Gözlerimi açıp kafami kaldirmaya çalıştığımda zorlanmistim.
Aksami hatirlamaya çalıştım. Kağan ın omzunda uzaniyordum en son.
Uyumus olmalıyım.
Boynumu harekat ettirememin nedeni belli olmuştu.
Masanin üzerinde duran telefonuma uzanıp saate baktım. Sabahın 5 iydi. Iyi ama Kağan nerdeydi?
Rehberden "serseriiim" yazisini bulup arama tuşuna bastım. Mutfaktan telefon sesini duyup mutfağa ilerlemeye başladım. Mutfağa girdiğimde masanın üzerindeki telefonu bulmam uzun sürmedi.
Telefonu elime aldığımda ekrana baktım ve sirittim.
"Benim Öykümm" bu hoşuma gitmisti açıkçası.
Ama şuan da bunu düşünecek değildim. Kağan ortada yoktu.
Oturup beklemekten baska carem olmadığını anlayınca geri salona döndüm.
-------------
Aradan iki saat geçmesine ardından anahtar sesini duymamla kapıya doğru kosmaya başladım.
"Kağan nerdeydin sen Allah aşkına?" Dedikten sonra açıklama yapmasını bekledim.
"Burdayim işte" diyerek cevap verdi.
"Hadi ya ciddimisin?" dememek için kendimi zor tuttum.
"Öyle aval aval bakacakmisin? Yoksa poşetleri mutfağa tasimama yardım edecekmisin?" Diye sordu.
"Şey.. ben" dediğimde posetleri elime tutusturmustu bile.
Buzdolabina dizdigimde herseyi, kafamda soru isareti oluşmuştu.
"2 gün için bu kadar malzeme sencede oldukça fazla değil mi Kağan? " dediğimde gülmeye basladi.
Gulusunden opmek istedim sanki mümkünmüş gibi.
Neden sonra "komik bisey mi sordum" dedim.
"Pazar aksami donmiycez tatilimizi uzatiyorum" dedi ve bir daha güldü.
Onu boyle her zaman içten gülerken yakalamak zordu. Bu yüzden güldugu icin kizmadim ona.
"Okul?" diye sordugumda kendime kufrettim. Düşüne düşüne okulumu bahane etmiştim ben?
"Bir kaç gün devamsizliktan bişey olmaz" dedi. Ben susunca "telefonumu gördün mü?" diye sordu.
"Masada unutmuşsun" diyerek telefonu Kağan a uzattim
Telefonu eline aldıktan sonra "Anlaşılan birileri beni fena merak etmiş" dedi ve ben daha konusamadan sarıldı bana. Bende hazır keyfimiz yerindeyken fırsat bu firsat diyerek
"Koridorun sonundaki oda neden kilitli" diye sordum. Ardından geri çekilip ne diyecek diye Kağan ın yüzüne baktım.
"Bilmiyorum dedem hep orayi kilitli tuttu, ölmeden öncede açmayın dedi bizde acmadik" diyerek omuz silkti. Bende fazla kafama takmama karari aldim.
---------
Kahvaltıdan sonra Kağan ata binmeyi teklif etmişti. Her zaman emir vermiyordu. Bazen odunluk yapsada çoğunlukla romantik biriydi Kağan. Dedim ya romantik odun işte.
"Şey acaba binmesek mi?"diye mırın kırın ettim. Kağan sa buna karşılık "Benim Öykümm korkuyor mu yoksa?" Diyip siritti.
sizcede herseye fazlasiyla siritmiyor muydu :)?
"Pekala binelim" diyip omuz silktim. En fazla ne olabilir di ki?
"Kağan? "
"Hı? " odun işte.
"Acaba ilk sen mi binsen?" Dedikten sonra bir umut "olur" demesini bekledim.
"Seni bindireyim, ardindan bende Rüzgar a binicem" diyerek köşe de duran siyah atı işaret etti.
"Peki" dedikten sonra bekledim. Kağan bana bakiyordu, ben Kağan a. Hadi ama beni bindirecegini kendisi soylememis miydi?
"Kendin binebilirsin heralde" dedi. Nasil bakmis olmaliydim ki "pekala,sadece şakaydi" diyerek güldü. Canim benimm
Binmeme yardım ettikten sonra artık atın ustundeydim. Beklediğim kadar korkunç değildi. Daha fazlasiydi. Cok yuksekti burasi ve bu at uysal miydi? degilmiydi? Bilmiyorum.
Neden sadece Kağan i izlemek varken binmeyi tercih etmistim ki.
"Kağan" diye dönüp baktim ki Kağan çoktan Ruzgar in ustune binmisti. Ona baktığımı fark ettiğinde el salladi ve gene siritti. Bende ona dil cikarmakla yetindim.
-----------
Indigimizde 45 dakikadir atın uzerinde olduğumuzu fark ettim. Başta korksam da 10 - 15 dakika sonra alıştım. Ve cok eglenmistim. Hatta bir daha binmeyi bile düşünmüştüm.
Kağan ı yanağından öpüp kulağına "çok güzeldi" diye fisildadim. "Daha yeni basliyoruz" diyerek bana sarildi.
Wattpad hikayelerindeki gibi bir iliskim olacağını sanmistim ben hep.
Sanki hayatım kitapta. Hikayede ne olur? Siradan olan bir kız bir gün yakışıklı-zengin-egoist-kotu ve sirlarla dolu bir çocuğa aşık olur. Zamanlada cocuk kiza aşık olmaya baslar. Ve kiz sayesine iyi birine dönüşür ve mutlu son.
Ama Kağan la biz öyle degildik. Aslinda benimde sıradan bir hayatım vardi ama Kağan öyle değildi.
Tamam yakisikliydi orada sorun yok zaten ama o kötü biri degildi. Hele egoist? Uzaktan-yakindan alakasi yoktu. Peki sirlarla dolumuydu? Emin değildim.
Çünkü onu taniyali en fazla bir ayi geçmişti. Kağan in konusmasiyla kendime geldim.
"Ne düşünüyormus bakiyim benim Öykümm?" Dediğine kararli bi sekilde Kağan a dönüp "bana kendinden bahset, seni tanimak istiyorum" dedim.
Kağan hafif gulumseyip iyice bana dogru döndü ve ellerimi ellerinin içine alıp, kendi dizinin uzerine koydu. Sonra gözlerime bakıp
"zamanla taniyacaksin öykü" dedi. Bende kafami sallamakla yetindim.
Önümüzde zamanin olduğundan söz ediyordu.
Buda demek oluyor du ki uzun bir süre daha beraberdik.
Yuzume kocaman bir gülümseme yayildi.
