"အာ..MinLay ဖုန္းေတြဘာေတြဆက္လို႔ပါလား"
"အကိုလိုပစ္မထားႏိုင္ေတာ့လည္းဆက္ရတာေပါ့"
ၾကည့္..Kim Kaiအတြက္ေတာ့အျမဲရစ္လံုးေလးပဲ
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ.ကိုယ္အလုပ္မအားလို႔ပါ..
ကဲခုေရာဘာေျပာမလို႔လဲ""ရြဲ႔ေနတာလားအကို..ကြၽန္ေတာ္သတိရလို႔ပါဆို"
"ေနာက္တာပါ..ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူမထားနဲ႔ေတာ့"
"ခင္ဗ်ားကဘယ္လိုသိလဲ"
"ခုဆူထားလားမဆူထားလားသာေျပာပါ"
"ဟုတ္ပါၿပီ..မဆူေတာ့ဘူး..ကိုကိုေ႐ွ႕ဆူရဖို႔..
အားေမြးထားမယ္ဒီေန႔""ဘာ..ကိုကိုေ႐ွ႕..ဒါဆို MinLay..မဟုတ္မွ"
"ဟုတ္တယ္..ကြၽန္ေတာ္ခုေလဆိပ္မွာ..မနက္ေစာေစာKoreanေရာက္မယ္..အဲဒါ..ေျပာမလို႔"
"ဝမ္းသာလိုက္တာကြာ..ကိုယ့္ဆီအလည္ခဏတိုင္းလာရမယ္ေနာ္.."
"ဒီကအႀကိဳပါေခၚမလို႔.."
"ဟမ္..Minho Hyungလာႀကိဳမွာမဟုတ္ဘူးလား"
"ကိုကိုကဖ်ားေနတယ္..အဲဒါေၾကာင့္ပါ..
Company ေတာင္မသြားႏိုင္ဘူးမို႔..
လာႀကိဳေပးပါေနာ္..အကို"အံမယ္သူ႔လူႀကီးအတြက္က်
ေလသံေလးကိုေပ်ာ့ေနေအာင္ေျပာ႐ွာတယ္.."အင္း..ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တတ္သြားၿပီပဲ..
Hyungကိုေတာင္ျပဳစုဖို႔လာတယ္ဆိုမွေတာ့""အဲဒါေတာ့..အခ်စ္ႀကီးတဲ့Kim Kaiဆိုတဲ့အဘိုးႀကီး
ခ်စ္တတ္ပံုကိုသင္ခန္းစာယူၿပီး..ျပန္မခ်စ္ခံရရင္
အရမ္းခံစားရမယ့္..ကိုကို႔ကိုသနားလို႔..""ဒါဆိုကိုယ္ကျမားနတ္ေမာင္ႀကီးေပါ့..ဟား.."
"ရယ္မေနနဲ႔ဒါပဲ..လတ္မွတ္ျဖတ္ရအံုးမယ္..
ဘိုင့္..အကို..ေရာက္ခါနီးက်လာႀကိဳဖို႔
ဖုန္းထပ္ဆက္လိုက္မယ္"အကိုKaiနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့..အေတြးထဲဝင္လာတာ
"ကိုကို"
![](https://img.wattpad.com/cover/230377827-288-k478568.jpg)