Chanyeol အိပ္ယာမွကျပာကယာထလိုက္သည္
သူ တကယ္သြားၿပီးလား
မ်က္ႏွာပင္မသစ္အားပဲ ျခံေ႐ွ႕သို႔ဆင္းလာလိုက္သည္
"ေဟ့ အလွေလး"
ုျခံေပါက္ဝေ႐ွ႕တြင္ ဆီးႀကိဳေနတဲ့Wu Yifan ရယ္ေလ စိတ္ပူပန္မႈအလံုးစံုတို႔က အနည္ထိုင္သြားရသည္
"ဘာအလွေလးလဲ မ်က္ႏွာလာ႐ူးမေနနဲ႔"
"ေအာ္ေဟာ္ ဒီလူက အလွေလးလွမွန္းသိပါတယ္ကြာ မ်က္ႏွာမသစ္လည္းလွတာသိၿပီးသား
ဒီလိုႀကီးနဲ႔အလွေလးကဘယ္သြားမလို႔လဲ ဟင္းဟင္း"
ဒီလူ ဘာျဖစ္တာလဲ ၿပီတီတီနဲ႔ ဘယ္လိုေျပာေျပာ အရင္ရက္ေတြကလိုျဖင့္ သူ႔ကိုျမင္ရင္နာက်င္ေနရတာမ်ိဳးမျဖစ္
သူထြက္မသြားဘူးပဲ
"ေဟ့ ေဟ့ ေရာ့"
"ဘာလဲ မယူဘူး"
"ဟာယူပါဗ်ာ အလွေလးက ဘာခ်က္တတ္လို႔တုန္း မနက္စာေရာ့ သြားၿပီး ကိုယ့္အလွေလး"
သူထြက္သြားေတာ့အူတူတူနဲ႔က်န္ရစ္ခဲ့သူမွာchanyeolကိုယ္တိုင္ပင္ ဒါကဘာအ႐ူးထပ္ထတာလဲ
မနက္စာစားၿပီး႐ုံးသြားဖို႔အျပက္ဘက္ေရာက္ေတာ့
ေနပါဦး ဒီလူမသြားေသးတာလား
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာသူ႔ကားအားေက်ာ္သြားလိုက္သည္ ေနစမ္းပါ ဟြန္း
'တီ.....တီ.....'
"ေဟ့ တေယာက္တည္းလား"
"......"
"ေဟ့ ေဟ့"
" Wu Yifan ခင္ ခင္ဗ်ားႀကီး"
႐ွဴး႐ွဴး႐ွား႐ွားႏွင့္ ကိုယ့္ဘက္လွည့္လာသည့္ေကာင္ေလး ႐ွက္သည္ထင္ပ
"တက္"
"....."
အယ္ အယ္ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္
"ေဟ. အလွေလး မတက္ဘူးလား companyေရာက္တဲ့အထိဒီအတိုင္းလိုက္မွာေနာ္"
"....."
"ေဟ့ ေဟ့ နားကားေလး"
'ဒုန္း'
မ်က္ေစာင္းႀကီးထိုးကာ ေစာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးနဲ႔ကားေပၚဝင္ထိုင္ေလရဲ႕ တံခါးမ်ားပိတ္ထည့္လိုု္က္တာ ဒုန္းခနဲ တကယ့္အဆိုးေလး
YOU ARE READING
Finally over.....but ( Zawgyi+Unicode)(completed)
Fanfictionအရာရာေမ့ၿပီးအသစ္ကျပန္စႏိုင္မယ္ထင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးပဲ ႏွလံုးသားကဒဏ္ရာကေမ့ေပ်ာက္ဖို႔မလြယ္ေတာ့ ခက္လိုက္တာ ခင္ဗ်ားရယ္ အရာရာမေ့ပြီးအသစ်ကပြန်စနိုင်မယ်ထင်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးပဲ နှလုံးသားကဒဏ်ရာကမေ့ပျောက်ဖို့မလွယ်တော့ ခက်လိုက်တာ ခင်ဗျားရယ်
