Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆ ⋆ ⋆
Kahverengi saçlı üçüncü sınıf öğrencisi,Aritmansi dersinin bitmesiyle beraber her zamanki sakinliğiyle koridorlarda ilerlerken bir yandan da tablolardaki tanıdık yüzleri inceliyordu.
Derin düşüncelere dalmış Ophelia bir anda önüne çıkan saydam şekille korkuyla irkildi ama gördüğü yüzle sabahtan beri ilk defa suratında büyük bir gülümseme oluştu. Karşısında duran Hufflepuff binasının hayaleti Şişman Keşiş ona sevecen bir ifadeyle bakarken aynı zamanda öne çıkmış şişman karnını ovuyordu.
"Ophelia, çocuğum bu ne sürpriz böyle! Uzun zamandır yanıma uğramıyordun, beni unutmaya başladığını sanmıştım artık," diyerek şakacı bir şekilde neşeyle kıkırdadı Şişman Keşiş.
Şişman Keşiş Hogwarts'ın en sevilen hayaletlerinden biriydi, her zaman öğrencilerin dertlerini dinleri onlara moral verirdi. Onlarla aynı arkadaş gibiydi, etrafına adeta neşe aşılardı.
Ophelia içten içe kendine kızarken yüzündeki gülümsemenin düşmemesi için çabaladı. Uzun zamandır aklında dolanan şeyler yüzünden derslere girip çıkıyor, bazı zamanlar Brooklyn'le konuşuyor ama onun dışında vaktini sürekli odasına kapatıyordu. Morali bu aralar çok bozuktu bu yüzden Şişman Keşiş'i ziyaret etmek aklına bile gelmemişti.
"Bu aralar kafam çok doluydu, sizi ziyaret etmeye pek fırsatım olmadı, çok üzgünüm Bay Keşiş," diye gerçek bir üzüntüyle yanıtladı hayaleti Ophelia.
Şişman Keşiş havada bir oraya bir buraya keyifle süzülürken kıkırdadı. "Senin bir derdin olduğu belli kızım, derdini anlat bakalım da bir çözüm yolu bulalım beraber." Ophelia, bu sözleriyle bir an hayalete tereddütle baksada sonrasında bedenini tabloların arasındaki boş duvara yaslayarak huzursuzlukla kafasını eğdi.
Kızın anlatmak istemediğini anlayan Şişman Keşiş kıkırdayarak havada uçmaya devam etti. "Pekala, anlatmaya hazır olduğunda beni bul Ophelia. Kapım sana her zaman açık sevgili çocuğum," dedi ve şefkatli bir gülümseme eşliğinde ortadan kayboldu.
Minik bir gülümsemeyle boşluğa bakan Ophelia vücudunu yasladığı duvardan çekerek saçlarını düzeltti. Şişman Keşiş'le kısa da olsa bir konuşma yapmak iyi gelmişti. Hayaletin tombul yanaklarıyla gülümsemesi bile o kadar şirindi ki Ophelia'nın morali bile bu gülümsemeyle iyice düzelmişti.
Kendini toparlayarak koridordan çıkmaya hazırlanmıştı ki arkasından gelen adım sesleriyle kaşlarını çattı. Arkasını dönmek üzere ayaklarını hareket ettirdiğinde ise çok geçti.
