ERROR_

8.Bölüm

Bang chan ın mükemmelliği akşamları beni uyutmuyor resmen😍😍😍 Neyse bölüme geçek 😋

_________________

"Sun yeon,seni çok özledim.KUZEN..."

-B-Bang chan...

En son olanlardan sonra burda olmasını beklemiyordum.Bana sarılması beni olduğumdan daha da rahatsız ediyordu.Birden kulağıma sıcak nefesiyle fısıldadı

"Artık benden kaçamazsın."

Geri çekilip gülümsedi sonra diğerlerine dönüp

"Herkes seni bekliyor yanlarına gidelim " dedi

Önden yürümeye başlamıştı bile bende bana dediğini düşünüyordum.Geçen yıl ki aile toplantısı zamanıydı bir kaç gün burada kalıcaktım o süre zarfında buralarda olmak eski anıları hatırlamak bana iyi gelmemişti bende kendimi dışarılara atıp içtikçe içmiştim.Saat geç olup benden haber alınmayınca anneannem endişelenmiş ve beni araması için birilerini göndermişti.Bang chan beni bulup benimle ilgilenmişti ama o akşam bana karşı duygularının olduğunu itiraf etmişti.

Pek ayık değildim fazla üstelememiştim ama sonrasında beni öpmeye başlamıştı  daha da ileri gidicekti ki ben kusmuştum.

Kusmasaydım neler olurdu düşünmek bile istemiyorum.Sarhoşken her şeyi yapabilirim.Ben onu gerçekten kuzenden fazla görmüyordum.İlkimin sevmediğim biriyle olmasını istemiyorum kimsede istemez zaten.

Diğerlerinin yanına gittik hepsine sahte gülümsemelerle selam verdim.Biraz konuştuk bana sorular sordular hepsini geçiştirerek cevap verdim.Anneannemi arıyordu gözlerim.

"Annem ilaçlarından dolayı uyuyor ama birazdan uyanır" dedi teyzem.

Anladım manasında kafamı salladım.Biraz sonra hizmetçilerden biri gelip

"Büyük hanım uyandı akşam yemeği de hazır içeri geçebilirsiniz"
Dedi

Herkes eve doğru ilerlemeye başladı yavaş adımlarla onları takip ettim

"Yemekten sonra bir yerlere gitmeye ne dersin?"

-Hayır derim buraya eğlenmeye gelmedim.

"Hım hım .."

Dönüp ona anlamaz bir tavırla baktım.

-Geçen yıl olanlar sadece kafamı dağıtmak içindi bir daha konusunu açma.

"Ben açmadım ama"

-Ama onu kastettin.
Dedim göz devirerek

Hızlanıp içeri girdim arkamdan kıkırdamasını duyabiliyordum. İçeri girince koca salonun ortasında hazırlanmış nerdeyse her çeşit yemeğin olduğu masa tüm evsizleri doyurabilir gibi gözüküyordu.Toplam 11 kişi mi neyiz bu kadar yemeği kim yiycek ki?

Masanın başında tüm endamıyla oturan anneannem beri görünce yüzünde güller açarak gülümsüyordu.Hemen yanına gidip sımsıkı sarıldım.Anneannem ile ilişkimiz diğerlerine nazaran daha iyiydi en azından arada bir yazıyor,para gönderiyor ve beni merak ediyordu.Yanında kalmamı çok istemişti ama ben yapamamıştım.

"Oh güzel kuzum benim.Keşke daha çok gelsen."
Beni omuzlarımdan tutup biraz uzaklaştırıp süzdü.

"Ah her yıl daha da güzelleşiyorsun.Tıpkı annen gibisin.."

Annem gibi ha...

"Ahh..neyse hadi gel tam yanımda otur seninle konuşalım biraz."

Dediğini yapıp oturdum.Karşımda da tabiki Bang chan vardı.Anneannem torunlarını hep kendine daha yakın tutmak ister ve bizi böyle oturturdu.