Finally she's done but why is she still crying, she told me that I need to calm down " am I the one who need to calm down?" imik ko sa sarili ko "hyzana" napatahimik ako ng saglit ng marinig ko ang boses ng tiyahin kong nang hihina "why tita? bat ka umiiyak" tanong ko rito ngunit diparin matigil ang pag iyak niya na napalitan ng hagulgol "tita ano bang nangyayari" naiiyak na sabi ko litong lito na ako wala akong kaalam alam ng bigla nyang sabihin "your parents are dead hyzana" tumigil ang mundo ko at gulong gulo nako "hindi ako naniniwala" naiiyak na sabi ko "my sister and your father died in a car accident" nanghihinang sabi ng tiyahin ko halos iumpog ko ang sarili ko sa pintuan .
" no," tanging nasasabi ko "no no no no hinde pwede hindi totoo yan" sinasabi ko habang ng lulumo ako hinang hina na ako hindi pwedeng mangyari ito.
Dali dali akong umakyat sa kwarto ko "why kulang paba yung paghihirap ko? why? " sigaw ko habang nakatingin sa langit na ang tanging nakikita lamang ang mataas na gusali umiilaw at nakinang ang gusali nayon lalo akong nanlumo dahil ang gusali nayon ay pagmamayari ng magulang ko ang hinanakit at lungkot ko ay nauwi nalamang sa isang mahimbing na tulog
(Tita) Cyline P.O.V
matinding lungkot ang naranasan ko ng malaman ang pagkamatay ng aking kapatid masyado akong nanlumo ng makita ang pamangkin kong nagdurusa.
Ang tanging nasa isip ko kung paano ko siya susuportahan dahil base sa papel na hawak ko habang hindi patapos mag-aral si hyzana hindi pa pwedeng mapasakamay niya ang ari-arian ng kanyang mga magulang pansamantala muna saakin mapupunta ang mga ito at ipinangako ko sa aking yumaong kapatid na gagamitin ko ito sa kinbukasan ng kanyang anak at ako ang tatayong ina-inahan nito.
kinabukasan ay plaplanuhin ko ang masarap na umagahan sa bata para mahimasmasan ang kanyang lungkot.
Aayusin ko narin ang document upang maipaalam na ako muna ang hahawak ng kumpanya .
Hyzana P.O.V
dahan-dahan kong naramadaman ang pag pasok ng aking tiyahin sa aking kwarto ginising ako nito na may halong ngiti sa kanyang mga mukha nakita ko ang mukha ng aking nanay dito dahil may pagkahawig sila.
Nalungkot ako at di parin makapaniwala sa nangyari iniisip ko kung totoo ba ang balita nayon ngunit nawala ang aking kaba ng yayain ako ng tiyahin ko na bumaba upang mag breakfast.
Bat parang ambilis mag move on ni tita sa nangyari.
YOU ARE READING
🌺Design Within a Skyscraper🌺
Roman d'amourA story that tells dream should not be scattered out and by trusting yourself isn't that hard but the hardest choice is believing in someone . "try to value your saddest tears cause someday you'll cry with happiness" RARENESS-RARITY
