"ခ်န္းေယာလ္...သားငယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲလို႔ေမးေနတယ္ေလ"
"သူ...အကုန္သိသြားၿပီ..အန္တီ"
"ဘာ မင္း..."
"ေမေမ ေတာ္ပါေတာ့ ေဆးရံုထဲမွာ..မလုပ္ပါနဲ႔"
"ဖယ္လႊတ္ seyoon ငါ့ကိုလႊတ္ သူ႔ကိုဒီေလာက္ေတာင္းဆိုခဲ့ရဲ႕နဲ႔..မင္းမို႔.."
"လႊတ္လိုက္ပါSeyoon..ကြၽန္ေတာ္ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ထပ္႐ိုက္ပါ..႐ိုက္ပါ"
ခ်န္းေယာလ္က်ဆင္းလာေသာမ်က္ရည္တို႔ကို..အမႈမထားေဆးရံုအေရးေပၚခန္းရဲ႕..ေ႐ွ႕မွာထိုင္ခ်လိုက္မိသည္...
!အိမ္မွာTaoနဲ႔ေျပာတာေတြနားေထာင္မယ္ဆိုလည္းအကုန္ၾကားေအာင္နားေထာင္သြားေလ..ခုေတာ့..ကေလးရာ ကိုယ္မင္းကိုဘယ္လို႐ွင္းျပရမလဲ!
.....
"ခ်န္းေယာလ္ခဏ uncleစကားေျပာခ်င္လို႔"
ကေလးရဲ႕အေျခအေနက..သတိရမလာေသးေပမယ့္စိတ္ခ်ရျပီဆိုတဲ့Taoစကားေၾကာင့္သူေဌးအိုနဲ႔ခဏလိုက္လာလိုက္သည္...
"ဘာ...ဘာလုပ္တာလဲ.."
ခ်န္းေယာလ္ေ႐ွ႕မွာထိုင္ခ်လိုက္တဲ့..ကေလးDaddyေၾကာင့္ ဘာလုပ္ရမယ္မသိေတာ့...
"ခ်န္းေယာလ္..uncleအမွားေတြအတြက္ဒီေလာက္နဲ႔ေက်နပ္ပါေတာ့"
"မဟုတ္..ကြၽန္ေတာ္.."
"ဟြန္းငယ္အနားကထြက္သြားေပးပါ"
"Uncle.."
"ဒီတစ္ခုေတာ့..uncleသားေလးကိုငွဲ႔ၿပီးလုပ္ေပးပါ..ေတာင္းဆိုပါတယ္"
မင္းကိုထားသြားရမယ္ဆိုတာ..ကိုယ္ဘယ္လိုတက္ႏိုင္မလဲကေလးရာ..ဒါေပမယ့္..ကေလးကိုငွဲ႔ေပးပါတဲ့ေလ
ဒါက..ကေလးအတြက္အဆင္ေျပမယ့္အရာသာဆို
လက္ခံမိမွာအမွန္ပဲ..."ထ..ထပါuncle ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္ဆယ္ဟြန္းနားကထြက္သြားပါ့မယ္.."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ခ်န္းေယာလ္တကယ္စိတ္ရင္း.နဲ႔ပါ....ဟြန္းငယ္ကိုမခံစားေစခ်င္ေတာ့လို႔ပါ"