Ep4: The day I never forget
#ភូមិគ្រឹះKim
ថេយ៉ុងបោះជំហានចូលក្នុងផ្ទះដ៏ស្កឹមស្កៃរបស់គេ អ្នកបម្រេីក៏ចេញមកឱនគំនាបគោរពកាលបេីឃេីញ ទាយាទពេញសិទ្ធតែមួយរបស់លោកKim ចូលមក។
មកដល់ក្នុងបន្ទប់គេក៏រួសរាន់ងូតទឹកសម្អាតខ្លួននឹងអាលត្រលប់ទៅក្រុមហ៊ុនវិញ គេដេីរមកឈរនៅមុខទូរសម្អាងក្រោយស្លៀកពាក់រួចរាល់ ពេលកំពុងតែសារ៉េក្រវ៉ាត់-ក-ឲ្យត្រូវជ្រុង ភ្នែកអ្នកកម្លោះក៏ប្រទាក់នឹងរូបថតដែលតាំងនៅលេីតុ វាជារូបថតប៉ាម៉ាក់របស់ថេយ៉ុង
គេចាប់កាន់ស៊ុមរូបថតឡេីង ភ្នែកសម្លឹងមេីលមិនព្រិច សម្លឹងមេីលស្នាមញញឹមដែលផុសឡេីងយ៉ាងមានក្តីសុខក្នុងរូបនោះ
"ហេតុអី?" ពាក្យដំបូងដែលថេយ៉ុងនិយាយចេញមកបានគឺហេតុអី គេជានរណាហេីយមានមូលហេតុអ្វី ថេយ៉ុងក៏មិនបានគិតថាការចាកចេញពីលោកនេះរបស់ប៉ានិងម៉ាក់គេជាឧបទ្ទេវហេតុដែរ គ្រប់យ៉ាងវាមេីលទៅដូចជាការរៀបចំឡេីងពេកហេីយ
មុខមាំចាប់ផ្តេីមជ្រួញចិញ្ចេីមព្រោះដឹងដល់អារម្មណ៏ដែលចាប់ឈឺខ្ទោកៗនៅទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេ រាល់ពេលដែលថេយ៉ុងរំលឹកដល់ការស្លាប់របស់ម៉ាក់ប៉ាគេលេីកណា គេតែងតែបែបនេះ វាឈឺចាប់ណាស់ពេលដែលគ្រប់យ៉ាងបាត់បង់ទៅទាំងមិនបានត្រៀមទុកមុន
.....................
#Han Nam Hospital
Robertដែលជាអង្គរក្សនិងជាភ្នាក់ងារម្នាក់របស់លីសានៅឈរក្បែរគ្រែរបស់នាង សម្លឹងមេីលចៅហ្វាយស្រីដែលទេីបនឹងងេីបពីឈឺតែបែរជាមកបេីក Laptopធ្វេីការលេីគ្រែអ្នកជំងឺឲ្យជ្រងោទៅវិញ
"អ្នកនាងពិតជាមិនប្រាប់លោកប្រធានថាអ្នកនាងដឹងខ្លួនពិតមែនហេស៎?"
Robertសួរឡេីងព្រោះមុននេះនាងបញ្ជាអ្នកការពារនាងនៅទីនេះទាំងអស់មិនឲ្យផ្តល់ដំណឹងទៅថេយ៉ុងឡេីយ
"ហេីយឯងមេីលមកខ្ញុំដូចជាកំពុងនិយាយលេងជាមួយឯងឬអត់ Robert?"
នាងងាកចេញពីLaptop មកសម្លឹងចំមុខRobert ខ្សែភ្នែកនាងសម្លឹងមកគេនឹងធឹងល្អណាស់ នាងចង់បញ្ជាក់ថាហាមល្មេីសបញ្ជាឲ្យសោះ
"តែលោកប្រធានបារម្ភពីអ្នកនាងខ្លាំងណាស់ អ្នកនាងគួរតែ...." និយាយបានតែត្រឹមហ្នឹងសម្លេងត្រជាក់ស្រេងរបស់លីសាបន្លឺកាត់សេចក្តីគេតែម្តង
YOU ARE READING
My Only Moon
Random"ទោះពេលនេះកែវភ្នែកនាងមិនបានមេីលឃេីញខ្ញុំ តែខ្ញុំនឹងព្យាយាមហេីយសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងក្លាយជាផ្នែកតូចមួយក្នុងបេះដូងនាងផងចុះ" -Taehyung- "បេីឲ្យឆ្លេីយថាខ្ញុំស្រលាញ់លោកឬអត់? ចម្លេីយគឺខ្ញុំមិនដឹងទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់នៅក្បែរហេីយមេីលថែលោកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពប៉ុណ្ណោះ"...
