BENİMLE HİÇ OLUR MUSUN?

16.BÖLÜM:ACIM MI?GEÇMEDİ...ALIŞTIM SADECE

Selamlar:) Bu bölümü fazla bekletmemek istedim:) Okuyup yorum yapan arkadaslara sonsuz teşekkürler:) Beğenmediğiniz yerleride belirtirseniz sevinirim :)) Bu bölümü yine çok sevdiğim okuyucularımdan biri olan @Eylemderin'e ithaf ediyorum. Umarım beğenirsin canım:)) Herkese keyifli okumalar dilerim:))

Keremin ağzından:

Bazen tek bir söz yetiyor kalbi kırmaya. Ben tek bir sözün kurbanı oldum. Kalbimi teslim ettiğim kadın onu umarsızca fırlatıp attı.Ben sadece seyrettim. Bilmiyordu kalbimi çalan kadın onu seyrettiğimi. Zaten bilse atmazdı. Bana acıyan bir kadın neden gözümün önünde fırlatsın ki kalbimi? Ben onu seviyorum. Üzüldüğünde bana koşan o kadını seviyorum. Tüm asiliğiyle,inatçılığıyla,manyaklığıyla...Onu herşeyiyle seviyorum. Belki bu kadar sevdiğimi bilmiyor bundan sonra da bilmeyecek. Ölüme bir adım daha yaklaşırken aklıma ahmet batman'dan bir kelam geliyor.

"Hiç haberin olmasaydı keşke.Seni sevdiğimi de istediğimide bilmeseydin. Uzağından sevseydim seni,inan öyle herşey daha güzeldi. Ne var ki insan cesaretleniyor zaman zaman ve ıslanmak istiyor aşktan. Ben çok yanlış yağmurlarda ıslanmışım.Ben çok yanlış zamanlarda içimi dökmusüm ve yine çok anlamsız anlarda açılmışım sana..."

Ölümün pençesindeyken bu sözlerden sonra aklımda beliren zeyneple gözlerimi yumuyorum...

Zeynebin ağzından:

Akselle olan konuşmamızdan sonra eve geliyorum. Ama içimi kaplayan bir huzursuzluk var. Umursamamaya çalışarak üzerimi değiştiriyorum. Mutfaktan abur cubur alıp salonda televizyonun karşısına kuruluyorum. Bu sırada telefonumun salak sesi odayı dolduruyor.

Zeynep:Alo

Can:Alo zeynep acil hastaneye gelmen lazım

Zeynep:Noluyo ya ne hastanesi?!

Can:Ke-kerem intihar etmiş galiba!

Zeynep:Nasıl ya?

Can:Nasılı falan bırak acil gelmen lazım.

Zeynep:Tamam geliyorum.

Telefonu kapatıyorum. Nasıl kendini öldürebilecek kadar delirebilir? Ellerim titremeye başlıyor. Lanet olası uyuşturucu yine etkisini sürdürüyor. Uyuşturucu kullanmayı bırakalı 1 yıl oldu ve arada titreme baş ağrısı falan yapıyor. Hemen anahtarları alıp hastaneye gidiyorum.

Sevim sayer'in ağzından:

Her zamanki gibi iyi bir iş toplantısından çıkıp odama gidiyorum. Bu sırada telefonum çalıyor.

Barış:Alo sevim teyze

Sevim:Efendim barış

Barış:Kerem,kerem kaza yaptı.

Sevim:Ne?! Nasıl kaza yapar?! Nerdesiniz şimdi?!

Barış:......hastanesindeyiz.

Sevim:Ta-tamam geliyorum.

Benimden vurulmuşa dönüyorum bu haberle. Benim oğlum ka-kaza yapmış olamaz olmamalı. Ona birsey olursa yaşayamam ki ben.

Zeynebin ağzından:

Bizimkilerin yanına son sürat koşuyorum. Kereme bişey olma düşüncesi kahrediyor beni.

Zeynep:Ke-keremin durumu nasıl?

Barış:Sanane ha sanane! Sen kimsinde buraya geliyorsun ya hangi yüzle! O çocuk seni sevdi ama sen onu sevmeyi bile beceremedin! Burada yatanın o değil sen olması gerekirdi! Senin allah belanı versin tamam mı?! O çocuk senin yüzünden intihar etti! Vicdan azabıyla geberirsin umarım!