Öyle güzel gülümsüyordu ki adam, kadının ona aşık olması imkansızdı.Sanki gel diyordu adam,”gel ve kadınım ol”.
Korkak adımlarla ilerledi kadın, emin olamıyordu kendinden.Düşmekten, tekrar incinmekten bu kadar korkarken, nasıl emin adımlarla ilerleyebilirdi ki.
“Dur” dedi adam.Anlayamadı kadın. Devam etti tekrardan, ürkek adımlarla…
“Dur diyorum sana” dedi tekrardan adam.Durdu kadın, korktu birazdan.Ama sonra, hızlı adımlarla yanına geldi adam.Yavaşça tuttu sevdiği kadının elini.”Korkma, gel beraber yürüyelim seninle.Biz yürüyelim, sen ya da ben değil. Sadece biz.” dedi adam.
Sonra birden adamın kollarına attı kadın kendini, sımsıkı sarıldı, tüm hücrelerinde sevdiği adamı hissederek.Adamın kokusunu doyasıya içine çekerek.
Sevmişti çünkü kadın, çok sevmişti adamı.
Olamazdı onsuz, kaybolurdu bilmediği sokaklarda.
Seviyordu çünkü kadın, çok seviyordu,
ama anlatamıyordu işte,
sarılıyordu sadece.
