Herkese merhabaaa !!
Kitabımın giriş bölümü ile karşınızdayım.
Öncelikle hatalarım varsa beni affedin iyi okumalar dilerim...
Ben ne olursa olsun insanı mutlu etmeye ve multu olmaya çalıştım, çünkü kendiminde öyle mutlu olacağını biliyordum.Ama bazı insanlar asla ve asla anlamıyorlar, hatta anlamak istemiyorlardı... Ben hep aynı kalıyorum sadece hayat akıyor...
Sabah annemin bana seslenmesiyle yatağımdan kalktım. Aynada kendime baktığımda saçım çok dağılmıştı tokamı saçımdan çekip toplamaya başladığımda annem bana seslendi.
"Biz oturuyoruz kızım!" dedi.
"Geliyorum anne!"
Sabah kalkıp kahvaltı yapmayı hiç sevmiyordum oysa.
Saçımı toplayıp aşağı indim.Babam oturmuş omletin masadaki yerini bulmasını bekliyordu.Bende annemin pişirmesini bekledikten sonra omlet masasında ki yerini almıştı.
Babam masaya gelip oturduğunda sanki sana bir şey söyleyeceğim bakışı otıyordu.
"Kızım seni yeni koleje yazdırdık."dedikten sonra derin bir nefes verdi.
Gerçekten çok üzüldüm lisede de okuldan alınmak biraz garibime gitmişti diğer arkadaşlarıma çok alışmıştım.
Omletten biraz ağzıma attıktan sonra "Afiyet olsun" diyerek sofradan kalktım.Çünkü ben arayıp onlara okuldan ayrıldığımı söylemeliydim.
Bana bu kadar alışan arkadaşlarımdan ayrılmak zor oldu.
Sonuçta okulun açılmasına 2 hafta kalmıştı hepimiz birbirimizi göreceğiz diye heyecanlıydık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Bulut
Random"Siz hiç,birine güvendiniz mi ? ya da güvenmeyi denediniz mi ? Onlar denedi... Güven üstüne kurulmuş bir arkadaşlık hikayesi..."
