10

15 1 3
                                    

















"Ang baho ah!" Komento ni Rocel habang winawagayway ang kamay sa bandang ilong niya ng makalabas ako ng banyo. "Mabango tae mo te?!" Tanong ko naman sa kanya, Palibahsa'y napaka judgmental nila Hope!




Umupo naman ako sa sofa at pinagmasdan ang bahay na titirhan namin dito.. "Miss ko na si Hope! Kinginang yan!" Rocel said being the frustated she is.




Kadarating lang namin dito kahapon sa bahay namin here in Manila, and until now hindi pa kami tapos mag ayos ng gamit at maglinis. It's freaking three days away when actual school starts! Kupo? What to do?




"Nakahanap na kaya ng Condo si Hope?" Tanong ni Rocel habang nagtatanggal ng kurtina. "Siguro? Daming koneksiyon ng kuya niya! Malamang meron na yun!" Sabi ko naman, Is there a time na pinabayaan ni Van si Hope? Parang wala!




"Gaga! Kinakabahan na ako!, Nakakainis" Sabi ko naman ng maisip na sa lunes ay magsisimula ng talaga ang klase. "Kaya natin yan! Baka naman may mga schoolmate tayo noon na doon di nag aral!" She said, And I think about it suddenly.




"Tanga wala! Walang pamilyar saakin sa mga names ng nakapasa!"




"Ede make new friends! No choice" She said, Kahit parang hindi namin kayang makipag kaibigan ng ganoon kadali, Maybe we will just keep on missing Hope if that happens. "Maglinis na nga tayo!" Tinatamad kong pagkakasabi kay Rocel bago ituloy ang pagpapalit namin ng kurtina.




"Did they arrived there well?" Van asked Hope while focusing on the road. "Oo naman, Baka nagaayos na yun ng gamit" Hope said while chatting with Zian.




"Ikaw? Magiging okay ka ba sa Enderun? A few months more and I will graduate...Means you have to be alone" Van said then glance at Hope. Her separation anxiety was there again, She's Independent but she also can't help to overthink "Kaya ko, It's easy! I mean, I can make friends" She said with a bitter smile




"Always call me, Tell me how your day went by. When you feel sad and lonely tawagan mo ako. Even when you have problem just tell me right away, Don't keep it to yourself" Van said literally in a command tone. "Oo naman! Sinabi narin saakin yan ni Mommy! So don't worry na!" Hope said sulkingly before slouching to her sit.




"Can I..." Van hesistantly call her out.




"Ano?" Tanong naman ni Hope, ready to listen to her kuya.




I scratched the back of my neck thinking if I should really asked for it To her. Im kinda shy.




"Ano nga yun!?, Pabitin pa e!" Reklamo ni Hope still waiting for his brother to speak up.




"Can I get, Rocel's number" He said that makes his baby sister stunned. Bakit kay Rocel? "And why?!" She exclaimed.



"So I can also check if they are okay" He said with a calm tone.




Napairap na lang si Hope at ng mahinto sila ay inabot niya ang kanyang phone kay Van. "Oh ayan kunin mo" Walang ganang sabi ni Hope kay Van, while handling her phone to him.




A minute later...




"Thanks, I got her phone number already" He smiled then give back her phone. "Huwag si Rocel! Hindi ka type nun! May Hanz na yun" Pangaasar ni Hope kay Van, She really loves annoying her brother!




"Stop it, Will you?" Pakikiusap naman ni Van sa bunsong kapatid, He's done with her suspicious attitude towards him. Because none of it was true.




All this TimeWhere stories live. Discover now