2 ŞUBAT. 2014
''Kalk artık.'' diye telefonun bir ucundan bağırırken o uykulu sesini duydum. ''lütfen 1 dakika daha.'' gülümsedim. Küçük bir çocuk gibiydin. Küçük bir erkek çocuğu.
''Olmaz , kalk. Hani dışarı çıkacaktık?'' diye sitem ettim sana. '' Gökkuşağı, çok sabırsızsın.'' diyip güldün. Sabırsızdım. Seni bir an önce görmek isterken sabırsız olmam çok doğaldı. '' Aşağı iniyorum.'' dedim somurtarak. ''Geldim geldim çık dışarı.'' dedin o güzel sesinle.
Koşarak anneme sarılıp senin geldiğini söyledim. Bu halimizi biliyordu. Sensiz yapamadığımı, geceleri korktuğumda seni arayıp hiçbirşey demeden ağladığımı da bildiği gibi.
Annem sadece olacakları bilmiyordu. Gideceğini düşünmemişti.
Arkan bana dönüktü , koşarak sana sırtından sarıldım. Bana birdaha yüzünü dönmeyeceğini bilmiyordum.
Ellerimi belinin üstünden tutup ellerimizi birleştirdin. ''Kıpırdama .'' dedin ilk önce anlamadım neden böyle birşey dediğini sonra bana pat diye dönüp fotoğrafımı çektiğinde somurttum. ''Gül hadi.'' diyip dudak büzdüğünde dayanamayıp bu haline gülümsedim. Bir fotoğrafımı daha çektin usulca.Bilseydim hiç kıpırdarmıydım yanından? Gülümsermiydim son kez?
''Gökyüzü.'' dedim yüzüne gözlerimi dikip. Kafanı bulutlu olan havadan ayırıp bana baktın. Gözlerin dolu doluydu. Anlamıyordum. Şimdi de anlayamadığım gibi.
''Gideceğim.'' dedin ellerimi ellerine iyice kenetleyip.
Tek kelimenle paramparça olan ben, nefes almayı bıraktım.Benim nefesim senken, nereye giderdin?
Gözlerim doldu, sarıldım sıkıca. Bırakmayacakmış gibi. Gitmeyecekmişsin gibi. Bunlar olmayacakmış gibi.
''Olmaz.'' dedim sana. ''Ne saçmalıyorsun?''
Sarılışıma karşılık vermedin. Gözlerin gözlerime değmedi bir kez daha. Bakmadın benden yana.
''Başkasına aşığım.'' dediğinde , kollarım iki yanına düştü. Arkanı döndün bana.
''Gideceğim.'' diyip gittin ardından.
Dönmedin yüzünü bana. Görmedin yıkılışımı, nefes alamayışımı.
Ve ben ilk kez orada bittiğini zannetmiştim, ama sen çok farklı biryerde, çok farklı bir şekilde gittin benden. Ve en acısı buydu.
