Hayat planladıklarımdan her zaman farklı bir yol çizdi. Üniversite sınavına hazırlanırken hukuk fakültesinden mezun olup istediğim hayatı yaşayacağımı sanırdım. Savcı olmak istiyordum. Ve ömür boyu aşkla bakacağım bir eş....
Ama öyle olmadı. Ben hayal kurdum; kader bozdu.
Kargaşayla biten bir gecenin sabahında gözlerimi açmak zordu. Bir eliyle belimden sıkıca sarılmış, doğrulmuş,kolunu yastığına dayayarak Emir beni izliyordu. Ne diyeceğimi bilemedim. Neyse ki o beni bu dertten kurtardı
"Günaydın karıcığım"
"Günaydın"
Tam kalkmaya yeltenmiştim ki beni geri yatağa çekti ve arkadan daha fazla sarılarak burnunu saçıma ve boynuma götürdü
"Bu kokudan beni 1 ay mahrum bıraktın...Kaçtığın gece her şey yoluna giriyor, beni sevmeye başlıyorsun diye o kadar mutlu yatmıştım ki...Neyse sevgilim, hadi kalk da kahvaltı yapalım. Oğlum acıkmıştır."
"Oğlum mu"
Bana şaşırarak baktı
"Ağzımdan öyle çıktı."
Elini karnıma koyarak konuşmaya devam etti
"Sağlıklı olsun cinsiyeti fark etmez. Senin benim bir parçam Asya. Ne kadar mutlu edecek bizi...Bu arada uzun süre kendini özletmenin acısı akşam çıkacak sevgilim."
Dudağıma öpücük bıraktıktan sonra elleriyle boynumu okşayarak, alnını alnıma yasladı
O bunları söylerken, yaparken benim kalbim siyaha bürünüyordu. Emir, aşık olduğum adam olsaydı çok mutlu olabilirdim. Onu sevmeyi çok denedim çünkü mutlu olmaya ihtiyacım vardı. Ama olmadı...Kalbim onu kabul etmiyordu
Giyinip aşağıya indiğimde Emir kahvaltıyı hazırlamaya koyulmuştu. Eve haftada bir gelen kadın evi temizlerdi ama onun dışında yardımcı istememiştim. O yüzden genelde kahvaltıyı beraber hazırlar; ben avukatlık büromdan çıktıktan sonra da evde yemek hazırlardım.
Kahvaltımızı yaparken Emir'in gözü sürekli üstümdeydi
"Emir, yiyemiyorum.Böyle bakma."
"Nasıl sevgilim ?"
"Emir lütfen"
"Seninle bu sofraya oturmayı ne kadar özledim biliyor musun?"
Sesi yavaştan yükselmeye başlıyordu
"1 ay sonra beraber kahvaltı yapıyoruz Asya!!"
Ben şaşkınlıkla onun dengesizliğine bakarken o yaptığının farkına vardı ama çok geçti. Göz yaşlarım kendiliğinden akmaya başlamıştı bile. Bu kadar stresi ve mutsuzluğu kaldıramıyordum. Üstüne üstlük hamilelik, beni fena duygusallaştırıyordu.
Benim ağladığımı görünce yanıma gelip dizlerimin hizasına eğildi. Ellerimi elleri arasına alıp öptü.
"Özür dilerim sevgilim. Kendimi tutamadım. Yaptığın şeyden pişman olsan bile aklıma geldikçe sinirleniyorum.Benden kaçtın Asya! Ben senin tek bir sözüne ölmeye hazırken hem de! Benim çocuğuma hamileyken!!"
"Emir... Zamanı geri alamam. Ama yapma sebebimi biliyorsun. Birbirimizi kandırmayalım artık."
"Ne demek bu !!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN VAZGEÇMEM
RomansArkama bakmadan hamile halimle koşuyordum. Ondan ne kadar kaçsam da her gittiğim yerde beni buluyordu. Nefes nefese sokaktaki boş bir evin girişine girdim. Daha fazla koşamazdım. Beni bulması an meselesiydi.
