BENİMLE HİÇ OLUR MUSUN?

15.BÖLÜM:BAZI AŞKLAR SADECE BİR KİŞİYİ YAKACAK ATEŞE SAHİPTİR.

Selamlar millet:D Yeni bir bölümle buradayım:)) Sizlere çok önemli bir duyurum var:)) İnstagram da @kod52hankerask sayfasında benimle hiç olur musun'la ilgili paylaşım yapmayı düşünüyorum. Sizde uygun bulursanız tabi. Bu konuda yorumlarınızı bekliyorum:) Bu bölümü ise yine değerli okuyucularımdan olan @melakem'e ithaf ediyorum;:) Umarım begenirsin:)) İthaf isteyenlerde yorumlarda belirtsin lütfen listeye adını ekleyeyim:)) Keyifli okumalar ve güzel bir hafta sonu dilerim:)))

YUKARIYI MUTLAKA OKUYUN:))

Zeynebin ağzından:

Hayatta inandığım ve güvendiğim tek duygu nefrettir. Çünkü nefretin sahtesi olmaz. Nefret gerçektir. Diğer bütün duygulardan daha gerçek. Ben sevgi duygusunu yıllar önce yitirdim. Bana inanamadıkları gün sevgim duygusu bende öldü ve yerini nefrete bıraktı. Hayatım boyunca hep nefret dolu olacağımı kendime hatırlatıp durdum. Nefret adeta benim kaçmak için saklandığım bir sığınağım oldu. Etrafım kalabalıktı ama hepsi merhabalıktı. Ben kimseye derdimi anlatamadım aksel dışında. O benim kardeşim, can dostum, sırdaşım oldu. Güvendiğim tek insan oldu. Sonra hayatıma yağmur ve melis girdi sonraki güvendiğim iki insan onlar oldu. Ama sonra kimseyi almadım karanlığıma. Kapalı bir kutu oldum adeta. Kapağı aralayanları yada aralamaya çalışanları çarparak geri gönderdim. Zaten sonra hiçbiri yaklaşamadı bana. Ama bu sefer durum çok farklı. Ben onu ne kadar çarpsamda bana geri gelen bir adam var. Ve her gelişinde benim için içinde büyüttüğü daha fazla sevgi. Ben onu çok kırdım çok incittim çünkü ben sevmeyi sevginin ne demek olduğunu bilmiyordum, hala da bilmiyorum. Korkuyorum birini sevmekten, o insana güvenmekten. Ama farkındayım artık bazı şeylerin karar verdim. Keremi sevmesemde onu incitmeyeceğim...

Keremin ağzından:

Bütün yaşamım boyunca maske ile yaşamış bir adamım ben. Takındığım kötü, umursamaz, bencil ve gaddar maskesi. Bugüne kadar maskemi hiçkimse indiremedi çünkü buna asla izin vermedim. Maskemi göz bebeğim gibi korudum çünkü asıl kerem sayeri kimse bilmemeliydi. Sevmeye aç, güçsüz ve yorgun bir kerem sayeri kim dinlerdi ki?! Soyadımdan ötürü belkide bu maskeyi yarattım. Sayer soyadını hakkıyla taşımam gerekirdi annem bunu hep söylerdi. Ama bir gün maskemi yakarak çıkaran bir melek çıktı karşıma. Cennetten kovulmuş bir melek... Şeytanın ta kendisiydi ama onu şeytan yapan insanlar vardı. Maskemi yakarak açığa çıkardı beni. Ve ben ona o an vuruldum. Kalbim birden doping yapmış gibi atmaya başladı. Avuçlarım terledi, kekelemeye başladım. Başlarda kabul etmesemde en sonunda pes ettim çünkü ona sırılsıklam aşıktım. Tek bir lafıyla tüm denizi yakardım. Şimdi sorucaksınız o deniz değilde gemi olmayacak mıydı diye. Babam da yakar gemiyi,zor olan denizi yakmaktır. Işte ben onun için tüm denizleri yakarım ama içimdeki aşk ateşi Sönmez. O beni sevmiyor. Evet, evet sevmiyor. Ama ben bana ne yaparsa yapsın onu seviyorum çünkü o benim dünyam. Ona aşık olduğumu söylemekten asla vazgeçmiycem.

Zeynebin ağzından:

Okulu eteğimi aynada düzelttikten sonra kabaran saclarımı kremliyorum. Nedir bu çektiğim çile allahım? Her sabah kabaran bonus bir kafam var. Bu sırada merdivenlerden odama gelen bir ayak sesi duyuyorum ve kafam hemen oraya dönüyor. Aksel elinde bir buket beyaz gülle yanıma geliyor.

Z:Hayırdır bir jest yapıp kardeşine çiçek mi aldın? :D

A:Evet demeyi çok isterdim lakin bunu çiçekçi getirmiş sana.

Z:Kimden gelmiş?

A:Valla bilmiyorum zeyno:D Ama kimden gelmişse zevkli biriymiş:D

Çiçeklerin arasında kart arıyorum ama hiçbir şey bulamıyorum. Tam pes edip çiçekleri firlatacakken kenara sıkıştırılmış bir not görüyorum.