To My Youth

Chapter 7

Inihatid ako ni Ken pero walang James sa bahay namin. Kasama niya naman si Grace kaya bakit pa ako magtataka kung bakit wala siya dito sa bahay namin. Hindi na ba ako nasanay?

Three days from now ay ang kasal na ni Jerome. I'm invited in his wedding and he wish that I will be on his wedding. His a good friend of mine and even he hurt me still we are friends. Nakapili na rin ako ng simple dress na susuotin ko sa kasal niya. Naalala ko pa nong kasal namin ni James ang daming tao pero wala akong masyadong kakilala. Mga business partner ng mga pamilya namin at ng pamilya niya. After I lost my child ay wala nang paki-alam sa akin ang pamilya ko sa akin. Nakakapagod ang boung araw ko ngayon. I meet Ken. Kahit napakailis lang ng pagiging magkaibigan naming dalawa but his a good person. Kung hindi niya lang pinaghinalaan na boyfriend ko si Luis noon may magbabago kaya sa buhay k?
Makatulog na nga lang.

*****

"Hindi pa ba umuwi si James?" Tanong ko kay Joey hindi ko na napapansin ang matanda. Nasaan na kaya yun."Nasaan na ang Lola mo?"

"Nagbakasyon. Isang linggo siyang nagbakasyon nagpaalam siya kay Sir James nong nakaraang araw."

"Good for her." Nang makakilos naman ako ng naayun sa gusto ko sa sarili kong pamamahay. Uminom na ako ng kape ng aawatin sana ako ni Joey.
"I know what is good for me Joey, so don't try to stop me, okay?" Tumango naman siya.

"Nag-away na naman ba kayo ni Sir James kaya hindi na naman siya umuwi dito? I'm sure na nandoon na naman siya sa pinsan ko ngayon. Gusto niyu ba talagang maagaw niya ang asawa mo?" Tumaas ang kilay ko sa tanong ni Joey, hindi na niya kailangang itanong yun dahil sa simula pa ang ay hindi ko pagmamay-ari si James.

"Joey, hindi ko pagmamay-ari si James. Sa simula pa lang ay alam ko na hindi pwedeng magmamay-ari sa kanya. I hope you would not ask that again."

"Sure. Pero sino yung naghatid sayo kagabi? Ang gwapo niya ah tulad nong may-ari ng isang coffee shop. Iba ka talaga." Tumawa ako sa sinabi ni Joey, napansin niya pala si Erwan at si Ken.

"His my first crush and my ultimate crush back in my college life. His really handsome and a gentleman hindi ko nga akalain na maging magkaibigan na kami ngayon. Hanggang tingin lang ako sa kanya at paghanga pero hinatid niya na ako kagabi. Oh my poor heart."

"Ibig mong sabihin na yun ang unang beses na nagkasama kayo?"

"Oo. I'm a freshman student habang siya ay graduating na sa college noon. His a varsity player at sa tuwing may practice sila ay lagi akong nanonood. Ang galing niyang maglalaro saka ang gwapo niyang panoorin lalo na pag pinagpapawisan siya." Napahawak tuloy ako sa dibdib ko. Naala ko pa ang mga araw na yun, nakakatuwa saka hindi ko maintindihan ang sarili ko na matuwa sa tuwing naalala ko  yun.

"Crush mo talaga siya."

"Hindi lang yun Joey, inaalam ko rin ang room number niya sa lahat ng subject niya at doon ako palaging dumadaan. Kapag nakikita ko siya ay parang lumutang ba ako sa ere."

"Talaga?"

"Oo, minsan pa nga ay pinili ko ang room kung saan katabi ng room niya. Maaga akong pumapasok para mapansin niya yun nga lang inakala niya na boyfriend ko yung pinsan ko na si Luis kaya yun hindi niya raw ako nilapitan. Pero kung sana lumayo ako ng kunti kay Luis ay lalapitan niya ako at kikilalanin. Kung nangyari yun ay sana hindi ako makukulong sa kasal na ito." Puno ng paghihinayang ang boses ko ng sinabi ko yun.

"Bakit hindi mo balikan  ang kabataan mo? Yung collage life mo?"

"James? Umuwi kana pala." Tumayo na ako sa pagkaka-upo ko sa napag kainan namin. Ganon pa rin ang sout niya.