boyfriend?, hyunmin ✓

1.8 (Changlix)

"Binnie!"

Changbin sevgilisinin neşeli sesini işitince stüdyosunun açılan kapısına baktı. Ayağa kalkarak stüdyo anahtarlarını aldı ve Felix'e doğru yürüdü.

"Hoş geldin bebeğim."

Changbin, Felix ile birlikte kapının dışına çıkarken stüdyoyu kilitlemek için küçük olanın belinin etrafından ellerini uzattı ve anahtarı kapı deliğine soktu. Kapıyı kilitlerken yanağında hissettiği öpücük onu gülümsetirken geri çekildiği sırada Felix'in dudağına küçük bir öpücük kondurdu.

"Bütün gün seni özledim." Pembe saçlı birlikte yürürlerken dudağını büzerek mırıldandı.

"Ben de seni özledim, tüm bir hafta boyunca."

Changbin önemli bir şarkı için uğraştığından bir haftadır stüdyoda kalıyordu, Felix de üniversite işleriyle uğraştığı için onu ziyarete gidememişti. Bugün buluşacaklarını bilmek Felix'e daha çok özletmişti kısa olanı.

"Çok yoruldun mu..? Yani, bugün."

Küçük olanın çekingence sorduğu soruya kafasını salladı Changbin. "Bugün erken bitti, pek yorgun sayılmam."

"Nasıl erken bitti? Saat gece 12'ye geliyor Changbin!"

"Geç kalktım bugün biraz. O yüzden gayet erken."

Felix yavaşça kafasını salladı ve o yokken okulda uğraştığı şeyleri anlatmaya başladı.

Sinirlendiği yerlerde dudaklarını büzmesi ve tuhaf şekilde konuşması Changbin'e kalp çırpıntıları hediye ederken Felix bunu fark etmemişti bile.

Pek de uzun sürmeyen yürüyüşten sonra Felix'in evine geçmişlerdi sonunda. Changbin'in evi stüdyoya uzak kaldığı için Felix'de kalıyordu. Aslında, bilerek stüdyosuna uzak bir ev almıştı. Felix'e daha sık gelebilirdi böylece.

Üstlerine rahat bir şey giyindikten sonra kendi yatağına uzanmış Felix'e baktı Changbin. Gülerek göz kırptı. "Güzel görünüyorsunuz."

Felix de gülerek de mavi örtülü yatakta gerindi. "Biliyorum. Aslında seninle çıkmamın tek sebebi yatağının çok rahat olması."

"Ah, bu acıttı." Gülümseyerek Felix'e yürüdü, yatakta yana kaymış çillinin yanına uzanarak bir kolunu beline attı. "Seni özledim."

"Biliyorum."

Changbin küçüğün belindeki elini karnına çıkararak huylanmasını sağladı. "Hey, Felix. Gerçekten özledim. Sana bu kadar bağlanmam normal mi?"

"Gıdıklanıyorum, çek elini." Felix kıkırdamalarının arasından söyledi. Changbin ise onun dediğinin tersini yaparak Felix'i daha fazla güldürmeye başladı.

"Changbin! Ciddiyim!"

Büyük olan gıdıklamayı bırakarak küçüğün saçlarını okşadı. "Hemen uyuyacak mıyız?"

"Yorgunsundur sen."

"Değilim."

Felix kafasının yukarısına doğru esnettiği kollarını büyük olanın boynuna sardı. Yüzlerini yaklaştırıp güldü. "Ne yapalım bebeğim?"

"Sen böyle sorunca aklıma farklı şeyler geliyor benim."

Felix, üzerindeki Changbin'in yanaklarını kavradı ve büzülen dudaklara bir öpücük kondurdu. Changbin'in yanaklarını serbest bırakmadan cevapladı. "Her ne geliyorsa yapamayız, yarın çocuklarla buluşacağız."

"Kötü kavpvi bi' meveksin." Büzülen dudakları yüzünden düzgün konuşamayan Changbin'e güldü Felix. Bu sefer önündeki dudaklara daha uzun bir öpücük kondurdu.