Mistake's Change Everything

Chapter 11

MISTAKES CHANGE EVERYTHING

Pagkatapos namin mag usap ni Akirah, humingi ako ng tawad sakanya. Akala ko, magagalit siya o susumbatan niya ako pero hindi. Ang lagi lang niyang sagot sakin ay 'naiintindihan kita'

Ansarap sa felling ng may nakakaintindi sayo, kahit na gaano kasama ang ugali mo.

----------------

Paalis na sana ako kaso humabol sakin palabas si Kirah. Hinawakan niya ang braso ko, dahilan para mapatingin ako sakanya.

"Samahan mo ako." aniya' nanlaki ang mga mata ko.

"S- saan?". sagot ko'

"Sa pagtanda." muling sagot ni Akirah.

Hindi ako kaagad na nakapagsalita. Aba' marunong din palang bumanat ang babaeng ito ah.

"Hindi, Clave. Gusto ko lang sana pumunta sa dagat kong saan namamahinga si nanay. Isama natin si tatay". sagot niya. Napaka amo talaga ng mga mata ni Akirah,

"Sige ba. Walang problema."

Habang nag da drive ako, pasulyap sulyap ako kay Akirah, napaka sweet talaga nitong si Akirah sa tatay niya, lagi niyang pinupunasan ng towel ang papa niya, tapos pinapainum niya din ng tubig.

I saw a beautiful girl, with a beautiful heart. She is for keeps'

Ng magtama ang paningin namin ni Akirah, nginitian niya ako. "Andito na tayo" saad ko.

Nagbayad ako ng cottege na pagpapahingahan namin, tapos nag order na din ako ng mga pagkain. Naka wheel chair naman si tay ben,

Medyo hindi na masakit ang sikat ng araw, alas quatro na naman ng hapon, at anumang oras sa ngayon lulubog na ang araw.

Nasa dalampasigan kami, nakaupo ako sa buhanginan' tapos si tay ben ay tulalang nakatingin lang sa dagat, si Akirah naman ay nakahawak sa likod ni tatay ben.

"Happy birthday tay." saad ni Akirah,

Napalingon ako, sa mag ama. Birthday pala ni tay ben ngayon?

"Birthday ni tay ben? Bakit hindi mo ako sinabihan para sana nakapaghanda tayo." tugon ko' pero umiling si tatay ben, at kahit hindi pa siya makapagsalita alam kong tumatanggi siya.

"Hindi na kailangan Clave. Matagal ng hindi nag cecelebrate si tatay, mas gusto niya lang na pumunta dito tuwing kaarawan niya." ani Kirah' hindi na ako nag protesta pa.

Maya maya pa kumain na kami' answeet sweet talaga ni Akirah sa tatay niya. Sinusubuan niya iyon at hinahalikan niya din sa noo.  Answerte naman ng tatay niya, kasi meron siyang anak na sobrang bait.

Hindi tulad ko, pabigat at sakit lang ng ulo ang dinala ko sa magulan ko' pero kasalanan naman nila yun, bakit pa kasi nila ako binuhay.

Palubog na din ang araw, at nagsisimula ng kumagat ang dilim, sabi ni Kirah kong pwedi daw ay samahan ko muna sila magpalipas ng gabi aantayin daw kasi ng tatay niya yung alas dose para dito tapusin ang kaarawan niya.

Kumuha na din ako ng two rooms para naman dito na rin kami magpahinga at kinabukasan nalang umuwi.

Nung tapos na ang 12 midnight, idinala na ni Kirah si tay ben sa room na ni rent namin, tapos pinatulog niya dun ang matanda, kita ko rin kasi sa mga mata niya ang lubos na pagod dahil sa paghihintay sa paglipas ng oras. Medyo naguguluhan man ako, sa kong anong pamahiin meron sila, ay hindi na ako nagtanong pa.

Naiwan lang ako sa cottege at nakatingin parin sa bawat paghampas ng alon. Napakatahimik na ng paligid, tulog na din yung ibang taong nag overnight.

"Hindi kapaba matutulog?" napalingon ako, i saw akirah starring at me. I smiled.

"No. Hindi pa ako inaantok, at huwag mong sabihin na nandito ka para masolo ako?" saad ko kay Akirah, totoo naman eh' balak siguro akong suluhin ng babaeng ito.

"Baliw. Hindi ah' nandito ako para tingnan si nanay, miss ko na siya eh." aniya.

"Taon taon namin itong ginagawa ni itay. Simula ng bata ako, hanggang ngayon dito kami nagpapalipas ng gabi, kapag birthday niya. Jan lang kami sa buhanginan, eh wala naman kasi kaming pang rent ng cottege tsaka room eh." saad ni Akirah.

Nakatingin lang ako sa kesami ng ni rent naming room, dalawang room ang kinuha ko. Napag isip isip ko na kahit papaano meron parin talagang truelove dito sa mundo.

Like yung tatay ni Akirah, kahit wala na yung mama ni Akirah binibigyan parin niya iyon ng importansiya.

Hindi tulad ko na buhay ngang pareho ang mom and dad ko, kaso wala namang importansya ang isat isa para sakanila. Napaka selfish talaga nila'

Napaka selfish din ng mga tao sa paligid ko. Dahil ang palaging nakikita nalang nila ay ang mga mali ko, pero hindi talaga nila inaalam kong bakit ako ganito.

The sad reality of life. Ang mahusgahan ang pagkatao mong nakakubli sa isang masalimuot na nakaraan.

Kinaumagahan, inihatid ko na sila Akirah sakanila. Bumili din ako ng mga pagkain nila tay ben at Akirah, hindi na nakahindi si tay ben tsaka Akirah dahil nagpumilit talaga ako. And isa pa, gusto ko lang talaga silang mapasaya pareho.

Deserve nilang sumaya.