သူနဲ႔ဝမ္ရိေပၚစကားစေျပာကတည္းကခုခ်ိန္ထိ
ေရွာင္က်န္႔ကေမ့ေနခဲ့တာ
သူ႔ေရွ႕မွာထုိင္ေနတဲ့လူငယ္ေလးက
သူ႔ဆႏၵအေလ်ာက္ေသခ်င္ေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ဆုိတာကိုေလ။
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕"ကၽြန္ေတာ္ေသခ်င္တယ္"
ဆုိတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရမွသူဒါကို
ျပန္အမွတ္ရမိတယ္။
ေရွာင္က်န္႔ကအာေစးမိေနတယ္
သူဘာျပန္ေျပာရမယ္ မသိဘူး။
ဘဝတစ္ေလၽွာက္လံုးဒီလိုကိစၥေတြနဲ႔
လံုးဝအကၽြမ္းတဝင္မရွိခဲ့တာေတာ့ေသခ်ာတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔လာတာ ဒီပိုက္ဆံေတြေပးဖုိ႔ပဲမဟုတ္ဘူး
ခင္ဗ်ားကိုေမးစရာလည္းရွိလို႔"
ေရွာင္က်န္႔ကပိုလန္႔သြားတယ္။
သူ႔ကိုဘာေမးစရာရွိတာလဲ?
"အင္း ေမးေလ"
"ကၽြန္ေတာ့ကိုေျပာခဲ့တယ္မလား
မင္းခုေသခ်င္ေနေပမယ့္ ခဏေနေသခ်င္မွေသခ်င္မွာလို႔ေလ"
"အင္း"
"အဲ့ခဏေနဆုိတာ ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲခင္ဗ်ားသိလား
အဲ့ခဏေနဆုိတာမ်ဳိးကရွိေရာရွိလို႔လား
ရွိလာဖုိ႔ေရာ ဘာေတြလိုတာလဲ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့အခ်ိန္တုိင္းေသခ်င္ေနတာပဲ
အဲ့ဒီလိုခဏေနဆုိတာမ်ဳိးကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ရွိမလာႏုိင္ဘူးလို႔ပဲခံစားေနရလို႔
အခုခင္ဗ်ားနဲ႔စကားေျပာေနရင္းေတာင္
ေသသြားရင္ေကာင္းမယ္လို႔ေတြးမိတယ္"
ေရွာင္က်န္႔ကတစ္ကယ္ပဲဒီစကားေတြကို
ဘယ္လိုတံု႔ျပန္ရမလဲမသိေတာ့ဘူး။
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ေမးခြန္းက လူတစ္ေယာက္
ဟိုးေခ်ာက္ထဲကိုခုန္ခ်ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ
ရုတ္တရက္စိတ္ေျပာင္းသြားတာဘာလို႔လဲလို႔
ေမးေနသလိုပဲ။
ဘယ္လုိလုပ္ပီး လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ရဲ႕
အေျခအေနကတူႏုိင္မွာလဲ
ဒါကိုသူေရွ႕ကဆရာဝန္ဆုိတဲ့သူက
လံုးလံုးမသိတာလား။
သူ႔အတြက္လည္းခက္တယ္ ေရွာင္က်န္႔က
သူနဲ႔မေတြ႕ခင္ထိဘယ္တုန္းကမွ
ဒီိလိုစကားေတြေျပဖူးၾကားဖူးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။
ဘယ္လိုုျပန္ေျပာသင့္လဲ
အဲ့ဒီတုန္းကသူေျပာလိုက္တာေတြကလည္း
သူ႔အေတြးကိုေျပာျပျဖစ္ရုံသက္သက္ပဲ။
YOU ARE READING
° ᴵᶠ ᴵ ᴴᵃᵈ ᴬ ᶜʰᵃⁿᶜᵉ °
Roman d'amourအဲ့ဒီညက... မိုးတွေရွာနေခဲ့တယ်... သူ့အနာဂတ်နဲ့သူဆုံတယ်... နောက်တော့ဝင်တိုက်ပစ်လိုက်တာပဲ... အဲ့ဒီညက... မုိးေတြရြာေနခဲ့တယ္... သူ႔အနာဂတ္နဲ႔သူဆံုတယ္... ေနာက္ေတာ့ဝင္တုိက္ပစ္လိုက္တာပဲ...
