အခ်ိန္အားျဖင့္6လေတာင္ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီ...
အရာကအားလံုးကမေန႔တေန႔ကလိုပဲ
အေပၚယံအားတင္းထားတဲ့စိတ္တို႔ကလဲၿပိဳက်ခဲ့ၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းေနသားက်ေအာင္ေနၾကည့္ေပမယ့္
လံုးဝ..ဆႏၵတို႔အား..ေလာကၾကီးက
မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ေပ..ေရေျမျခားမွာအျခားတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ႐ွိေနတဲ့
ကိုယ့္ကေလးငယ္ကိုလွမ္းၿပီးစိတ္မခ်ရ
စိတ္ပူရနဲ႔...အစစအရာရာအဆင္ေျပေစဖို႔ေမ်ွာ္လင့္မိရံုကလြဲ..ဘာမွမတတ္ႏိုင္တဲ့အျဖစ္..."သား..ဒီေန႔လည္းအလုပ္မသြားဘူးလား"
"ကြၽန္ေတာ္...အာ..ဟုတ္သားပဲေနာ္..အလုပ္ေတြပစ္ထားမိတာၾကာေနၿပီပဲ...ကြၽန္ေတာ္လည္းဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူးေဒၚေလးရာ.."
မ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕ကို..သုတ္ၿပီး..အေပၚထပ္ျပန္တက္သြားတဲ့..သူကို..အိမ္အကူေဒၚႀကီးမွာ..သနားရံုကလြဲဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့...
"ဟဲ့..သခင္ေလးဒီေန႔ေကာဘာလဲ"
"မသိေတာ့ပါဘူး..အိမ္ထိန္းႀကီးရယ္..
သူ႔စိတ္နဲ႔သူလည္းကပ္ပံုမရဘူး..
အျမဲ..ေငးေငးေမာေမာနဲ႔..
အေတြးေတြလည္းအရမ္းမ်ားေနပံုပဲ..
ဟြန္းငယ္ေလးသာ႐ွိရင္အကုန္အဆင္ေျပသြားမွာ""ဟြန္းငယ္လဲ ဟိုမွာအဆင္ေျပရဲ႕လားမသိဘူးကြာ"
"ေျပပါေစလို႔ပဲကြၽန္မတို႔ဆုေတာင္းရမွာေပါ့႐ွင္"
!!!
"ခ်န္းေယာလ္..မင္းဒါဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
Tao...ေဆးရံုကအျပန္..စိတ္မခ်လို႔..ခ်န္းေယာလ္အိမ္ဘက္ဝင္ခဲ့ကာမွျမင္လိုက္ရသည္က..လူမွန္းမသိေအာင္ေသာက္ထားတဲ့အရက္ပုလင္းအခြံအခ်ိဳ႕ ႏွင့္အတူ..႐ိုက္ခြဲထားပံုရတဲ့ပစၥည္းေတြမွအမ်ားႀကီးပဲ...
ဆယ္ဟြန္းထြက္သြားကတည္းကအစားမမွန္
အအိပ္မမွန္နဲ႔က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းလို႔
ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔အျမဲလာၾကည့္တိုင္း
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ဆိုးလာတာပဲေတြ႔တယ္
![](https://img.wattpad.com/cover/230377827-288-k478568.jpg)