January 15, 1987. 7 am.
"ANG BATA BATA MO PA ANG LANDI LANDI MO NA"
Ang bumungad sakin pag labas ko ng kwarto.
NI HINDI KO NGA ALAM KUNG ANO NANGYAYARI MALANDI NA AGAD?
"Wala naman kasi talaga kong alam ehh." Pa-awa ko namang sinabi.
"WAG MO KONG BINOBOBO-BOBOHAN. UMAMIN KA SAKIN, JANNA. MAY BOYFRIEND KA DIBA?"
Aba.
"BOYFRIEND?! AKO?! MAY BOYFRIEND?! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAAH sana nga eh."
"TIGNAN MO, NAY. MALANDI 'TO. MALANDI." Sumingit naman yung isa sa kambal. Kung di lang talaga mas matanda 'to sakin matagal ko na 'tong-
"AKIN NA BEEPER MO. IPAKITA MO SAKING WALA KANG BOYFRIEND."
Agad agad kong binigay sa tatay ko yung beeper ko. WALA NAMAN KASI AKONG TINATAGO. WALA NAMAN KASI--
"SINASABI KO NA NGA BA EH. SWEETHEART, TIGNAN MO TO."
Lahat sila nag kumpulan at tiningnan yung nasa beeper. TAS AKO WALA AKONG KAALAM ALAM. ANG HULI LANG NAMANG NAG MESSAGE SAKIN AY YUNG-
"ABA EH GUSTO PA MAKIPAG EB."
EB = Eyeball.
TEKA, EB?!
"PUTA- PATINGIN NGA" Hinablot ko yung beeper ko galing kay tatay. Walang galang na kung walang galang, pero EB?? SINO KANG PUTANG-
PAKPAKPAKPAKPAK.
TULOY TULOY ANG PAG TAMA SAKIN NG MGA TSINELAS.
'TO YUNG MAHIRAP PAG MARAMI KAYO SA BAHAY, MARAMING PAMALONG TSINELAS.
"MALANDI KANG BATA. PA-EB EB KA PA. SABI KO NAMAN SAYO, PAG ANG BABAE MAAGANG LUMANDI, MAAGA RING IIRI."
Gawin sanang life motto ng mga malalandi.
PERO HINDI AKO ISA DON. WALA TALAGA KONG BOYFRIEND. HIRAP NA HIRAP NA NGA AKONG MABUHAY NG TAHIMIK SA PAMILYANG TO, MAGDADAGDAG PA BA KO?!
"ANO BANG PUMASOK SA KOKOTE NIYO AT NAISIPAN NIYONG MAY BOYFRIEND AKO?!"
"Wala lang naman. May nag telegram lang naman sayo."
May binato naman sakin yung ate ko na papel. Lukot lukot na siya, halatang pinag pyestahan ng buong pamilya ko.
"14344."
I love you very much.
Puta edi wow.
---------
Hi, DDLB. Dedicated to sa inyo. Putangina niyo. With love. Ajujuju.
