the legend[Kookv]

~pt4~

همه کادوی تولدت رو دادن،حالا وقتشه که من مال خودم رو بهت بدم

بلافاصله جلو رفت و لب هاش رو روی لب های صورتی رنگ تهیونگ کوبید.....

تهیونگ با چشم های گرد شده از تعجب دست هاش رو بالا آورد و روی صورت جانگ کوک گذاشت اون رو به عقب هول داد

سریع از روی تخت بلند شد و در حالی که با دستاش تند تند لب هاش رو پاک میکرد از اتاق بیرون رفت درحالی که جانگ کوک با لبخندی بهش چشم دوخته بود
.
.
.
جان در رو باز کرد و وارد دست شویی شد،شیر آب رو باز کرد و دست های خونیش رو که جای چنگ های عمیق روی پوستش مشخص بود رو شست

با برخورد آب و سوزشی که تو بدنش می‌چرخید چشمهاش رو محکم به هم فشار میداد و سرعتش رو بیشتر میکرد تا کارش زود تر تموم بشه و به اون سوزش پایان بده

حواسش اونقدر گرم خودش بود که متوجه باز شدن در و ورود شخص دیگه ای نشد،بالاخره کارش تموم شد و شیر رو بست اما صدای شیر آب دیگه ای توجهش رو جلب کرد و به سمتش چرخید

تهیونگ بدون اینکه متوجه هویت شخص کناریش باشه با عجله لب هاش رو میسابید و آب رو توی دهنش میچرخوند وبعد تف میکرد و اینکار رو دوباره و دوباره تکرار میکرد

جان سمتش رفت و دستش رو روی شونش گذاشت و اون رو سمت خودش برگردوند

لب هاش قرمز و پاره شده بودن و از هر قسمتش خون بیرون میزد
آروم اسمش رو صدا زد و تهیونگ صورتش رو بالا آورد و با چشمهای براق و اشک آلودش نگاهش کرد

:دیوونه شدی؟...داری چیکار میکنی؟لب هات زخم شدن!

سریع دستمالی رو از روی دیوار بیرون کشید و خون روی لب هاش رو آروم پاک کرد

:چی شده تهیونگ؟...

"...."

وقتی جوابی ازش نشنید آروم به کارش ادامه داد

تهیونگ بالاخره سکوتش رو شکست و به حرف اومد:دستت چی شده؟

جان با بی‌خیالی جواب داد:چیز خاصی نیست،یکی از مریض ها حالش خوب نبود،رفتم تا به پرستارش کمک کنم

تهیونگ با دلخوری سرزنشش کرد:این چیزا که کار تو نیست،باید یکی از بچه ها که بیکار بود میفرستادی!

جان:نگاش کن...خودت و به این روز انداختی و با من از احتیاط حرف میزنی!هرکس دیگه ای هم جای من میرفت همین اتفاق میوفتاد پس فرقی نداره

تهیونگ دست جان رو عقب کشید و سمت در رفت تا از اونجا بره و جان هم پشت سرش خارج شد

تهیونگ چه باقی اون روز و چه روز های دیگه کار های جانگ کوک رو به بقیه می‌سپرد و حتی یکبار هم بهش سر نزد

حدس اینکه چه اتفاقی بینشون افتاده بود،اون هم با وجود لب های زخمی تهیونگ کار سختی نبود اما هیچ کس به روی خودش نمیزد