~1855~
Ik was gewoon aan het lopen door het bos, ik had van moeder toestemming gekregen. Ik was keurig op het pad gebleven totdat ik deze vreemdeling op een boomstronk zag zitten. Het leek alsof hij aan het huilen was, maar dat bleek ik fout te hebben. 'Wat heeft u meneer?' Had ik gevraagd, de man had opgekeken en geglimlacht. 'Het verbaast me nog altijd hoe makkelijk jullie te lokken zijn.' Zei de man en ik had hem raar aangekeken. 'Hoe bedoeld u meneer? Ik snap u niet, kunt u het uitleggen?' Had ik beleefd gevraagd, zoals ik opgevoed ben. 'Ach zo beleefd,' zei de man, 'maar ik zal het je uitleggen. Ik heb genoeg van mijn leven. Al 500 jaar trek ik rond, daar ben ik klaar mee. Ik wil wel dat er iemand anders er bij komt als ik weg ga. Ik heb jou uitgekozen.' Ik keek de man raar aan, ik snapte niet waar hij het over had. Ik wilde net vragen waar hij het over had, toen de man op top snelheid naar mij toe kwam. Binnen niet eens een seconden stond de man voor me. Hij beet in zijn arm, met scherpe hoektanden. Uit zijn arm kwam bloed. 'Drink' Beval de vreemdeling en hij duwde zijn arm tegen mijn mond. Ik moest drinken, ik had geen andere keus.
De man trok zijn arm weg en keek naar mijn gezicht. 'En nu...' Zijn arm streelde mijn nek toen hij dat zei. 'En nu, ga ik je doden.' En de man brak mijn nek en ik viel op de grond. Dood.
Ik deed mijn ogen open. Alles wat ik zag was helderder, mooier. Ik lag in de schaduw en rook iets overheerlijks. Ik wilde opstaan, maar toen kreeg ik de vreemde man in mijn vizier, meteen ging ik weer gewoon zitten. 'Wat heeft u met me gedaan?' had ik gevraagd. 'Ik heb je mijn bloed laten drinken, je vermoord en nu ben je een vampier.' Zei de man simpel. 'Een vampier? M-ma-maar dat kan niet. Vampiers bestaan niet.' Zei ik vastbesloten. 'Dat heb je fout, ze bestaan. En nu ben jij er één. Hier is je ketting,' had de man gezegd en hij gaf me een mooi medaillon, 'door de betovering kan je in de zon komen. Je kan niet in de zon komen zonder je ketting, dan verbrand je. Als je een houten plank, met een punt door je hart krijgt, dan ga je dood. Dat is het, heb je nog vragen?' Nee had ik geschut. 'Oké dan wil ik nog één ding weten. Wat is je naam?' Had de man gevraagd en ik had geantwoord. 'Diana Marshall, dat is mijn naam.'
~Heden~
Ik zit in het bos, op de zelfde stam als dat die vreemde man zat. Er is sinds die vredige en mooie tijd van alles veranderd. Er is een oorlog geweest en nu moet er ieder jaar een twaalf tot achttienjarige vechten tot de dood, in de arena, genaamd de hongerspelen. Sinds die tijd ben ik gevlucht naar de bossen en ben ik niet meer terug gekomen. Maar dit jaar is het anders, ik moet terug gaan. Het is een drang en ik weet niet wat het betekend. Mijn ouders waren vroeger de baas van deze stad en ik wil er voor zorgen dat deze stad weer van hun is. Het enige probleem is de hongerspelen. Als ik daarvoor word uitgekozen dan komen mensen achter mijn geheim en kan ik nooit meer een einde maken aan dit afschuwelijke land.
Ik loop terug naar mijn huisje en pak al mijn spullen. Dan ren ik op mijn top snelheid naar het hek, ik spring er overheen en ga naar een huisje dat leeg staat. Ik pak mijn spullen uit en ren dan naar het gerechtsgebouw, waar ooit mijn oude huis stond. Het is nacht en het ziet er heel anders uit, stel je voor overdag! Ik sluip naar binnen en ga op de computers, waar ik ondertussen wel handig in ben geworden. Ik sta op de pagina van de mensen die hier, in district 12, wonen. Ik maak een nieuw bestand en begin met mijn persoonlijke informatie.
Leeftijd: 17 jaar
Ouders: Niet, omgekomen in een mijnongeluk.
School: Ja
Naam:
Ik zucht, nu mijn naam. Ik doe een andere naam dan mijn echte naam, een naam die ik veel beter bij mij vind passen
Naam: Elena Wright
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
{A/N} Heeyy eerste hoofdstukje...
Hoop dat jullie het iets vinden....
Het is veranderd omdat ik het eerste verhaal niet leuk vond en er niet mee door kon gaan.
Hopelijk gaat dit beter!!!
Er komt snel weer een hoofdstuk!!!
Comment~Vote~Follow
JE LEEST
My Vampire Games
Ma cà rồng[On hold] 1855, mijn rot jaar. Of nou ja, het was eigenlijk best leuk, totdat die ene man kwam en mijn hele leven veranderde. Sinds die tijd leef ik in de wildernis, maar dit jaar is er die ene drang. Ik weet niet wat het is, maar ik zal er achterko...