Uzun bir yürüyüşün son nefesinde,
Loti de oturdum,Eyüb'ün biraz üstünde.
Halicin son mai'sine baktım,
Bıraktıgım sehir mi bu anlamadım.
İstanbul'u İstanbul yapan icindeki aşk biraz,
Aşk'ın üstündeki duman,
Dumanın üstündeki mai,
Mai'nin üstündeki siyah,
Kadife bir romandan cıkan
Bir nevresim gibi örter üşüyenin üstünü;her an...
Uzun bir yürüyüşün son nefesinde
Aşiyan da durdum,bebegin biraz üstünde
Boğazın son yeşiline baktım
Bıraktığım sen miydin anlamadım.
İstanbul'u İstanbul yapan içindeki söz biraz,
Sözün üstündeki hüzün,
Hüznün üstündeki sis,
Sisin altındaki sehir,
Şehirle ikimiz mürekkebi kurumuş bir şiirden çıkan
Bir dize gibi koşar imdadına aşıkların;her an!
Uzun bir yürüyüsün son nefesinde,
İstanbul da oturdum,meleklerin avucu üstünde!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZ İSTANBUL YORGUN SAVAŞÇI
PuisiUnutmak zaman ister demiştim, yanılmışım. Zaman değil yürek istiyormuş, o da sende kaldı.