Love Me As I Am

KABANATA 9

Natawa ako ng biglang bumuga ng tubig si Kuya, as in halos lahat ata kami natawa sainakto niya kwera kay Carl.




"No offense, seriously dude?"




"Yeah.." ang gwapo niyang pulis kung ganon, char:>




"It's not bad to change his life, Ken." Saad ni Mommy, grabe naman pinag uusapan siya ng harap harapan.




"We have the same course." Singit ni Kiel sa usapan.




"I'm glad." Saad ni Carl, pero hindi naman talaga eme eme niya lang yun. Alam ko na style niya no apaka plastic rin.




"So you have any plans for your future?"




"I don't think so, attorney." Ako nan ay nagulat sa sagot niya, sira naba ulo niya?




"Dude, are you insane?" Sarkastikong tanong ni kuya, hutek eto nanaman sila e, mukang kulang talaga siya sa pinag aralan, mag pupulis tas ganyan ugali? Nako asa.




"Wag kayong gagawa ng gulo, hayaan nyo na si Carl, ganyan talaga kami mag usap niya." Saad nalang ni Daddy, pero hindi parin pursigido si Kuya.




"Tss... Walang utang na loob." Lahat kami ay napalingonsl dahil sa sinabi ni Kuya, ano bang problema niya?




"Hindi ko sinabing ipag tanggol niya ko." Cross arm na saad naman ni Carl, halos mag kagulo kami ng bigla siyang ambahan ni kuya ng suntok.




"Kuya."

"Ken!"




"Attitude." Sarkastikong saad naman ni Carl.




"Talaga? Bakit hindi mo itanong diyan sa katabiong babae kung paano ka nakalaya sa kulungan ha?!"




Taka naman akong nilingon ni Carl, naiirita na ako sa kanila, tumayo ako saka malakas na hinila si Carl papunta roon sa labas.




"Oh? San mo nanaman ako dadalhin?!"




"Iuuwi na kita."




"Kahapon sa coffee shop ngayon sa restaurant tas sunod bahay nyo na? Lakas mo naman."




"Kapal mo. Ihahatid na kita sainyo." Saka ako tuluyang sumakay ng sasakyan, nakakainis hindi ito yung iniisip ko kanina e.

Bat naman aksi ayaw niya pang mag bagong buhay? Nakakairita palagi nalang siyang walang galang even sa ibang tao.




"Bakit sinabi ni Aken na sayo itanong kung bat ako nakalaya?" Sa ngayon medyo huminahon na siya.




Saglit lang rin aya nakarating na kami kaagad sa tirahan niya, mabis siyang bumaba at tila may nakalimutan ang kaso ay pinaandar ko na kaagad ang sasakyan para hindi niya na itanong ulit iyon.




"Oh ano? Nahatid mo ba ng maingat yung gag*ng yun?!" Taka akong napalingon kay kuya na nakaabang sa pintuan, bat ba ang laki ng ikinagagalit nun? Wala namang ginagawa sa kaniya bebe ko ah.




"Kuya, wala siyang ginagawa sayo wag kang umano diyan." Irita niya akong hinila kaya naman napabalik ako, "anong wala? Ang panget ng ugali nun, layuan mo na yun!"




"Porket pangit ugali galit kana? Di ba pwedeng sayo lang talaga siya gano-"




"Damn! Akira! You still didn't get my point?! Akala ko ba mag aabogado ka? E bakit ang hina ng utak mo?!"




"Kailangan ba pag nag abogado malakas ang utak?"




"Ewan ko sayo! Bahala ka na sa buhay mo wag kang lalapit sakin!" Irita siyang napahawak sa muka niya saka tuluyang pumasok sa loob.




Ginawa ko dun? Tinatanong ko lang e masyadong pikon.




"Akira. You know nag aalala lang siya sa iyo." Sarkastiko akong natawa sa sinabi ni Mommy, nagaalala? Pero kung maka react akala mo siya tong sinaktan.




"Let's sleep na Mom." Saad ko nalang saka tuluyang umakyat ng kwarto, nahagip ng paningin ko siya dahil bukas ang pintuan niya mukang natutulog na.




Nang makahiga ako sa kama, napatingin nalang ako sa kisame bat kaya ayaw ni mommy pakulayan yun ng black?




Balak ko sanang hanapin ang Facebook ni Carl kaso naalala ko wala nga pala siyang cellphone Facebook pa kaya?




Kinabukasan iritang irita ako dahil sinabayan ako kumain ni Kiel, minsan nakakabdatrip rin yung pagiging masyadong mabait ng isang tao, di nila alam sinusulit na pala ng iba namang tao, parang tangek lang.




Ewan ko ba pero naiinis ako sa mga taong ang bait parin kahit sinasaktan na, wala ganon talaga pero yaan na, ganon sila e wala naman akong magagawa.




"Angel oh, bebe mo." Pabebe niya akong hinampas kaya malakas ko siyang hinapas muntik na siyang tumumba buti nasalo, yieee.




"Why did you do that?" Mukang taeng tanong ni Kiel, inirapan ko nalang siya saka tumuloy na kumain.




"Anong kailangan mo?" Irita kong tanong, at tinignan ang kuko ko.




"Hindi ikaw ang ipinunta ko rito." Ibinaba ko ang paa kong nakapatong sa lemesa saka natatawang tumingin sa kanya.




"Then who? Si Angel?"




"Actually yes, I'm just going to give this to her." Tawang tawa ako pumalakpak dahil namumula yung muka ni Angel, napailing nalang ako saka naupo ulit ng maayos.




"P-para saan to?" Nauutal na tanong ni Angel kay Kiel, epal netong dalawa. Dito pa nag landian sa harap ko hindi na nahiya.




"Just read it, i have to go." Agad siyang tumalikod para mag lakad palabas ng cafeteria, tch daming knows.




"Bakit binigyan niya ko ng coffee tas ikaw hindi?" Babatukan ko na sana siya pero sinalag niya, apaka shunga.




"Bat kaya di mo itanong sa sarili mo? Kairita ka."




"Para namang tanga pag ginawa ko yun.




"Tanga ka talaga! Girlll!! He was asking for a date! Wag kang ungak!" Napapahilamos ako ng wala sa oras kapag ito kausap ko e.




"Hey let's have a dinner tonight." Basa niya sa note na naka sulat at naka dikit sa may baso, buti hindi siya na ihi.




Sana all niyayaya, e yung akin? Kaylangan ako pa dumamoves, kamusta na kaya yun?




"Papayag ba ako?"




"Alam mo? Hunghang ka talaga, beh! grab the opportunity!"




"Para kasing hindi ko kaya e.."




"Sige, pag di ka umattend mag rereto ako ng bago ron."




"Grabe ang supportive mo." Saad niya at inirapan pa ako, luh? Ganda ka?