Büyük Deney

Hızlı Davranmalıyız!

Ani ve bir okadarda kısa bi baygınlıktan sonra ayılınca kendimi labratuvarda buldum. Kafamın içinde sanki fırtınalar kopuyordu, o kadar şiddetli ağrıydıki gözlerimi açmak istemiyordum. Tam o anda bi görevli gelip koluma iğne sapladı.

"Seni lanet olası pislik, canımı acıttın!"

"Çok özür dilerim efendim..."

Ayağa doğrulduğumda bana merakla bakan birsürü göz olduğunu farketmiştim. Ve o an Martha'ya dönüp;
"Sizin yüzünüzden mazoşist olmayı bile hayal ettim Martha. Acı üstüne acı, deneğe benzer bir halimmi var benim ? Daha düzgün yöntemler bulun lütfen."

Lafımı bitirdiğimde herkesin bana bakarak kahkaha attığını görmüştüm.
Martha'da ellerini yüzüze kapatmış gülüyordu. Tam kadro labzratuvardaydık. Martha bize seslendi;
"Beyler buraya bi bakmanızı istiyorum. Lanet olası bir denek zararsız gibi gözükürken kocaman ve bir okadarda vahşi oldu. Onu durdurmamız lazım fakat önce panzehirini halletmemiz lazım. Deneğin zayıf yönlerini tespit edin ve ona göre bir panzehir yapın. Rica değil emirdir! Haydi, herkes iş başına."

Nekadar insan varsa bilgisayar başında araştırmaya başladı ve Martha bizi dinlenmemiz için bir yere götürüyordu.

"Martha, elemanlarına söyle ellerinden geleni çabucak yapsınlar. Biliyorsun ailem Los Angeles'ta onları korumam lazım."

"Merak etme Thomas, özel bir ekip gönderdik bile. Aileni alıp buraya gelecekler."

O an Martha'ya teşekkür ettim ve ailemle konuşmak istediğimi söyledim.
Bunu anlayışla karşılayan Martha telefondan numara tuşlayıp bana uzattı;
"Al, çalıyor."

"Alo Jessica, iyimisiniz? Kızlarımız nasıl?"

"Alo Thomas, çok korkuyorum. Tanrıya şükür iyisin. Kızlar da çok korkuyor, ağlayıp duruyorlar."

"Sakinleştir onları Jessica. Meraklanma güvenli bir yere geliyorsunuz, sizi sabırsızlıkla bekliyor..."

Telefon aniden kapandı, çok meraklandım ve Martha'nın yanına gittim.

"Martha, telefon birden kapandı. Başlarına bir şey gelmiş olmasın ?"

Birden bana dönerek;
"Meraklanma Thomas, sinyalden bakıp nerde olduklarını öğreniriz şimdi."

Hızlı adımlarla ana odaya doğru yol aldık. Ana odaya geldiğimizde Martha bilgisayarlardan birinin başına geçti ve sinyali bulmaya çalıştı. Ve bana numarayı aramamı söyledi. Aradığımda telefonun kapalı olduğunu farkettim.

"Martha, kapalı..."

"Lanet olsun işler yolunda gitmiyor."

"Neler oluyor Martha?"

Merakdan gebermek üzereydim ve Martha bana sinyal alamadığını söyledi.
Sinirden gözüm kararmıştı, dişlerimi kırabilecek kadar sert bir şekilde sıkıyordum. Bağırmaya başladım, beni sakinleştirmeye çalıştı ve başaramadı. Sonra gözlerim karardı ve yere düştüm.
Gözümü açtığımda bir yatakta uzanır vaziyetteydim. Boğuk bir sesle;

"Neler oluyor Martha?"

"Sakinleştirici verdik, en son sinir krizi geçiriyordun."

"Kendimi düşünmekten dana önemli işlerim var benim Martha! Ailem! Onlara ne oldu?"
Üzgün bir ses tonuyla cevap verdi;
"Onlar, onlar kaza yapmışlar..."

O an gözüm karardı ve bağırarak küfürler ediyordum. Aklımda sadece ailemin yüzleri vardı. İyilermi diye merak ediyordum. Birden duraksadım ve onları bulmamız gerektiğini düşündüm. Hızlı adımlarla ana odaya gidip konuşmadan önceki sinyalin adresini alıp koşarak kapıya yöneldim.
Martha bana bağırdı ve tam o anda dönüp ona baktım, gözlerimden adeta sinir akıyordu.

"Tanrı aşkına Thomas nereye gidiyorsun?"

"Kazadan önceki adresi aldım ve oraya gidiyorum."

"Bekle beni bende geliyorum."

Marthayı bekliyordum tam çıkacakken bu seferde Jack seslendi;
"Hey dostum, bensiz bir yere gidebileceğinimi sanıyorsun? Düşün önüme."

Üçümüz birlikte arabaya bindik. Ben şoför koltuğuna, Jack yanıma, arkayada Martha geçmişti. Sanki arkamızda bizi öldürmek için kovalayan araçlar varmış gibi gaza olabildiğince sert basıyordum.
Nekadar hızlı davranırsak o kadar iyiydi...