BEN SUSAMAM BÖYLE BİLİN #

Bu İlk Adım

Arkadaşlar bu bölüm kısa oldu üzgünüm. Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin iyi okumalar :*

"Ben ölmemen için çabalarken kendi elimle mi öldüreyim seni?"

"Evet öldür, vur kes bir şey yap. Ben daha 17 yaşındayım. Ve üvey baban deyip durma, o benim babam! Annemden nefret etsemde ne olursa olsun onlar büyüttü beni. Hastalığımda babam vardı yanımda."

Benim doğumum yüzünden insanların hayatlarını maaf etmişim. Keşke doğmasaydım, keşke ölseydim. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Neden bu durumdayken bile ağlamamaya çalışıyordum ki? Gurur yüzünden mi? Sikerim gururunu ulan ben Ali'nin kızıyım! Peki annem... Merak etmişmidir beni? Özlemiş midir? Gitmek istiyordum buralardan veya babamı öldüren.. Canımdan can koparan herifin karşısına çıkmak istiyordum. Peki ne diyecektim? Babamı neden öldürdün diye klişe bir soru mu soracaktım? Hayır ama.. Herşey açıkça belli değil miydi? Her şeyin benim doğumum yüzünden olduğu. Canım acıyordu. İlk defa bir omuza ihtiyacım vardı, güvende hissedebileceğim bir omuza. Kalbim sızlıyordu. Ne sızlama ama! Belki inanmayacaksınız ama annemin bana bağırmasını bile özlemiştim. Belki de.. Belki de bu yüzden nefret ediyordu annem benden. Babam benim yüzümden ölmüştü ve ben onun ne kanı nede canıydım. Haklıydı annem, bende olsam nefret ederdim. Ediyorum da nefret kendimden, nefret az kalır, tiksiniyorum. Kimseden ses çıkmıyordu taaa ki Kaan bana yaklaşana kadar. Hayır ama çok yakındık bir birimize. Gözlerini gözlerime devirdi. Koca kollarının arasına almıştı bedenimi. Kaybolmuştum sanki kollarının arasında.. Güven hissedebileceğim omuz Kaan mıydı? Hayır ama.. İlla ki bir çıkarı vardı, çıkarını sağladıktan sonra siktir edecekti beni babası gibi. Babası da öyle yapmamıştı? Öldür dememişmiydi babama? Neden beni koruyacaktı ki Kaan? Sebebi neydi..

"Ben senin yanındayım ve seni koruyacağım, bundan emin olabilirsin Lena.. Şimdi sargını değiştirmemiz gerek, banyoya gidelim"

"Aklım almıyor Kaan, baban benden ne istiyor ki? Ne yani? Doğmuş ve yaşıyor olmam benim mi suçum?"

"Düşünülmesi gereken şuan tek şey sargın, hadi banyoya küçük hanım"

Banyoya doğru ilerlerken Kaan ellerini belime dolamıştı, soğuk bedenimde sıcak bir ten hoşuma gitmişt, rahatlatmıştı beni. Doğruyu söylemek gerekirse belimde tikim vardı ve ananı sikeyim diye bağırmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Gömleğini çıkarsan iyi olacak"

"Oldu ya başka?"

"Birde bir öpücük alabiliriz bir birimizden"

"Daha demin neler anlattın ve şuan öpücük istiyorsun. Ne kadar umursamaz insansın ya!"

"Umursamıyor olsaydım şuan yanımda olmazdın, her neyse gömleğini çıkar"

"Sapıklık yaparsan seni tokat manyağına sokarım"

"Hahahah tamam tamam"

Sargımı değiştirmişti ve kalkarken sırtıma hafif bir öpücük kondurmuştu. Gözlerim kararmıştı sinirden. Bu aptal ne yapıyordu? Kendini ne zannediyordu? Gerçekten o sinirle elimi kaldırıp vuracaktım ki eliyle kolumu kavradı konuşmama izin vermemek için işaret parmağıyla dudaklarımı bastırdı. Gülerek

"Bu ilk adım" deyip göz kırptı..

Peki ikinci adım nasıl olucaktı ?