𝘬𝚤𝘳𝘮𝚤𝘻𝚤 𝘒𝘢𝘯𝘢𝘵𝘭𝚤 𝘒𝘢𝘩𝘳𝘢𝘮𝘢𝘯❤︎ (Bir Süreliğine Ara)

9. bölüm

........
Yazar alanı
.
Evet medyadaki kız Trio çok tatlı değil mi? Hadi hikayeye geçelim
******
O az önce kardeşim mi demişti? gözlerimi korkuyla açtım ne diyordu?
O bana bakıyordu ben ona sanki zaman durmuştu aklıma onun ile ilgili şeyler getirmeye çalıştım ama olmadı neden olmuyordu kardeş isek hatirlamam gerekirdi
"YALAN SÖYLÜYORSUN BENİM ABİM YOK!"
bana baktı elini kalbine götürdü
"SENİN ABİN YOK MU AAAA EVET DOĞRU BENİ KİMSE SAHİPLENMEMİSTİ VE AİLEMİZ ÖLDÜKTEN SONRA SENİN HAFIZAN SİLİNMİŞTİ AMA SEN HATIRLAMAZSIN ÇÜNKÜ BEN SENİN KAFANDAN ÇIKARILMAYA ÇALIŞTILAR NEDEN ANLAMIYORSUN? KARDES OLMAMIZ İÇİN BENZEMEMİZ Mİ LAZIM!" geriye adım attım hafızamı mı silmişlerdi?
Bakugou ya baktım. Bana bakıyordu amcama baktım bana bakmıyordu bile ayakta dengede durmaya çalışıyordu, sonra diğer buradaki herkese baktım yanıma mirio geldi
"Seni bir kez daha yendik gene yeneriz!" Kızgındı beni korumaya çalışıyordu sonra daha önce çok karşılaşmadığım shinsou ortaya çıktı
"Benle muhattap olmak istemezsin!"
Sonra urarakayı gördüm ellerini birleştirmiş
"Seni koruyacağız Trio!"
Daha sonra all might setrec mic ve kirishmayı gördüm onlarda önüme geçmişti sonra yavaş yavaş herkes önüme geçmeye başladı duygulanmistim neden yapıyorlardı? Sonra abim olduğunu söyleyen kişi konuştu
"Ben Kai bu ismi unutma sana kanıt getireceğim şimdilik gidiyoruz ama geri dönücem... Dönücez" ve buradan hızlıca uzaklaştılar
****
Bu saldırıdan sonra okullar bir hafta tatil oldu ve okul tadilata girdi, yola amcamla gene yürüyordum bana bakmıyordu bende ona çünkü onunla konuşmak istemiyordum. Şu Kai denen adam gerçekten de benim abim miydi? Onu nasıl kabul edebilirdim? O bir villiandı ve bu çok imkansız bir şey idi ellerimi sıktım hep benim başıma geliyordu hiç rahat kalamıyordum en azından bu hafta dinlenicektim.
Eve vardık konuşmadan benim için ayrılan odaya gittim kapıyı kapattım ve olanları tek tek düşünmeye başladım. Şimdi benim abim mi vardı? Hemde villian? Cidden çok saçmaydı ama yüzündeki o gülüş hiç te kötü gelmemişti. Bunu düşünmek yüzümde anlamsız bir tebessüm belirtti elerimi ceneme koydum tam o sırada kapı çaldı
"Gir" dedim. Kapı açıldı içeriye hawks girdi, açıkçası biraz şaşırmıştım ama gülümseyerek yatağımı işaret ederek
"Gel otur hawks" dedim. Kafasını salladı ve yanıma oturdu
"Canın mı sıkkın?"
"Evet"
"Amcan bana her şeyi anlattı"
"Güzel"
"Benimle konuşmak istemiyor musun?"
"Yoo istiyorum"
"Yüzüme bak"
"Ne?"
"Yüzüme bak" kafamı çevirdim ve yüzüne baktım işte o an aramızda neredeyse 10 cm falan vardı gözlerine baktım çok güzel bir sarı tonuydu. Gözlerinde kendimi görüyordum
"Bak trio bu olayı amcanda bilmiyordu onu sakın suçlama zaten senin için yeterince üzülüyor"
"Biraz geri çekilebilir miyim?"
"Hayır" anlamsızca baktım ve biraz geri çekilmeye çalışırken omzumu tuttu
"Sana bir şey söylemem lazım"
"Şimdi mi?"
"Evet. Her şey çok üstüne geliyor biliyorum sana yardım etmek istiyorum çünkü...."
"Çünkü?" Ellerini sıktığını ve kurumuş dudağını yaladığını gördüm
"..."
"Söyleyecek misin?"
"BEN TAKAMİ KEGİO KAHRAMAN ADIM HAWKS VE BU ÇOCUK SANA TAMAMEN AŞIK OLDU SENİ KURTARDIĞI ANDAN İTİBAREN SENİ SEVMEYE BAŞLADI, SANA TUTULDU HEMDE 17 YAŞINDAKİ BİR KIZA AŞIK OLDU...... ÇOK AŞIK OLDU, DURUŞUNA, GÖZLERİNE VE GULUMSEMESİNE" daha fazla konuşmadı gözlerini kaçırmıştı. Ben ise ona donuk bir şekilde bakıyordum şu 2 ay içinde neden hep ben? Ben özel olmak istemiyordum ben kimsesiz gözlüklü hayatımda bir iki arkadaşı olan bir insan olarak kalmak istiyordum, bakugounun bana bağırdığı bir kız olmak, benimde yerin dibine girdiğim bir kız olmak istiyordum, amcam en sevdiğim hocam olarak kalsın, all might sadece midoriyay la ilgilensin istiyordum. Çünkü ben buydum kimse tarafından sevilmeyen ve sadece imkansız olsa bile ailesini getirmek için uğraşan bir kahraman olmak istiyordum. Buydum ben ne melez olmak istiyordum nede başka bir şey. Gözlerimden damlayan yaşlara engel olamıyordum durmuyorlardı hawks bana çaresizce bakıyordu "tshc" diye bir ses çıktı ağzımdan ve onun tepki vermesini beklemeden boynuna sarıldım hıçkırarak ağlıyordum resmen oda beni sakinleştirmeye çalışıyordu
"Hawks ben melez olmak istemiyorum ben ölmek istiyorum böyle olmaz yapamam bunların hepsi çok ağır"
"Kahraman olmak için her şeyle başa çıkmak gerekir bazen.. gereksiz yere suclanirsin alay konusu olursun ama genede kalbinde bir umut vardır beni omuzlarından kaldırarak kendine doğru kaldırdı ve gülümsedi bende gülümsedim
"Ne olursa olsun bu gülüşünü silmelerine izin vermeyeceğim seni ben eğiticem, insanların sevdiği #1 numaralı kız olucaksın herkes seni sevicek, sen benim hayalimdeki kızdın Trio şu hayatımda o kadar kız ile karşılaştım ki hepsi ismimi biliyordu bir tek sen bilmiyordun, sen çok özelsin bu kanatlarla seni korumaya ant içiyorum. Şerefim adına her ne olursa olsun.. söz veriyorum!" Gözlerine baktım bu adam yalan söylemiyordu gülmeye başladım oda gülmeye başladı gülmek ile ağlamak arasında gidiyordum. Ayağa kalktım ve elimi kalbime götürdüm
"Bende her ne olursa olsun ayakta duracağım kolay kolay yıkılmayacağım, senide daha fazla yormayacağım" oda ayağa kalktı,
"Ben Trio trihsma, ve ben bu kırmızı kanatlı sarı gözlü ve sarı saçlı adama onun hissettiklerinin aynısını hissediyorum her ne olursa olsun!" Gülmeye başladı sevinçten gülüyordu bana hızlıca sarıldı
"Trio sana yemin ederim seni hep koruyacağım yemin ederim sen artık benimsin kimseye vermeyeceğim merak etme her şeyi ben çözeceğim!"
"Bir şey yapabilir miyim hawks?"
"Ne gibi?"
"Bunun gibi" onu omuzlarından kaldırıp yüzüme bakicak şekilde kaldırdım ve hızlıca onu öptüm kısa bir süre sonra ayrıldım heyecanla elini dudağına götürdü ve yatağa bıraktı kendini çocuk gibiydi bu hali beni gülümsetti sonra kapıdan bir gülme sesi duydum. Korkuyla hawksa baktım amcam bizi mi dinliyordu kapıyı koşup açtım ve amcamı karnını tutmuş şekilde gülerken gördüm. Baya pis utanmıştım hızlıca lavaboya koştum ve kapıyı kiritledim tirip aticaktım, amcam ve hawksın sesini duydum
"Trio kapıyı aç hadi ama"
"Güzelim hadi yapma bak amcan zaten biliyordu her şeyi"
"Banane bana ikiniz pusu kurdunuz. Hem amca sen niye bizi dinliyorsun yaa ayıp denen bir şey var dimi?"
Gülme sesleri duydum ve sonra ayağa kalkıp kapıyı açtım ikiside bana sarıldı şaşkınlıkla ikisinede sarıldım
"Amca bir daha olmasın!"
"Peki küçük sevgilili ufaklık"
"Yaaaaaaa!"
İkisi gene gülüyordu
"Kuscem şimdi gene"
"Tamam tamam"
"Sustuk"
Nedense çok mutluydum Kai denen kişi abim ise onu kabul etmekten başka çarem yoktu ama ilk baş emin olmam lazımdı o zamana kadar bana güven veren iki insana sıkıca sarıldım ve gözlerimi kapattım
~~~~~
Hoooydaa sevgili mi oldular eheheheheh bu bölümü yazmasam olmazdı bu arada Kai gerçekten abisi mi?
Hikaye neden bu kadar karmaşık oldu bilmiyorum neyse bayuuuuu