Luke Hemmings And I. Is that possible?! (TagalogVersion)

Chapter 1 (Jasmine Y.L is on the way)

Guys, konting patience lang po yung kailangan natin para makarating sa pinaka magandang part ng story ah?
TYSM po! :)
-Princesha

"Ang laki ng problema neto oh."

Ang sabi ng kaibigan kong madrasta na si Jeanne at bigla akong sinabunutan pababa. Tss. 'Kala kasi nakakatuwa e.

"Aray nems! Ang epal mo!"

Ang sabi ko kasabay ang pagtaray at pag himas ko ng ulo ko.

Amasona kung manabunot e! Azar.

"Eh bakit ka ba kasi nakatulala? Tapos with emotional eyes pa? Lol. Dami alamzx eh!"

"Ikaw yung madaming alamzx! Nems, parang ang shunga mo para makalimutang broken hearted ako kay. ..  'lam mo na!"

"Wait, Wow ulam ah? E kaya nga 'ko nagtatanung kasi ang akala ko, naka move on ka na? Kakasabi mo lang last week diba?"

"Nems, hanggang ngayon 'di mo parin ako kilala?" Ang sabi ko habang kinakalikot ko yung butas nang lamesa. Madumi eh.

Nag-pout si Jeanne at dahan dahang inilagay ang mga junkfoods sa lamesa naming dalawa,

umupo sya at siguro gumamit ng utak nya,

"Ewan ko nga ba sa'yo, sasabihing naka move on na, nakalimut na, okay na, tapos na, ilibre mo na lang ako, at kain na lang tayo, WALA PA RING NAGBAGO? MOVING ON PA RIN?"

Kinuha nya agad-agad yung plastic ng pinamili namin at inihampas sa ulo ko. Araaaaaaaaay!

"Nems, ano ba?! Kanina ka pa dyan nananakit ah! Kapag ginantihan kita dyan.." Ang pagbabanta ko sa kanya at pagtitig ng masama pero nagsalita parin sya habang dinuduro ako ng stick ng fishball nya..

"Nems, wake up! Nems! Magising ka na sa katotohanan!

PINAASA KA LANG NYA. HINDI KA NYA MINAHAL, HINDI KA NYA KAILAN MAN MAGUGUSTUHAN!" 

Napalunok ako. Napalaki ang mata. Napatigil sa lahat ng sinabi nya. Dumaloy sa kaloob looban ng puso't isipan ko lahat-lahat.

Hindi ako nagalit sa bestfriend ko, pero sa sinabi nya, tama sya. Nakakaiyak pero alam kong mahal nya ako kaya nya pinag dudulan sa'kin yun.

Sa lahat lahat ng mga pinagsasabi nya sa akin noon, bakit parang ito lang yung nakapag pa bukas sa mata ko?

Well, kailangan ko ng umuwi. I need to think and rest. I need time for this. I need.. I need to forget.

Madudurog na ako. Konti na lang madudurog na talaga ako sa sobrang sakit. Bakit gano'n?

Mga ilang sigundo bago ako nakapagsalita at natulala, agad akong hiningan ng sorry ni Jeanne,

"A--a. Y.L sorry. Sorry for everything I said. I just-- I just want to make you feel the pain, so you could--"

Pinutol ko ang sasabihin nya, " No Jeanne, I love you and super thankie sa sinabi mo, but nems, I really need to go home, please.." sabay lakad palayo,

Napatango na lang sya at hinabol ako ng paningin nya, sumigaw naman sya sa'kin no'ng medyo malayo na ako,

"Nems, sure kang hindi ka galit a? I love you Nems! Take careee..." humarap akong muli sa likuran ko at nakita ko syang nag we-wave,

Nag reply naman ako ng ngiti at nang wave rin ng kamay syempre, "Ikaw rin Nems. Geh. I love youu!" Sabay harap ulit at nag patuloy sa pagmamadali.