Parasetamol Etkisi

☽ 1 ☾

Düzenlenmiş olarak ilk bölüm yeniden yayında. Keyifli okumalar. Bölüm sonunda görüşlerinizi bildirmeyi ve bölümü beğendiyseniz yıldız simgesine basmayı unutmayın.

Birinci Bölüm Şarkısı: Madrigal / Aynadaki Görüntün

Çalan alarm sesiyle henüz güneş bile daha tam anlamıyla aymamışken yeni güne gözlerimi açtım. Hızlıca yataktan kalktım. Yaz tatilimin ilk günlerinde uyku düzenim iyiden iyiye bozulmaya başlamışken bu ilk defa alarm sesiyle uyanışımdı. Pijamalarımdan kurtuldum ve kıyafetlerimi üzerime geçirip tamamen hazır olduktan sonra İstanbul'un sabah telaşına katılmak üzere hızlıca evden çıktım.

Gitmem gereken bir doktor randevum vardı. Eğer böyle bir zorunluluğum olmasaydı şuanda yatağımda rahatça yatıyor ve bilmem kaçıcı rüyamı görüyor olurdum. Bu düşüncelerle yürürken kulaklığımı taktım ve adımlarımı metrobüs durağına doğru hızlandırdım. İş saati olduğu için kalabalık gelen metrobüslerden birinde kendime yer bularak kendimi içerisine attım. Yolumun çok uzun olmamasına sevinerek müziğin sesini biraz daha açtım ve bu kalabalık, havasız metrobüs yolculuğunu biraz daha çekilebilir kılmak adına gözlerimi kapatarak ineceğim durağın gelmesini bekledim.

19 yaşındaydım ve hayatımın son 14 yılını yani hastalığımın teşhis edilebildiği günden bu güne kadar kendimi üç ayda bir doktor kontrollerinde, ataklarım oldukça da hastanelerin acil servislerinde buldum. Ortaokul ve lise yıllarımda devamsızlığımı arkadaşlarımla dersleri ekerek okuldan kaçmak yerine hastane koridorlarında kan aldırmayı veya randevu saatimin gelmesini bekleyerek bitirdim. Okul ikinci evinizdir cümlesi benim için geçerliliğini hastaneler ikinci evinizdir şeklinde değiştirdi bu zaman dilimi içerisinde. Teneffüslerde çok fazla sosyalleşmediğim ve genellikle müzik dinleyip kitap okuduğum için lisede tam bir görünmezdim. Derslerim çok iyi olmadığı ve derslere de çok fazla katılmadığım için bu yönden de fazla bir dikkat çekiciliğim yoktu. Arkadaş ortamım daha çok çocukluktan beri ikinci evim olarak gördüğüm hastanelerdendi. Hastane koridorlarında beklerken kurulan arkadaşlıklar benim için gerçek arkadaşlıklarımı oluşturmuştu. Birbirimizden habersiz hem kader ortaklığını hem de arkadaşlığımızı üstlenmiştik o koridorlarda...

İnmem gereken durağa geldiğimde müziğin sesini kısarak kapıya doğru ilerledim. İndiğimde oluşan oksijen fazlalığıyla rahatça bir nefes aldım ve adımlarımı hızlandırarak hastaneye doğru yönlendirdim. Her zamanki gibi yine randevu saatimden önce gelmiştim. Danışmaya kaydımı yaptırdıktan sonra bekleme odasına geçtim. Kahvaltı yapmadan geldiğim ve dün de doğru düzgün bir şeyler yemediğim için karnım hafiften guruldadı. Bunun duyulmamış olmasını dileyerek koltuklardan birine oturacağım sırada arkamdan duyduğum ses ile irkilerek yerimden sıçradım.

Berk : '' Hey! Her zamanki gibi yine randevu saatinden önce gelmiş bilinçli hastamız da buradaymış. Ne haber? Nasılsın görüşmeyeli bakalım.'' Dedi heyecanlı sesiyle. Rahat tavırlarından ve ''bilinçli hasta'' göndermesinden yine randevusuna geç kaldığını anlayarak gülümsedim.

''Sana da günaydın Berk. Anlaşılan yine geç kalmışsın randevuna. Neden ısrarla bu kadar erkene alıyorsun her seferinde. Biraz daha geç bir saate alıp daha rahat ve zamanında gelsene.'' diye nutuk çekerken lafımı keserek araya girdi.

'' Beni bu kadar sevip önemsemen çok güzel fakat sıran geldi hadi kalk da bekletme doktoru.'' dedi yıllar önce annemin dersten zorla çıkararak getirdiği ilk doktor kontrolümde tanıştığım ve zamanla en yakın arkadaşım olan Berk.

Hızlıca kafamı ekrana çevirdim ve adımı görmemle bir şey demeden ayaklanarak doktor odasına doğru yol aldım. Her zamanki gibi bir önceki randevudan sonra geçen üç aylık sürede kendimi nasıl hissettiğimi anlattıktan sonra doktorumun istediği testleri yaptırmak için odadan çıktım. Bu ilk görüşme üç aylık sürenin kısa bir değerlendirmesi oluyordu genellikle. Asıl test sonuçlarım çıktıktan sonra daha uzun görüşmek üzere doktorumla vedalaştım ve kan tahlili yaptırmak üzere odadan çıktım.