SENDEN VAZGEÇMEM

BÖLÜM-1

Arkama bakmadan hamile halimle koşuyordum. Ondan ne kadar kaçsam da her gittiğim yerde beni buluyordu.

Nefes nefese sokaktaki boş bir evin girişine girdim. Daha fazla koşamazdım. Beni bulması an meselesiydi.

— Birinden mi kaçıyorsun kızım ?

Sesi duymamla yerimde sıçradım. Bu bir yaşlı kadındı.

—Ev..Evet. Lütfen yardım edin. Ben kötü biri değilim. Hamileyim. Yalvarıyorum.

—Çık yukarı sağdaki daire.

Hemen yukarı yöneldim. Daireye girdiğim gibi nedense salona yöneldim.Salonda sigara içen ve gazete okuyan yaşlı bir adam oturuyordu.

—Ne oluyor, sen de kimsin ?

—Ben...

—Şükraaaannn!!!

Adının Şükran olduğunu öğrendiğim yaşlı kadın içeri girip kapıyı kapattı.

—Cezmi !! Bağırma be !! Kız zor durumda !!

—Her zor durumda olanı evimize mi alacağız ? Neyin nesi bilmeden? Delirdin mi sen !!

—Amcacım valla kötü biri değilim ben. Kocamdan kaçıy-tabi boşanma aşamasındayız. 1-2 saate çıkıp gideceğim. Peşimde adamları var. Yalvarıyorum...

Ağlamaya başlamıştım. Her şey üst üste gelmişti.

—Cezmi!! Görmüyor musun kızın halini ?

—Tamam...Tamam ama her şeyi anlatman şartıyla.

Hala ağlıyordum.

—Nas-Nasıl yani ?

—Adın ne senin?

Ağlayarak cevaplıyordum

—Asya

— Niye kaçıyorsun kocandan ?

GEÇMİŞ

—Heyecanlı mısın karıcığım?

— Henüz karın değilim Emir

—Olmak üzeresin

Arabayla düğünümüzün olacağı yere doğru ilerliyorduk. Emir kır düğünü istemişti.Bu evliliği de zorla yapmıştım.

Emir abimin arkadaşıydı. Aralarında 8 yaş olmasına rağmen iyi anlaşır beraber takılırlardı. Ailecek de görüşürdük.Gözünün bende olduğunu bilmiyordum.

Yazlıkta oturduğumuz bir gece bana mesaj attı. "Asya sana attığım konuma gel ve kimseye bir şey söyleme. Konu önemli, abine bile "

Avukat olduğum için bana bir şey danışacak sandım. Aramızda az da olsa samimiyet vardı. Kaç yıllık tanıdıklarımız diye düşünmüştüm.

O aralar da üç arkadaş yeni büro açmıştık. Her şey yolundaydı.

Attığı konuma kimseye görünmeden gittim. Yazlık sitemizdeki boş evlerden biriydi. Çevrede de kimse yoktu.

—Nerede kaldın?

—Geldim işte Emir abi. Ne oluyor?

—Konuşmamız lazım. İçeri gel.

İşte o an duraksadım. Onunla tek başıma boş bir eve girmek gözümü korkutmuştu.

—Burada konuşsak? İçeri girmeyelim. Boş ev zaten.Etrafta da kimse yok.

—Asya bana güvenmiyor musun? Önemli diyorum. Sana göstermem gereken şeyler var. Uzun sürmez.

—Peki

İçeri girdiğimizde iki katlı evin üst katına çıkmıştık. Bir odada eski bir yatak vardı. Yatağa oturduğumda kendisi de karşımda sandalyeye oturdu

—Dinliyorum

—Çok güzelsin

—Ne? Ne alaka şimdi?

—Benden hoşlanıyor musun Asya ?

—Emir abi... İçtin mi sen ? Neler diyorsun...

—Sadece evet ya da hayır de

Belli bir süre sadece yere baktım

—Hayır... Yani seni severim ama öyle değil. Gece gece bu saatte bunun için mi çağırdın ? Ben gidiyorum. Sen de kafanı topla istersen çünkü epey karışmış.

Tam ayaklanmış odadan çıkacakken,

—Bir şey daha... Avukatsın diye soruyorum: Bir katil, kaç yıl ceza yer ?

—Neden soruyorsun? Vakadan vakaya değişir.

—Elde delil varsa ? Görüntüler falan ?

—Baya yer. De, ne için soruyorsun gerçekten anlamıyorum ve beni korkutuyorsun.

Bir anda ayağa kalkıp kolumdan tuttu. Saç perçemleri okşamaya başladı

—Korkma. Otur şöyle. Sana göstermem gereken bir şey var.