾကံမႈေတြနဲ႕လူက လူ႕ျပည္ေရာက္ကာ အနိမ့္ဆံုးက်င့္ၾကံဆင့္နဲ႕ျပန္လည္ရုန္းကန္ခဲ့သည္။ ဒီစာအုပ္ကလူၾကီးဖတ္စရာပါ...
