SENDEN VAZGEÇMEM

BÖLÜM-3

Alacaklı gibi yumruklanan kapının sesi yüreğimi ağzıma getirdi. Bitti dedim. Beni alacaklar ve ben eski hayatıma devam edecektim. Yaşlı çiftin korkusu gözlerinden okunuyordu. Onlara da bu eziyeti daha fazla çektiremezdim.

-Buraya kadar teyzecim. Buradan çıkış yok. Size de zarar vermesinler. Açalım kapıyı

O sırada kapı hala yumruklanıyordu "yenge içeride olduğunu biliyoruz. Abi gelmeden çık gözünü seveyim. Yoksa olacakları biliyorsun"

Emir'in adamı Ilhami haklıydı. Emir beni buradan kendi alsaydı; bu yaşlı çifte de çektirmediği şey kalmazdı. Ben bunları düşünürken yaşlı amca konuştu

-Kızım polisi ararız. Açma kapıyı, ben dururum önlerinde. Benim evimden bir kadini üstelik hamile bir kadını kaçırmalarına göz yumamam. Şükran bir şey söyle sende!!

-Haklı kızım. Polisi ararız. O arada da arka odada saklanırsın sen.

-Çok teşekkür ederim her şey için . Ama olmaz. Onları tanımıyorsunuz. Bana yardım etmek için kendinizi riske atmanıza izin veremem

Bunu söyledikten sonra Ilhami dışarıdan yine bağırdı "yenge, abi 5 dakikaya burada. Çık istersen artık"

-Ilhami çıkacağım ! Ama bana söz ver Emir'e beni sokakta yakaladığını söyleyeceksin. Bu insanlara zarar gelirse kendini ölmüş bil.

-Yenge yapma!! Abiye nasıl yalan söylerim ?

-Olacakları biliyorsun. Şartım bu...

-Tamam yenge. Nasıl istersen.

Ilhami'nin sözüne güvenirdim. Esaslı çocuktu. O yüzden Emir ona çok güvenirdi.

-Her şey için teşekkür ederim. Bir soran olursa, beni görmediniz. İyiliğiniz için böyle söyleyin

-Kızım, gönlüm hiç razı değil bilesin. Allah sana da çocuğuna da zarar zeval vermesin

Ve kapıyı açtım. Ilhami kapı dibinde bir eli duvara dayalı bekliyordu. Beni görünce duruşunu düzeltti.

-Ilhami çabuk!!Beni arabaya götür Emir gelmeden. Bu adamları da görmedin.

-Tamam yenge. Abi gelmek üzere çabuk ol

Bir umutla çıktığım merdivenlerden, hayal kırıklığı ve korkuyla iniyordum. Arabanın arka koltuğuna bindiğimde, kurtuldum zannettiğim hayatın beni yeniden içine hapsettiğini hissettim. Yeniden o iç karartıcı günlere geri dönüyordum ama bu son kaçış denemem olmayacaktı.

Emir'in arabası göründüğünde içimi siyah bir şey kapladı bir an. Bu öldürücü duygu kalbimi gün be gün kaplıyordu evlendiğimden beri. Emir arabadan indiğinde ben de indim. Gözlerinde öfkeden eser yoktu. İndiğim gibi bana sarıldı.Sarılması bittikten sonra öfkeli sesiyle konuştu:

-Arabaya bin

Arabaya bindiğimizde ikimizden de çıt çıkmıyordu. Arabayla biraz yol aldıktan sonra Emir konuşmaya başladı

-Bebek iyi mi ?
-Evet.

Eve geldiğimizde arabadan hiç inesim yoktu. Emirle evde tartışacağımızı biliyordum. Bu tavırları fırtına öncesi sessizlikti.

Emir indikten sonra benim de kapımı açtı ve elimden tutarak indirdi. Eve girdiğimde kaçmadan önce buraya son kez baktığımı hatırladım. Planlarımda yakalanmak yoktu

-Önce bir duş al. Rahatlarsın. Sonra konuşacağız sevgilim.

Dedikten sonra yanıma gelerek dudaklarıma yapıştı. Çok sert öpüyordu. Geri çekildiğinde alnını alnıma yasladı.

-Seni nasıl özledim... Kokunun hasretini nasıl çektim... Tam her şey düzeliyor derken bunu yapman...

Fısıltı gibi çıkan sesimle konuştum

-Hiçbir şeyin düzeldiği yoktu...

Emir bunu dememden sonra sinirli gozlerini bana dikti

-Yukarı çıkıp duş al.

Odaya çıktığımda hemen banyoya girdim. Gerçekten yorulmuştum . Üstüne üstlük planım ve çabalarım suya düşmüştü. Duştan sonra hemen giyindim. Yatağa yatıp uyumayı istiyordum.Emir bana bulaşmaz diyerek ama tüm planlarım gibi bu da kıçımda patladı. Emir odaya girer girmez, üstünü çıkarmaya başladı.

Tedirginlikle konuşmaya başladım

-Ne yapıyorsun Emir ?

Bunu dedikten sonra yatağa yanıma gelip oturdu. Yüzümün her yerini, saçlarımı okşuyor. Beni gözleriyle süzüyordu.

-Karım benden, evimden,yatağımdan kaçmış... Bana boşanma davası açmış...Zor bela izini süre süre seni buldum Asya

Son sözlerinde bağırmasıyla yerimden sıçradım.

-Seni bulamasaydım ne yapacaktın ? Çocuğumu bana hiç göstermeyecek miydin ? Belki ona ileride başka baba bulurdun ha !!!! Planın bu muydu ?

Göz yaşlarım akmaya başlamıştı.

-Hay-Hayır. Ben boşandıktan sonra onu gösterecektim sana .

Emir kahkaya atmaya başladı....

-Ben de senden hemen boşanacaktım zaten

Yatakta üstüme gelmeye başladı. Her ne kadar kaçmak istesem de üstüme çıktı.

-Sen benimsin Asya. Ben senin kocanım...Çocuğunun babasıyım. Senden kolay kolay vazgeçmem... Bunu biliyorsun hayatım... Aklında nasıl bir plan vardı bilmiyorum ama o görüntüleri çalsan da abin ve ailen hala tehlikede... Bunu bile bile nasıl kaçtın ? Bir de benim çocuğuma hamileyken.

Burnu boynuma sonra da gerdanıma doğru iniyordu.

-Emir...Lütfen... Bugün uyuyalım...Yarın her şeyi konuşuruz.

-Seni çok özledim...1 ay sensiz cehennem gibiydi.Aklın karışmış, hata yapmış olabilirsin ama bir daha asla böyle bir şeye kalkışma... Yoksa günah benden gider

Bunları söylerken bacağımı beline attı ve dudaklarıma yöneldi. Sertçe, şehvetle öpüyordu.,,Benim karşılık vermememe rağmen devam ediyordu

-Emir durr!!! Hamileyim... Bir zarar gelir.Çok yorgunum... Uyuyalım lütfen

Doğrularak yüzüme eğildi.

-Pişman mısın karıcığım? Kaçtığın için , kocanı bıraktığın için pişman mısın ?

Şu an için huyuna gitmek en mantıklısıydı yoksa bu gece bitmeyecekti.

-Evet... Bir anlık maceraydı.Pişmanım.

Saçlarına ellerimi geçirerek yüzünü yüzüme yaklaştırdım.

-Ben de seni özledim... Ama bebeğimiz çok yorgun. Bunları sonra konuşalım olur mu ?

Yatakta yanıma yatarak üstümüzü örttü ve arkadan belime sarıldı. Burnu saçlarımda ve boynumda geziyordu.Elini karnımın üstüne koyarak konuştu:

-Anne seni çok mu yordu bebeğim ? Uyu şimdi . Baban sizi buldu. Güvendesiniz.

Bunları demesiyle göz devirdim. Iyi ki sırtım ona dönüktü...Iç karartıcı günler yine başlıyordu...