Multimedyada yine ve yine güzel bir şarkı var. Onunla beraber okuyabilirsiniz. İyi okumalar. Bu arada şu yan tarafa bir emoji koyarsanız güzel olur... :)
Bazı zamanlar vardır, etrafınızda kimse yokmuş, boşluktaymış gibi; her şeyden uzak, kimsesiz, bilmediğiniz bir yere doğru sürükleniyormuş gibi hissedersiniz. Oysaki etrafınızda bir sürü insan var. İşte şu anda bende tam bu durumdaymış gibi hissediyorum.Hatta şu anda tam yanımda duran ve bir şeyler konuşan Buğra abimin ne dediğini bile duyamıyorum. Sadece az önce dediklerine takılmıştım. Bir dakika bir dakika o az önce Eda Ve Ceyda'dan mı bahsetmişti? Ne demişti ne demişti ağır yaralandılar mı? Hah saçmalıyor herhalde. Yalnız şu anda hiç bir şey anlamıyorum. En iyisi abime sormak. Abime döndüm, hala bir şeyler konuşuyor. Ama ben yine de bir şey duymuyorum. Birden bağırarak;
— BİR DAKİKA. Sen az önce birileri ağır yaralanmışlar gibi bir şey mi dedin? Hayır yani ben o birileri kısmını Eda ve Ceyda olarak anladım da. Yani nasıl aklım kızlarda kalıysa. Her neyse konumuz bu değil. Sen kim yaralanmış diyordun abi?
— A-Armina Önce bir sakin ol tamam mı abim? Az önce yanlış anlamdın sen. Az önce abim aradı ve dedi ki " Buğra şimdi sakin ol. Az önce bizi yetimhaneden aradılar ve dediler ki Ceyda ile Eda Armina 'nın yakın arkadaşları olduğu için sizi aradık haberiniz olsun istedik. yetimhanede Edagilin olduğu katta büyük bir yangın çıktı. Tüm yetimhane etkilendi. Ama onların katında çıktığı için daha çok etkilenmişler.Tüm yetimhanedekileri hastaneye kaldırmışlar. Eda ve Ceyda ameliyathanedelermiş. Biz şimdi hastaneye geçiyoruz. Sizde gelin." dedi ve kapattı. Ama bak şimdi biz hastaneye geçelim. Sen de sakin ol tamam mı?
—T-tamam. O zaman niye hala bekliyoruz? HADİSENE GİDELİM. Hala bekliyoruz ya.
Ona bağırmamam gerekirdi ama elimde değil. Onlara bir şey olmuş düşüncesi beni bitiriyor. Allah'ım onlara yardım et. Ya şimdi çıldıracağım. O sırda ne ara aktığını bilmediğim gözyaşı da elime düştü ve kendimi daha fazla tutamayacağımı anladım. Daha fazla ağlamaya başlamıştım.
—Armina geldik.
Kafamı kaldırıp etrafıma bakmamla gözlerim kocaman açıldı. Etrafta bir sürü ambulans ve bazı tanıdık yüzler gördüm.Tam çıkacaktım ki abimin eli buna engel oldu. Ona anlamayan bakışlar atarken abim;
—Bu halinle dışarı çıkma al şu peçeteyi yüzünü sil. Güçlü dur. Onların sana ihtiyacı var.
Dedikten sonra elindeki peçeteyi alıp yüzümü sildim.
— Teşekkür ederim.
— Rica ederim de niçin?
— Boşver. Şimdi içeridekilerin bana ihtiyacı var. Ben gidiyorum.
— Tamam. Ben de geliyorum.
Dedikten sonra arabadan indik. Her ne kadar etrafa bakmak istemesem de buna engel olamadım. Biraz daha burada durursam ağlıyacağımdan dolayı koşarak içeri girdim. İçeride danışma yazısını görünce hemen oraya gittim. Ardından Eda ve Ceyda'yı sordum. İkisi de alt alta ameliyathanedelermiş. Teşekkür ettikten sonra Yine koşarak asansöre bindim. Arkamdan abim de benimle beraber bindi. İneceğimiz kata geldikten sonra hızlı adımlarla ameliyathanenin önündeki Selim abimin yanına gittim.Burada Eda vardı. Ona durumunun nasıl olduğunu sorum. O da daha bir şey söylemediler dedi. Ali amca da Ceyda'nın bulunduğu ameliyathanenin önünde bekliyormuş. Biraz burada bekledikten sonra Ceyda'nın yanına çıkarım diye düşündüm. O sırada ameliyathanenin içinden bir hemşire çıktı. Koşarak yanına ilerledim.
— Durumu nasıl arkadaşımın?
—Ben pek fazla bilgi veremem ama sadece şunu söyleyebilirim yangın sırasında kafasını sert bir yere çarpmış. Bundan dolayı çok kanaması var. Acil Arh pozitif kana ihtiyacımız var. Aranızda bu kan uyan var mı ?
