RASTGELE | Texting

X.

DERİN: Sen ne diyorsun ya? (gönderilmedi)

DERİN: Cidden beni engelledin mi? 
(gönderilmedi)

DERİN: Niye böyle oldu ki? (gönderilmedi)

DERİN: İlk defa biri gerçekten benim için endişelendiğini hissettim.(gönderilmedi)

DERİN: Biliyor musun çok güzel bir duyguydu. (gönderilmedi)

DERİN: Yani ne bileyim. (gönderilmedi)

DERİN: O mesajları gördüğümde ki anda ki hislerimi yazamam. (gönderilmedi)

DERİN: Emir. (gönderilmedi)

DERİN: Ben lanetliyim biliyor musun?
(gönderilmedi)

DERİN: Herkes bana öyle diyor. (gönderilmedi)

DERİN: Sence de öyle miyim? (gönderilmedi)

DERİN: Ben kötü müyüm? (gönderilmedi)

DERİN: Evet evet ben kötü biriyim. (gönderilmedi)

DERİN: Yoksa sen beni engellemezdin ki. (gönderilmedi)

DERİN: Ama ben sana bir şey demedim ki. (gönderilmedi)

DERİN: Neyse zaten niye yazıyorum ki görmüyorsun bile.(gönderilmedi)

Telefonumu yatağımın üstüne bırakarak  ayağa kalktım.
Pencerenin önünde ki sandalyeme oturarak yurdun bahçesinde herşeyden bihaber olan minik masum kardeşlerime seyrettim.

Kardeş olmak için kan bağı olması şart değil bence. Benim bu yetimhane yurdunda bir sürü kardeşim var. Onlarda benim gibi yetim onlarda benim gibi çaresiz. Bizim kaderimiz aynı onlarla.

Ellerimin üstünde his etiğim minik ellerle sağıma döndüm ve benim orman gözlüm, Meleğim'i gördüm
Bir eli elimin üstündeyken diğer eli yavaşca yanağımı buldu.

" Niye ağlıyorsun abla?"

O demese belki o ana kadar ağladığımı bile fark etmemiştim.
Yanağımda ki yaşları silerek elerini yavaşça çekti ve ardından kucağıma gelmek için kolarını kaldırdı.

Kollarından tutarak kucağıma oturturdum.
" ben kötü müyüm meleğim?"

Orman gözlerini kocaman açarak bana baktı

" Hayır tabiki de" cevabı beni gülümseti nedensizce.

" Neden öyle dedin abla? birinin kalbini mi kırdın?"

Buruk bir tebesüm aldı dudaklarımı.
" kırdım hemde kötü kırdım sanırım"

"Biliyor musun geçen gün bizim sınıftan Yağız diye biri benim kalbimi kırdı ama sonra özür dileyip bana çikolata aldı.sende öyle yap belki o seni affeder."

Affeder miydi ki Emir beni?

Meleğime bakarak yanağına kocaman sulusuzbir öpücük bıraktım.
" Aferin meleğime"

Ama nasıl yapacağımı bilmiyorum beni engelledi. Ulaşabileceğim başka bir şeyde yok. Tam umutsuzluğa kapılacağım sırada aklıma okulu geldi. Tabi ya nasıl unuturum ben okul adresini,en iyisi oraya gitmek.

"Abla bugün beraber uyuyalım mı?"

" Tabi meleğim"

Meleğimle birlikte yatağa geçerek uzandık. Yorganı üstümüze atığım gibi miniğim anında kolarımdaki yerini alarak gözlerini kapatı. Belli ki yorulmuş bugün alnından öperek saçlarını okşamaya başladım.

Bir yandan saçlarını okşayarak bir yandan da Emir'e verebileceğim bir hediye düşünüyorüm.
Fazla birşeyim yok ne eşya ne de para.
Bu benim şu anlık hiç birşey alamayacağımın göstergesi.

Belki de elimdeki tek ve o kadar da benim için değerli olab kitabımı verebilirim. O da benim için değerli.

Meleğin başını yastığa koyarak yataktan kalkıp çantamı bulunduğu yere doğru gittim. Ve çantadan o kitabı çıkardım

"TUTUNAMAYANLAR"

HELLO naber sevgilli okuyucularım?
Ben çok iyim...

Biraz hüzün dolu oldu sanki?

Bol yorum ve vote isterim♡

Bol bol öptüm :*