Küçük bir Kelebek doğru zamanda ve doğru yerde kanatlarını çırparsa, dünyanın diğer bir ucunda büyük bir fırtınaya neden olabilirmiş.
🦋
Benim babamın ellerine onun kardeşinin dökülen kanları bulaşmıştı masalımız başlamadan hemen önce. Bu hikaye da...
••• "Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim. Herkes herkesi sonradan öğrenirmiş, bunu da sonradan öğrendim"
▪︎▪︎▪︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mehir Alazade
🦋
▪︎▪︎▪︎
"
Mehirim, güzeller güzeli kızım"
Annem saçlarımı okşarken, uykulu gözlerimi aralayıp, güzel yüzüne baktım. Bana sunduğu eşsiz gülümsemesine aynı şekilde karşılık verdim ve yatakta doğruldum. Herkes birilerini hayrandı ya şu sıralar, ben de annemin hayranıydım işte. Dünyalar güzeli bir kadındı benim annem. Bir gün büyürsem anneme benzemekti tek hayalim, onun gibi olabilmekti. Asaleti ile tüm herkesi kendine hayran bırakan bir kadının kızı olmaktan gurur duyuyordum işte.
"Efendim annecim" yatakta doğruldum ve uykulu bakışlarımla annemi izlemeye başladım. Bana doğru uzandı, yanağıma güzel bir öpücük kondurdu ve güneşin parlaklığını anımsatan gülüşünü sundu. Anneme hayran olmamak gerçekten bir insanın elinde olan bir şey değildi. O kadar güzel bir kadındı ki, sanki okumuş olduğum tüm hikayelerde bahsi geçen prensesler benim annemdi.
"Dışarıda kar yağıyor, sonra kaçırdım diye ağlıyorsun bebeğim"
Heyecanlı bakışlarımı annemden alıp, pencereme diktim. En sevdiğim mevsimin en güzel yanıydı kar yağışı. Ama İstanbula çok nadiren yağar ve genel olarak tutma, ben uyanamadan erir giderdi. Hızlıca anneme sarıldım.
-
"Altay Alazade!"
Kulaklarıma ulaşan ve tüm Alazade yalısını inleten tok erkek sesi korkuyla uykumdan uyanmama neden olmuştu. Neler oluyordu? Hızlıca yatağımdan kalktım, adımlarımı pencereye yönelttiğim zaman sinirle bahçenin ortasında dikilen genç bir adam ve arkasında duran silahlı korumaları girmişti görüş açıma. Bu adam da kimdi? İstanbula geleli daha bir hafta bile olmamıştı ve buraya gelmeden önceki günlerde babamın telefon konuşmalarına kulak misafiri olmuştum. Birilerinin ölümüne vesile olduğu için bir adamdan kaçması gerektiğinden, eğer bulunursa o adamın gözünü kırpmadan onu öldüreceğinden söz etmişti. Bu o bahsi geçen adam mıydı? Pencerenin önünden çekildim, dolabıma yöneldim ve üzerimde duran pijamalarımı değiştirdim. Sessiz adımlarla odamdan ayrıldım. Merdivenin hemen başına gelerek bir kaç basamak indim ve sesler net gelmeye başlayınca durdum. Merdivene oturarak, sessizce olanları dinlemeye başladım.
"Köşe bucak benden kaçtığında, seni bulamayacağımı mı düşündün Altay?" gülüş sesi yankılandı salonda."Beni hafife almamalıydın!"
