B.9

744 36 11
                                    

İyi okumalaaarr... 🤗

Uyandığımda hastane odası gibi bir yerdeydim. Kendime geldiğimde etrafıma bakma şansım oldu. Yanımda kimse yoktu ve tahmin ettiğim gibi hastane odasındaydım. Kolumda bir serum vardı. Hemen çıkardım ama canım acıdı. Neyse, acaba ben ne ara buraya geldim ve neler oluyor, hiç bir şey bilmiyorum. Hemen dışarı çıktım, başka bir kattaydım sanırım burası Eda'gilin kaldığı kat değil. Danışmanın yanına gittim ve Eda'nın kaldığı odanın numarasını sordum. O da bana şu anda 2. yoğunbakımda dedi ve yerini söyledi. Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü o an resmen. Koşarak tarif ettiği yere gittim. Kapının önünde Ali amca ve abilerim vardı. Koşarak yanlarına gittim. Gittiğim gibi de kapı açıldı ve içeriden doktor çıktı ve şöyle dedi;

— Ee şimdi kısaca bahsedeyim ne olduğunu. Eda odadayken kalbi durmuş ve bir süre beynine kan akışı gerçekleşmemiş ve beyin işlevini kaybetmiş. Biz de direktmen hemen ameliyata aldık. Ameliyatta kalbini yeniden çalıştırmayı başardık. Zor oldu ama başardık. Sonra ikinci kez kalbi durdu.

Sonra konuşmadı ne oluyor ya  Allah'ım sen yardım et. Ağlamaya başlamıştım bile. Sonra devam etti ama yüzünden düşen bin parça.

—Eee şey lütfen sakin olmaya çalışın. Maalesef hastayı kaybettik. Yeni ameliyattan çıktığı için bünyesi bunu kaldırmadı. Başınız sağolsun.

Dedi ve gitti al işte geride kalanları düşünenler yok ki. Yani şaka filan yapıyor dese yok olmaz. Allah'ım ya sen bize yardım et lütfen yanlış olsun bunlar. Çoktan ağlamaya başlamıştım bile. Of ben ne yapacağım ya? Ya Ceyda ne yapacak ? En iyisi ona söylememek. Yoğunbakımın kapısı açıldı ve içeride Eda'yı çıkarttılar. Üstünü örtüyle örtmüşler. Ama o karanlıktan korkar ki. 

—Açın yüzünü o korkar. Lütfen bir kere açın yüzünü göreyim de geri götürürsünüz. Lütfen.

Bu kadar yalvarışımdan sonra kabul ettiler ve yüzünü açtılar ve yüzü bembeyazdı. Solan yüzü daha da solmuş. Dudağı çatlamış, saçları bakımsızlaşmış. Birden sarılıp ağlamaya başladım.

— Neden gittin? Bizi hiç mi düşünmüyorsun? Beni geçtim ya Ceyda ne kadar kötü olacak haberin var mı? Sana çok kızgınım. Yok kızamıyorum. İnsan sevdiğine kıyamazmış ki zaten. Nolur gitme ya. Lütfen götürmeyin, orası soğuktur şimdi ya lütfen.

Dinlemediler beni götürüyorlardı ve ben sadece arkalarından bağırıyordum.

— Lütfen götürmeyin, Lütfen ya lütfen. Haaayyyıııırr.

—Hayır, hayır. 

Birden kabustan uyandım ve karşımda Ali amcayı gördüm. Noluyor ya? Ne yani bunların hepsi bir kabustan mı ibaretti? Biraz olsun rahatladım. O nasıl bir rüyaydı pardon kabustu ya? Çok gerçek gibiydi aslında çok korktum.

—Ne oldu Armina? İyi misin kızım? Kabus gördün herhalde?  Dur bekle su veriyim de biraz sakinleş

Ali amca suyu uzattığında almak için elimi kaldırmıştım ki kolumdaki serumu farkettim.  Suyumu içtikten sonra. Etrafıma baktım ve sadece Ali amca vardı.

— Rahatladın mı şimdi biraz?

— Evet biraz daha rahatladım Ali amca sağol.

—Ne demek kızım. Ne gördün.

— Şey bunu birazdan söylesem. Şimdi Eda'nın yanına gidebilir miyiz acaba?

— Tabi gidelim ama anlatacaksın tamam mı?

— Tamam hadi gidelim.

Dedim ve Ali amca hemşire çağırdı. Gelince serumu çıkardı. Hatırlatın da neden burada olduğumu da sorayım bir ara. Odadan çıktık, burası Edagilin olduğu kattı. Ali amca önde, ben de onun arkasında koridorda bir odaya doğru  gidiyoruz. Bir süre sonra Ali amca durdu ve bir odanın kapısını açıp içeri girdi. Ardından ben de girdim ve kapıyı kapattım sonra odayı incelemeye başladım. İki tane yatak vardı ve birinde Ceyda birinde Eda yatıyordu ve ikisi de uyuyordu. Aynı zamanda içeride Buğra ve Selim abi vardı. Onlar da koltuklarda uyuyakalmışlardı ve hepsi çok masum görünüyordu. Sonra Eda'ya döndü bakışlarım ve gözümden bir yaş firar etti. Ya rüyam gerçek olsaydı o zaman ben, biz ne yapardık bilmiyorum. Sonra bakışlarım Ceyda ile Eda'nın arasındaki tuttukları ellerine kaydı. Kaç yıl olmuştu onları tanıyalı unuttum bile. Kardeşim derim hep onlara. Aslında bu kardeşten öteydi. O kadar alıştım ki onlara. Sanırım ne karar vereceğimi buldum. Nedeni aslında biraz Ali amcanın anlattığı olayla alakalı ama aklım hep onlarda da olacak. Yokluklarına nasıl alışacağımı bilmiyorum. 

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 23, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Abiler(im)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin