I'm Inlove To Someone Who Can't Love me Back (on-going)

Chapter 11

Andito ako ngayun sa kwarto kasama si nanay, naka upo ako malapit sa bintana habang naka tulala sa malayong tanawin. Iniisip ko lahat ng masasayang ala-ala namin ni tatay dito sa probinsya.. simula bata ako hanggang sa mag dalaga ako, lahat ng payo saken ni tatay lahat ng bilin nya saakin hinding hindi ko ito makaka limutan.. gusto kong huminahon sa pag iiyak ngunit hindi ko kaya, sobra akong nabigla at nasaktan sa nalaman ko. Hindi ko alam ang gagawin ko dahil wala ako sa katinuan upang mag isio ng maayos.. Ayoko sila maka usap gusto ko mapag isa ngayon, masyado kong dinadamdam ang nagyayare saakin, sa pamilya ko.

Tumayo ako upang tabihan si nanay, hinarap ko siya upang tanungin kung pano nangyare yon.. "nay bakit hindi mo ako sinabihan... bakit hindi moko tinawagan?... bakit hindi nilabanan ni tatay ang sakit nya? maayos sya nay nag papa dala ako ng pampagamot sakannya nay diba? bakit bumitaw sya?" mangiyak ngiyak kong tugon.. hinihintay kong sabihin saken ni nanay ang nangyare pero ang tanging na rinig ko lang ay ang pag hing nya.. tumayo sya at pumunta sa lumang lamesa at kinuha ang isang papel na may naka sulat. "ito anna basahin mo, andito ang rason ng tatay mo.. andito ang mensahe nya bago sya mamaalam." sabi ni nanay at inabot saaken ang papel. "nabasa mona po ba ito nay?" tanong ko sakannya.. umiling lang sya at tuluyang umalis ng kwarto.

Tumayo ako at lumipat ng pwesto, umupo ako sa lamesa malapit sa bintana at agad binasa ang nilalaman ng papel..

Dear Anna...

Anna anak, matanda na ang tatay hindi ko pwedeng ipilit dahil masasaktan at lalala lang lalo ang sakit ko.. salamat sa lahat ng sakripisyong ginawa mo sa pamilya naten.. salamat anak dahil napalaki ka naming mabute at mabait na anak kahit hindi ka namin tunay na anak. Lagi mong tatandaan anak na kahit hindi kanamin ka dugo mahal ka namin bilang isang tunay naming anak.. mamahalin ka ni nanay mo at ako habang buhay..lahat ng bilin ko ank wag mo kakalimutan, pasensya sa pag kukulang ni tatay anna mahirap lang kami. Pasensya kung hindi namin sinabi ang ka totohanan sa'yo anak.. natatakot lang ako na baka pag nalaman mong mayaman ang tunay mong magulang ay baka iwan at kalimutan mo kami.. Alam kong habang binabasa mo ito ngayun anna na iinis ka sa naging disisyon kong bumitaw.. pasensya anak sana maintindihan mo ako. Mahal na mahal ka ni tatay anna MAHAL NA MAHAL.

At naramdaman ko nalang ang sunod sunod na pag patak ng luha sa aing mga mata, hindi ko mapigilang maiyak at humagulgol, si papa lagi ang nandyan kung mahina ako sya ang lakas ko ganon din si nanay, ma mi-miss ko ang tatay.. Hinding hindi ko siya makaka limutan lahat ng payo at itinuro nya lagi kong iisipin at gagawin. Agad kong pinunasan ang luha sa aking mga mata ng kumatok si Jem sa pinto "anna can i come?" tanong nya, tumayo ako upang buksan ang pinto.. "jem.." na nginginig kong tugon "anna, eat this i know you're hungry." sabi nya at inilapag ang pagkain sa lamesa.. "salamat jem" iyon lamang ang nai sabi ko.

Kumuha ako ng isang upua upang pag upuan ni Jem, pinilit kong kainin ang ibinigay nyang pag kain ngunit wala talaga akong gana.. "stop playing with your food anna" malamig nyang tugon.. hindi ko ito pinansin at humarap nalamang sa bintana at saka tumunganga. "anna alam kong hindi ka okay, but please? walang magagawa ang pag mukmok mo.. tingin mo ba magigibg masaya ang tatay mo kapag nakikita ka niyang ganyan?" malamig na sambit nya, hinarao ko siya at tinitigan.. seryoso nga siya at hindi ito nag bibiro "alam ko, masiyado lang akong nasaktan jem, hindi ko inakalang ito ang bubungad sa pag babalik ko dito" walang gana kong tugon sakannya, ayan nanaman na ramdaman ko nanaman ang mga luha sa aking mga mata.. niyakap ko ang sarili at saka tuluyang umiyak ng umiyak.

Naramdaman kong tumayo si Jem at tumabi sa akin, inangat nya ang ulo ko at oinunasan ang mga luha sa aking mga mata. Inilapit nya ang kannyang katawan at saka ako niyakap ng mahigpit "everythings gonna be okay soon anna, be strong anna tito will be sad if he sees you sad too. Stop crying and move on, mag sikap ka at tuparin lahat ng pangarap ng tatay mo para sayo anna." sabi ni jem habang yakap yakap ako. hindi ko ito inaasahan, hindi ko inaasahang sasabihin niya ito saaken.. ngunit tama sya, hindi magiging masaya si tatay kung ganto ang gagawin ko..

Lumabas kami ni jem sa kwarto para tignan si tatay, umupo ako sa gilid nya at saka binulungan "mahal na mahal kita tatay, mahal na mahal kita" bulong ko sakannya at sabay niyakap ang kabaong kung san siya naka higa.. "lagi kang nasa puso ko tatay.. hinding hindi kita kakalimutan pati si nanay... wag kang mag alala isasama ko si nanay sa manila at aalagaan ko siya" dagdag kopa.. hindi ko maiwasang hindi ma luha napaka emosyonal ng oag babalik ko dito sa probinsya Toloso.. Napa angat ako ng ulo ng may humaplos ng likod ko.

"Adriane" sambit ko sakannya, bakas sa muka nya ang pag maga ng mata.. halatang kakatapos lang din umiyak.. "ang bait ni tito anna.. ang bait nya, simula bata tayo siya nag aasikaso sa atin.. hinding hindi ko makakalimutan ang kabaitan nya." emosyonal nyang bulong saakin.. "condolence anna, tutulong ako sa pag papa burol" singit niya pa. Hinarap ko siya para yakapin.. ramdam ko ang pagiging malungkot niya dahil parang tatay nyana rin ito. "salamat adriane, makaka move on din tayo pero nasa puso pa din naten si tatay" bulong ko at saka humiwalay sa pag kakayakap.

KINABUKASAN

"nay okay naba lahat?" tanong ko kay nanay.. ngayun ang burol ni tatay pina aga talaga ni nanay dahil aalis na din ako at ang mga tita ko na kapatid ng tatay..
Papunta kami sa Sementeryo kung saan naka handa ang lupa na pag lilibingan ng tatay. Kasama ko si Jem ngayun sa sasakyan at si nanay ang nasa sasakyan kung saan naka sakay ang kabaong ni tatay."Jem salamat sa lahat, sa pag sama saken dito." sabi ko sakannya alam na din ni tita meanable ang nangyare.. tumulong sila sa pag papa libing.. "sabi ko naman sayo anna hindi kita iiwan, kasama mo ako sa lahat ng laban." sumbat saakin ni jem at saka kinuha ang kamay ko uoang halikan yon..

Naging emosyonal lahat ng bisita, mga kaibigan ni tatay, kapatid at iba pang kamag anak... Pinilit kong ikalma ang sarili upang pigilan ang pag iyak dahil gusto ko lalaban ako at tutuparin ang pangako.. ng sa ganun dun maging masaya si tatay para saakin. Lumapit ako sa puntod upang mamaalam ng tuluyan.. "hi tatay! kung nasan ka man ngayon tutuparin ko ang gusto mo para sa akin tay. ma mimiss kita lalo na si nanay MAHAL NA MAHAL ka namin tayo" at tuluyang itinapon ang rose sa puntod.. Tumayo ako at nilapitan si nanay, niyakap ko siya ng mahigpit.. Mag papakatatag ako para kay tatay, lalaban ako para kay nanay. malungkot man pero kakayanin ko...