SEVİ

6

"Yıkılmak yok,diren"

Çıplak bedenini yatak örtüsüne sardı. Ölü gözleri duvardaki saati buldu 03:17 geçiyordu. Yavaşça oturduğu koltuktan kalktı yanına kıyafetlerini alıp banyoya giderken balkona kaydı gözleri Boran arkası dönük sigara içiyordu. Hemen çekti gözlerini, hızla banyoya girdi.

Üzerine sardığı örtüyü yavaşça bıraktı. Sağ gözünden tek bir yaş firar etti. Boğuluyordu. Nefes almanın bile canını acıttığını ilk defa hissetti. Güçsüz ayakları bir cesedi taşıyor gibi ilerledi duş kabinine suyu açtı. Tenine  değen  ilk su damlası ile daha fazla tutamadı kendini. Bağıra çağıra ağlamaya başladı... Bağıra çağıra ağlamayı hiç bilmeyen Deran ruhunda ki  bu acıyı içinde tutmamıştı... Bu andan sonra ikinci hayatı başlamıştı.

Boran balkondan odaya girmiş, su sesini bile bastıran Deran'ın ağlamasına şahit olmuştu kulakları. Boran o an sağır olmayı dilemişti;bu dileği dilediğinin farkına ise çok sonradan varacaktı.

🍷🌹🍷

Sabahın ilk ışıkları ile Deran üzerini giyip  işe gitmek için hazırlanmıştı.
Bir karar vermişti Deran; Her zamankinden çok daha güçlü olması gerekiyordu ve bunu yapacaktı.

Çantasını alıp alt kata indiğinde Boran'ı görmeyi beklemiyordu. Koltukta oturan Boran'ı görmezden gelerek ayakkabı dolabına ilerledi dolaptan spor ayakkabısını alıp giydi. Kapıyı açmış çıkmak üzereyken

"Nereye?"

Diyen Boran'ın sesiyle durdu bir an. Arkasına dönmeye gerek duymadan

"Hastaneye"

Dedi ve çıktı. Bu açıklama bile fazla dedi Deran kendi kendine bu bile fazla ona... Yarım saniye bile geçmeden  kolunu sıkıca kavrayan Boran'ın eli yüzünden durmak zorunda kaldı. Kaskatı gözlerini Boran'ın gözlerine çevirdi.

"Ne var?"

Dedi sadece muhattap olmak istemiyordu. Boran'ın  siyaha çalan kahve gözleri kısa da olsa afalladı, Deran'ın gözlerinde artık nefret bile görmeyeşi bir dumura uğrattı onu. Deran'ın kolunu bırakıp hafifçe belini kavradı  bu defa. Ufacıkta olsa bir duygu belirtisi görmeyi bekliyordu bunu yaparken. Deran'ın gözleri yine aynıydı. Boran o an anladı. Artık farklı olacaktı her şey.

"Bugün izinlisin doktor. Annemlere  kahvaltıya gideceğiz,bekliyorlar."

Deran duydukları ile gözlerini bir iki saniye kapatıp açtı. Elini Boran'ın belini kavrayan kolunun  üzerine koydu ve buz gibi bakışlarını tekrar Boran'ın gözlerine sabitledi.

"Madem izinliyim kendi annemin yanına gideceğim. Sen tek başına nereye gidiyorsan git."

Boran'ın kaşları anında çatıldı konuşmak için dudaklarını araladı ama Deran sözüne devam etmeye başladı.

"Ve bir şey daha Boran... Bir daha bana değil ellerin gözlerinle bile dokunma. Sakın."

Boran'ın kolunu tüm gücüyle itti kendinden uzağa. Hızlı adımlarla ilerledi Deran. Arkasında dumura uğrayan bir Boran bıraktığı aklının ucundan bile geçmiyordu...