Devil in Disguise: Vengeance Series 1

DID- 25

Dahan dahan kong minulat ang mata ko. Nung una ay medyo malabo pa pero nang nagtagal ay naging malinaw na, tumambad ang hindi pamilyar sa'kin na kwarto. Umupo ako at sumandal sa headboard, nilibot ko ang tingin sa paligid. Nakapa-manly at mas malawak kumpara sa aking kwarto. Iniabot ko ang dalawang picture frame sa gilid ng mesa na nakataob.

A picture frame of block 10 and Zero all together. Everyone is smiling kaya napangiti ako. Maging si cloud ay pasaway rin dito dahil nakapasan siya sa likod ni thunder. Masungit rin ang mukha ni Ferrari. Ang wala lang dito ay si Yaera pero nandun si Asia. Nasa gitna ito ni Storm at Rover.

Tiningnan ko ang isang picture frame at namuo ulit ang luha sa aking mata.

Naka-peace sign si Asia habang nakangiti ng matamis. Katabi niya si kuya storm na hinila lang yata para magpapicture then i glanced to her other side. Nakangiting Rover ang nakikita ko habang nakatingin kay Asia at kamay nito ay nasa uluhan.

The way he look at Asia is so romantic and sweet. Kumirot ang puso ko. While looking at the picture i didn't notice that my tears started to fall. Mabilis ko g pinaalis ang luha at binalik ang picture frame kung saan ang dating pwesto.

Nangunot ang ingay na narinig sa labas. Naalala ko ang nangyari bago nawalan ng malay dumapo ang tingin ko sa brasong may bendang puti, iba na rin ang suot kong damit. I glanced at the clock beside. Napahinga naman ako ng malalim dahil akala ko aabutin ako ng umaga sa tulog.

Umangat ang tingin ko ng bumukas ang pinto at iniluwa nito si kuya storm na may hawak na tray of food. Napahawak tuloy ako sa aking tyan na kumalam, hindi pa pala ako nakakapananghalian.

"Buti nalang gising ka na. I cook for you, here." Inilapag niya muna sa kama. Wala akong sinabi at kumain nalang at siya naman ay nakamasid lang sa'kin.

Nang matapos ay iniabot niya sa'kin ang tubig na tinanggap ko naman.

I smiled. "Thank you."

Bumuntong hininga siya at umupo sa gilid ng kama kaharap sa'kin.

"Where did you get the wound?"

"Wala lang toh. Sumabit lang sa matulis na bagay sa library—"

"I'm not different person, Hiaisinth. You can trust me." Kinuha niya ang kamay ko. Nangilid ang luha sa kanyang mata." I'm your kuya. Pinangako ko sayong babawi ako diba. Huwag mo naman akong itaboy palayo."

Tears also brimming in my eyes. I smiled to assured him that I'm okay. Pero bigla niya nalang  akong yinakap na ikinabigla ko.

"Don't smile please. Huwag mong itago ang lahat sa ngiti. Yan ang problema sayo you always keep the problem by yourself. Ngingitian mo lang but inside your devastated, deep inside your in pain. Your really a pretty good hider pero nandito naman ako oh."

Tuluyan ng lumandas ang luha sa'king pisngi. For all this years he's right. There are times i wanted to tell my rants, dissapointment and many others but i know that they have thier own life to deal with so i just faced and battling all alone.

Pagod ako. Pagod na pagod akong itago ang sakit. Ang hirap pala. I'm exhausted in every smile i exhibit.

Kumawala siya at pinunasan ang luha sa aking mata.

"Tell me please. Lagi mo nalang sinasarili ang problema mo." I looked away. Siguro sa ibang bagay pwede kong masabi sa kanya but this problem now. Hindi ko kayang mapahamak pa siya maging ang iba. Gusto ko sanang sabihhin na ibigay ko nalang kase hindi naman ako madamot. "Hindi ko na sinabi kay Mama kase siguradong susugod yon dahil sa pag alala."

Ngumiti ako. "Sumabit lang talaga tong sugat ko tsaka hindi agad nalinis kase nagdala ng bola."

Naagaw ang atensyon namin sa kaguluhan sa labas.