"Sevdan kuşlar misali
Gelip kalbime kondu
Ömrüm kışlar gibiydi
Sonsuz bir bahar oldu
Esmer bir akşam vakti
Senle yeniden doğdum
Benden çaldıkları unut dedikleri
Kaybettiğim kaderi buldum"
Kuzey: Yıldız hadi güzelim ya
Yıldız: (merdivenlerden hızlı hızlı iner) geldim geldim
(çantasını karıştırır) Hadi çıkalım
Kuzey: E hadi geç arabaya
...
Yıldız: Kuzey bir baksana
Kuzey: (bakmadan anahtarı çevirir) rujun çok güzel
Yıldız: (Aynadan rujuna bakar) Rujum çok güzel de onu demedim ki ben
Kuzey: (alaycı bir gülüşle) Ay Yıldız kocana da dolaylı yoldan gel rujumun tadına bak demezsin ya gel öpeyim gel (eğilir)
Yıldız: Ya bi dur ne öpmesi ne ruju bir şey eksik sanki diyorum
Kuzey: Ne eksik
Yıldız: Bir şey eksik bir şey unuttuk
Kuzey: Nahideye götüreceklerimiz burda, çanta burda e sütler de tamam
Yıldız: Bir dakika
(gözlerini kapatır) Nahideye götüreceklerimiz burda (bekler)
Çanta burda
Bebeklerin sütleri de burda
Bebek
(gözlerini açar ve bağırır)
Kuzey salak mısın bebekleri unuttuk!
Kuzey: (elini ağzına götürerek)
Aaa çocukları unutmuşsum ya
Yıldız: (sinirle emniyet kemerini açar) Ya çanta unutulur telefon unutulur insan çocuğunu evde unutur mu ya
(Hızla kapıyı kapatır)
Of of!
Kuzey: (peşinden iner) Bir gelir misin buraya
Biz bu çocukları hep üçlemedik diye böyle oldu
Ben sana dedim hemen peşine üçüncüyü yapalım diye
Alo
Cevap versene kime diyorum
Hamladık ama hala geç değil 3. için
Ama bu nedi ya
Yıldız: (Efsunu kucağına alır) Annem
Kuzey: Orta Doğu ve Balkanların en yakışıklı 2.erkeği (Areli kucağına alır)
Yıldız: (Efsunun saçından öper, odanın içinde ufak ufak gezinirken kaşlarını çatarak) birinci kim ki
Kuzey: (boynunu büküp, munzur bir gülümseme ile) ben tabiki
Yıldız: Hamilelikte sadece benim göz tansiyonum çıktı sanıyordum
Kuzey: Biz dördümüz gidiyoruz sen gelme
Yıldız: Ben gelmiyorsam dördünüz kim ula sen bi de çocuklar
Kuzey: (Yıldıza yaklaşır sessizce) Ben, çocuklarım ve de kırık kalbim
