Costiño Series 8: Tagu taguan (HANDSOMELY COMPLETED)

Simula

Simula

"Ano bang problema mo kay Jachel, Calvino?"

Boses ni papa habang kaharap ang kaaway kong kapatid na si Calvino. Kanina, inaway niya ako. Alam na nga niyang takot ako sa daga pero yun pa ang ginamit niyang pangtakot sa akin. Kaya ngayon ay pinapagalitan siya ni papa. Ngumisi ang sampung taong gulang kong kapatid.

"Stop defending her! Lalong lumalaki ang ulo ng ampon mo e!" Walang modong sabi ni Calvino.

Huminga ng malalim si papa at naubusan na naman ng lakas. Ever since, I know I am an adopted child. Hindi ako anak ni Gavino and Mary Glenda. Ampon nila ako nung hindi pa sinisilang ang una nilang anak. Hindi naman ako galit dahil ampon lang ako, sa katunayan ay tanggap ko ang status sa pamilyang  ito.

Mahal ako ni mama at papa, hindi nila pinaparamdam sa akin na iba akong tao. They treat me like their own child. Kaya hindi ako galit sa kanila, mas galit ako kay Calvino! Si Calvino na walang ibang ginawa kung 'di awayin ako! I-bully ako! Paiyakin at marami pang iba! Hindi ko alam kung bakit niya ito ginagawa sa akin! Mabait naman ako! Malambing at higit sa lahat, hindi ako marunong mang-away! Gustong-gusto ko nga siyang maging malapit na kapatid e, ngunit sadyang mailap siya sa akin!

Naiinis ako sa kanya sa tuwing inaaway niya ako! Nagagalit ako dahil bakit mas pinipili niyang saktan at paiyakin ako kaysa sa maging mabuting kapatid! Hindi ko alam kung ano ang pinaghuhugutan niya! Kung bakit niya ako tinatrato ng ganito! Mabuti pa si Cavios, mabait sa akin kahit bata pa. Itong si Calvino lang ang hindi!

"Ano bang pwede kong gawin para hindi mo na awayin itong ate mo, Calvino? Pagod na kami ng mama mo sa matigas mong ulo!" Si papa sa pagod na boses.

Huminga ako ng malalim tsaka umiwas ng tingin sa kanila. Nahihiya ako dahil palagi akong pinagtatanggol ni papa sa kanya. Minsan, kapag napupuno na siya ay pinapalo niya si Calvino. Naaawa naman ako dahil wagas kung mamalo si papa, pero wala akong nagagawa dahil maging si mama ay hindi siya inaawat.

"Ate? Ate my ass! Fuck, stop defending your adopted child! It's irritating me!" wala paring respetong sagot ni Calvino.

Umiling-iling si papa at walang nagawa kung 'di umalis sa harap ng matigas niyang anak. Tumingin sa akin si Calvino at ngumisi. Tumayo siya mula sa upuan at lumapit sa akin. Kinabahan na naman ako dahil sa ngisi at kakaibang tingin sa akin.

"Patay ka mamaya sa akin! Doon ako sa kwarto mo matutulog mamayang gabi!" aniya sa haring boses.

Umiwas ako ng tingin at hindi nalang sumagot. Ayokong pumayag kasi natatakot ako sa ginagawa niya sa akin kapag natutulog sa kwarto ko. Natatakot ako dahil nananamantala siya sa akin. Oo! Ang bata-bata pa niya pero alam na niyang gawin ang mga bagay na hindi dapat ginagawa ng isang bata. Minsan, hindi ko na alam ang gagawin sa kanya dahil sa kakaibang ugali niya. Natatakot ako, kinakabahan at sa tuwing sinasabi niyang sa kwarto ko siya matutulog, hindi ko mapigilang kabahan ng matindi.

Halos umatras ako ng lumapit siya sa akin, dumungaw pa siya hanggang sa ilang metro nalang ang layo ng mukha namin. He smirked, I feel suffocated.

"I love you, sis." aniya sa mapaglarong boses.

Namuo ang luha ko sabay sa pagdampi ng maliit niyang labi sa akin. Mababaw na halik pagkatapos ay lumayo sa akin tsaka ngumisi. Hindi ako nakasagot dahil umalis na siya. Nanghihina ako dahil sa ginawa niya, umiikot na naman ang utak ko dahil sa kanya.

Oo, gaya ng sinabi niya ay palagi niya akong hinahalikan sa loob ng kwarto ko. He always saying, he loved me. He always making me feel uneasy and nervous. Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi sa akin iyon, sa tuwing ginagawa niya yun ay lumilipad sa langit ang isip ko.