Okurken şaşıracağınız bir bölüm yayınladım iyi okumalar...
2 ay sonra...
Neler olduğunun artık farkındaydım...Emre'ye olan hislerim...onu görmem çıldırmama sebep oluyordu.Sitresli bir şekilde konuştuğumda da bana neden sitresli olduğumu soruyordu...yalan söyleyemezdim...doğruyuda...işte şu an ne yapacağımı bilmeyen bir kız olmuştum.Seda'ya söylemeyi düşündüm ama,Emre'ye söylerdi.Bu durumda kimseye güvenemezdim.Güvenmemekle birlikte bunu Emre'ye de söyliyemezdim...en iyisi hiçbir şey yokmuş gibi davranmaktı...maalesef ki hislerime yenik düşmüş ve onların büyümesini sağlamıştım.Arkadaş gibi görmek her gün daha da zorlaşıyordu...ama yapabileceğime emindim...ve yapardım da...
Sabahleyin okula gitmek için hazırlandığımda içime yine korku girmişti."Ya belli edersem,ya herkesin önünde rezil olursam..."
Bu şüphe her geçen gün daha da zor hale geliyordu.Ne yapıcağımı bilmeden kapıdan çıkıp yağan yağmurun altında kapişonumu kapatıp yürümeye başladım.Bana güveniyordu...bana inanıyordu...beni arkadaş olarak görüyordu...ama ben...ben...her şeyi berbat etmiştim...
Kendi içimde böyle düşünürken kafamı kaldırıp baktığımda okula geldiğimi fark ettim.Kapıdan girip merdivenlerden çıkacağımda aklıma yine o zaman gelmişti...düştüğüm zaman...ve yine sırıttım...yine.Merdivenlerden yukarı üç kat çıktıktan sonra koridorun sonunda ki sınıfa doğru ilerledim.Kapıdan girdim ve...burada değildi.İçimden bir oh çektikten sonra sırama geçip,oturdum.Saate baktığımda biraz geç kaldığımı fark ettim ama,hoca daha gelmemişti.
Aslı sırasında oturmuş test çözüyordu.Keşke bende rahat olup test çözsem.Kitap okumak dışında hiçbir şey yapamıyordum.Bir yandan da derslerim kötüye gitmesin korkusu.Aklım allak bullak olmuştu.Kafamı masaya koyup biraz gözlerimi dinlendirdim,belki bu işe yarardı...kısa bir süre sonra yanıma biri oturdu.Emre olmasından o kadar korkuyordum ki.
"İyi misin,ağlıyorsun sandım."dedi endişeli bir sesle.
Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda Hiç görmediğim biriydi.
"Kimsin?"dedim tok bir sesle.
"Pardon kendimi tanıtmadım,ben Kerem.Yeni geldim de sınıfa."Yeni mi?gerçekten dönem bitmiş o daha yeni geliyordu.
"Hoş geldin,bende Nazlı..."gülümsemeye çalıştım.
"Bir sıkıntı mı var?"Hayır anlamdım ki bu seni neden ilgilendiriyor acaba.Şu son bir, bir buçuk aydır çok garip davranıyordum.
"Eee...hayır sadece gece biraz uyuyamdım da gözlerimi dinlendiriyordum...hepsi bu..."yine yalan yine yalan,hiç hoşuma gitmiyor böyle olmak.
"Tamam anladım,tanıştığıma sevindim Nazlı."çok enerjikti bende enerjik olabilsem keşke.Sadece Emre'nin yanında enerjik davranmaya çalışıyordum.
Yanımdan uzaklaşıp gittikten sonra Emre kapıdan belirdi.
Gülüyordu.
"Lütfen buraya gelmesin...lütfen"yoksa dilimi yutabilirdim,çok utanıyordum, hemde çok.Benim yanıma gelmeden kendi sırasına doğru gitti.Rahatlamıştım.Ama çok kısa sürdü çantasını masaya bıraktığı gibi benim yanıma geldi.Belli etmemeliydim.İlk gün gibi...rahat,onu hiç tanımıyormuş gibi.
"Günaydın,Nazlı."dedi gülümseyerek.
"Günaydın..."dedim yorgun bir şekilde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Bulut
Acak"Siz hiç,birine güvendiniz mi ? ya da güvenmeyi denediniz mi ? Onlar denedi... Güven üstüne kurulmuş bir arkadaşlık hikayesi..."
